Met vaccinatieboekje op zak naar Tir na nÓg
Algemeen Verkeer & Infrastructuur (c) Cultuur & Kunst (c) Nieuws (c)Voor humor moet je in Ierland zijn. In een van de vitrines van The Little Museum of Dublin stuit ik op ‘Ulysses’, het gelauwerd maar ook ondoorgrondelijke meesterwerk van James Joyce. Suppoost Alan wijst erop dat het boek ligt opengeslagen op de laatste bladzijde. ‘Lees dit en je kunt thuis zeggen dat je ‘Ulysses’ hebt uitgelezen.’ Een schaterlach galmt door het verlaten museum aan St. Stephen’s Green.
Ierland. De reis stond vorig jaar al op de planning maar ging natuurlijk niet door. Covid-19. Het tripje inhalen met kerst zat er ook niet in. Ik had me zo verheugd op de uitbundige kerstversiering in Grafton Street. Lockdown. Dan maar in de zomer van 2021. En warempel, Ierland staat op geel. En daarmee voor ons op groen.
Nu nog even wat voorbereidingen treffen. Paspoort? Rugzak. Boardingpass? Telefoon. Vaccinatiebewijs? Check. Vaccinatieboekje? Gestempeld. CoronaCheck-app? Yep. O ja, de Ierse regering wil dat we een ‘Passenger Locator Form’ invullen, zodat bekend is waar we de hele week uithangen. Klaar. Verhip... op Schiphol moet je een gezondheidsverklaring hebben. Gauw overal ‘nee’ invullen.
BORSTENBEELD
Vlucht EI603 naar Dublin is nog niet voor de helft gevuld. De crew van Aer Lingus verkoopt een handjevol kopjes koffie. Op Dublin Airport kun je een kanon afschieten. Uitgestorven is het, zelfs Burger King is dicht. De Airlink, een rechtstreekse bus naar het centrum, rijdt niet. ‘Al anderhalf jaar niet’, verzucht een steward van Dublin Bus. Hij adviseert bus 61 te nemen. ‘Die stopt overal, maar brengt je in een uur naar het centrum.’
Ook daar bepaalt corona het dagritme. De CoronaCheck-app is overal verplicht. Veel toeristenwinkeltjes zijn dicht. De Hop On Hop Off-bus hobbelt leeg door O’Connell Street. Bij O’Neall’s, de pub bij het ‘borstenbeeld’ van Molly Malone, gaan ze voor het eerst open. Maandenlang was de kroeg op slot. ‘Het is even wennen hoor’, zegt de serveerster als ze de QR-codes heeft gescand en een paar pinten Guinness op tafel zet. ‘Fijn dat je er bent.’
OORVERDOVEND
Op het altijd al zo rustige platteland is de stilte oorverdovend. Wandelen naar Sheep’s Head, een van de meest westelijke landtongen van Ierland, is als een pelgrimage naar het einde van de wereld. Dat geldt ook voor de tocht naar Dursey Island. Op de uiterste punt van het Beara-schiereiland brengt een wiebelig kabelbaantje schapen, koeien en mensen - in die volgorde - naar de overkant. Vandaag even niet, er is niemand.
In de verte doemen enkele wegwijzers op. Ik glimlach als ik ontdek dat je hier ook naar Tir na nÓg kunt zwemmen, een mythische plek waar elfen wonen. Het verhaal gaat dat je het paradijseiland in de Atlantische Oceaan soms ziet liggen, maar dat het in de mist verdwijnt als je dichterbij komt. Ik kan de verleiding weerstaan om in zee te springen, al ben ik benieuwd of Covid-19 ook Tir na nÓg heeft bereikt. En zouden de elfen dan mijn CoronaCheck-app willen zien?
OP DE FOTO: Een wegwijzer naar Tir na nÓg, het mythische elfeneiland voor de Ierse westkust. (Foto: Marc Cleutjens).