‘Door modeltreinen wil ik dat kleinkinderen vaker langs komen’

Het is soms een beetje saai voor kleinkinderen in wijkhuis Simeonshof bij een bezoek aan hun grootouders. Dat vindt bewoner Ben Mols (94). Hij deelt daarom zijn grootste hobby met de jeugd: modeltreinen!

,,Kinderen mogen niet zomaar rondrennen, maar moeten rustig blijven. Bovendien hebben ze vaak geen stoel om op te zitten”, legt de bewoner van het verpleeghuis aan de Annastraat uit. Hij vindt het een beetje saai voor de jeugd en wil het dus leuker maken voor de kleinkinderen van zijn medebewoners om langs te komen. ,,Als ze hier met de treinen kunnen spelen, vinden ze dat zéker mooi!” 

Mols ziet dat zijn medebewoners ontzettend graag hun kroost op visite krijgen, maar een verpleeghuis is niet bepaald hetzelfde als een speeltuin. Dus om meer beleving voor kinderen te creëren, deelt hij zijn favoriete bezigheid met ze. ,,Dat is althans de achterliggende gedachte van mijn initiatief.”

GROTERE BAAN

Al zo’n zestig jaar geleden raakte Mols besmet met het modeltreinenvirus. ,,Toen mijn zoon Hans drie jaar oud was, wij woonden destijds in Bunnik, was er een winkeltje in de buurt met in de etalage een treintje. Je kon hem daar de hele dag achterlaten. Dus gaf ik mijn zoon op zijn derde verjaardag zijn eigen treintje. Toen sloeg de ‘treinengekte’ ook bij mij toe”, legt Mols uit. ,,Maar mijn zoon had alleen een spoor dat in een cirkel kon worden gelegd, daar vond ik niks aan: ik wilde een grotere baan. Toen wij naar Boxtel verhuisden, heb ik de aannemer gevraagd om in het nieuwe huis een muur tussen twee slaapkamers te slaan.”

VERENIGDE STATEN

Met een grootte van zo’n twintig vierkante meter kon de hobby jarenlang thuis naar hartenlust worden beoefend. ,,Die had maar liefst vijf verdiepingen. Ik had er dertig treinen op rondrijden”, schetst Mols. ,,Niet allemaal tegelijk natuurlijk, anders zouden ze tegen elkaar aanbotsen!” 

Maar in 2019 ging het leven van de negentiger drastisch op de schop en moest hij zijn hobby ‘parkeren’. In de zomer van dat jaar belandde hij in het ziekenhuis. ,,Op dat moment was hij bij Corry, zijn vriendin die in de Verenigde Staten woont”, legt kleinzoon Rico uit. ,,Mijn opa en oma waren met Corry en haar man al sinds vroeger beste vrienden.” De partners van Mols en zijn huidige vriendin zijn al jaren geleden overleden, maar hij en Corry bleven altijd goede vrienden en groeiden steeds meer naar elkaar toe. Mols, glimlachend: ,,Op een gegeven moment sloeg de vonk over: er was dus meer dan alleen vriendschap.” 

FACETIMEN

Vroeger reisde het stel heen en weer om elkaar te zien: ze bleven drie maanden in Amerika of Nederland. Maar sinds dat Mols ziek is geweest, gaat dat niet meer. ,,Het is een onmogelijke liefde”, zegt hij. ,,Corry is nog niet op mijn leeftijd, maar ook niet meer de jongste. We spreken elkaar nog elke dag: we facetimen!”

Enkele jaren geleden moest de modelspoorliefhebber naar Simeonshof verhuizen. Daardoor werd de treinbaan afgebroken en de hobbyspullen deels verkocht. De mooiste locomotieven zette de familie nog in een vitrinekast zodat de favoriete bezigheid toch nog in het zicht stond. Een leuke periode was het niet voor Mols: vanwege zijn gezondheid had hij meer zorg nodig, werd hij minder mobiel en zat onder meer autorijden er niet meer in: een terrasje pakken in Boxtel of Oisterwijk, voorheen dagelijkse prik, ging niet meer. 

Maar na enkele maanden verpleeghuis en dankzij een scootmobiel, zag zijn familie hem weer opkrabbelen. Ook de hobby begon weer te kriebelen. Mols: ,,Mensen die op mijn kamer kwamen, zagen mijn modeltreinen in de kast staan. Die vroegen telkens waarom ik ze niet liet rijden. Ja, dat gaat natuurlijk niet: daarvoor is mijn slaapkamer te klein.” 

KASTEELTJE

Dus ontstond het idee om elders in het verpleeghuis de spoorbaan op te tuigen, ook zodat de jeugd er gebruik van kan maken. Zorggroep Elde Maasduinen stelde een ruimte beschikbaar. En met zoon Hans is er het afgelopen jaar flink gewerkt aan een heus spoorplatform van zo’n tien vierkante meter. Die nadert zijn voltooiing. ,,We zijn afgelopen weekend nog naar de Modelspoorbeurs in Houten geweest voor de aankleding: ik heb nog een kasteeltje gevonden en er grazen nu onder andere paardjes”, lacht Mols. ,,Speciaal voor het uitje werd een busje geregeld zodat ik in mijn rolstoel meekon.”

(Klein-)kinderen kunnen met toezicht van een volwassene en na een korte instructie zelf de treinen bedienen. Mols: ,,Ik heb Corry beloofd dat alles wordt gefilmd en voor haar op een harde schijf wordt gezet. Ze heeft nog niets gezien. Hoe ze erop zal reageren? Met enthousiasme, durf ik wel te stellen. Net als de kinderen: natuurlijk willen die maar al te graag de treinen bedienen!”