In Herinnering stuurt publiek naar huis met levensles

Met de voorstelling In Herinnering zet Boxtelaar Eric van Overbeek een nieuwe stap in zijn theatercarrière. Waar hij voorheen alleen op de planken stond, heeft hij nu een aantal acteurs om zich heen verzameld. Dat pakt goed uit. Bezoekers kunnen een haast therapeutische avond verwachten, waar rouw in al zijn facetten wordt getoond.

Hoewel Van Overbeek in zijn twee vorige solovoorstellingen al flirtte met de dood, is het nu de rode draad door de vier aktes. In Herinnering toont een gezin dat moet omgaan met de dood van een zoon en tweelingbroertje. Moeder (gespeeld door de Boxtelse Mariëlle Geelen), vader (Van Overbeek) en zus (Nena Creemers) vertellen ieder op een eigen manier hoe ze hun verdriet verwerken, maar ook de zoon (een debuut van Teun van Schadewijk) laat van zich horen. Ontkenning, boosheid, depressie, aanvaarding, het komt allemaal voorbij en alle acteurs spelen met verve.

Van Overbeek als rouwende vader heeft misschien wel zijn meest intense rol ooit. De manier waarop hij het karakter neerzet, raakt de kijker in zijn ziel. Dat geldt ook voor Creemers, die verscheurd wordt tussen eigen verdriet en dat van haar ouders. Geelen en Van Schadewijk geven hun personages op hun eigen wijze kleur. De een ingetogen verdrietig, denkend aan betere tijden; de ander speels als een kind met alle twijfels en onzekerheden die een jonge jongen kan hebben.

GEEN BEGRAAFPLAATS

Het stuk, origineel van theatermaakster Hanneke Paauwe, is geschreven met een begraafplaats als speellocatie. Daar waar het gezin ook woont omdat de vader er werkt. Dat Van Overbeek en zijn team gekozen hebben voor, wederom, de kassen van kwekerij De Franse Eik op Tongeren maakt dat het verhaal op sommige momenten wat meer verbeeldingskracht van de kijker vraagt. Regisseur Trudy Schambergen legt de keuze ook uit aan de bezoekers vlak voor aanvang van de voorstelling: spelen op een Boxtelse begraafplaats kan ongemakkelijk of zelfs onwenselijk zijn voor wie daar zelf geliefden heeft begraven.

Ondanks de aanpassing in locatie, maakt de muzikale bijdrage van Rob Terwijn, die zelfs met een metalen vuilnisemmer en proppen karton sfeer weet te creëren, veel goed. Ook het licht, verzorgd door Bartjan van Elferen, zorgt voor de juiste toon. Daarvoor wordt zelfs de hulp van het publiek ingeschakeld, die met olielampen langs de vier verschillende monologen lopen.

Al met al is In Herinnering een aanwinst voor de toch al uitgebreide Boxtelse toneelwereld. Hoewel soms confronterend, geven Van Overbeek en zijn collega’s hun publiek iets om over na te denken: hoe gaan wij om met verdriet?

In Herinnering speelt nog op 7, 8, 9, 14, 15 en 16 oktober om 19.00 en 21.00 uur. Vanwege de versoepelingen van de coronamaatregelen is het mogelijk om nog enkele stoelen toe te voegen. Er zijn dus nog kaarten verkrijgbaar. Mail hiervoor naar: ecacvanoverbeek@gmail.com.

OP DE FOTO’S: Tijdens de voorstelling In Herinnering krijgen alle lede van het gezin de ruimte om over hun verdriet te praten. De een met humor, de ander met anekdotes of juist boosheid. (Foto: Peter de Koning).