Poelifinario-winnares Elke: ‘Ik ben een beetje verliefd geraakt op Liempde’
Algemeen Liempde (c) Cultuur & Kunst (c) Nieuws (c)Elke Vierveijzer (1987) uit Liempde heeft vorige week een van de meest prestigieuze prijzen in het Nederlandse cabaret op haar naam geschreven: de Poelifinario. Zij belandt daarmee op een illuster lijstje met namen als Theo Maassen, Claudia de Breij en Erik van Muiswinkel. Niet gek voor iemand die zichzelf geen cabaretier noemt...
De auteur van dit artikel beging een beetje een doodzonde tijdens het interview: vragen aan een kleinkunstenaar of haar prijswinnende show Lucht ‘grappig bedoeld’ is. ,,Oh, ga je schamen”, lacht ze hardop. In tegenstelling tot wat vaak wordt aangenomen, is cabaret iets anders dan louter grapjes vertellen aan een publiek. Poëzie, zang, theater: het passeert allemaal de revue. Om maar een voorbeeld te noemen: het nummer Mag ik dan bij jou van Claudia de Breij is ontroerend, niet humoristisch, maar wel het bekendste onderdeel van haar cabaretvoorstelling Hete Vrede.
,,Humor is een van de instrumenten die ik toepas”, antwoordt Vierveijzer dan ook vakkundig. ,,Maar verwacht bij mij geen Youp van ‘t Hek-achtige taferelen. Ik zie mezelf meer als theatermaker.”
Haar voorstelling Lucht is een aanklacht tegen oppervlakkigheid in het sociale gesprek tussen mensen. ,,In een notendop is het een pleidooi voor delen van verdriet”, vertelt de kleinkunstenaar. Zij haalde haar inspiratie uit een burn-out waar de van oorsprong uit Son en Breugel afkomstige theatermaker mee te kampen had. Al erkent ze ook inspiratie ‘uit een boom’ te kunnen halen.
,,Ik krijg het idee dat we in Nederland steeds meer angstvallig proberen om verdriet buiten de deur te houden. We gaan een beetje Amerika achterna. ‘Hoe gaat het’ bijvoorbeeld, is vaak meer een sociale vraag waar we een positief antwoord op geven.”
‘GENOEG OVER MIJ’
Met haar verhaal wil Vierveijzer vertellen: leg ook je verdriet eens op tafel. Of het leven dan niet zwaar wordt als we alle ellende in de sociale omgang met elkaar delen? ,,Nou nee, ik denk juist dat het leven daar veel luchtiger van wordt”, legt de Liempdse uit. ,,We zijn in Nederland al snel bang dat het te veel over ons gaat. ‘Maar genoeg over mij’, dat idee. Maar dan wordt het ook steeds moeilijker om zaken als verdriet te delen met elkaar.”
Haar voorstelling zit vol met haar Nederlandstalige nummers die zij al zingend ‘rechtstreeks in je hart knalt’. Zo verklaarde de jury. De prijs is in het leven geroepen door de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties (VSCD), gezamenlijk met die andere bekende cabaretonderscheiding Neerlands Hoop die ieder jaar gaat naar een cabaretier met een opvallend programma of die een opvallende ontwikkeling heeft doorgemaakt. De Poelifinario is vernoemd naar een fictieve tropische vogel die cabaretier Toon Hermans bedacht en wordt uitgereikt voor het indrukwekkendste cabaretprogramma van het afgelopen seizoen. ,,Eigenlijk de afgelopen twee jaren, want in 2020 werd vanwege corona geen prijs uitgereikt”, corrigeert Vierveijzer.
De Liempdse ontvangt haar prijs pas op maandag 25 oktober in Den Haag. Zij is een van de drie winnaars en werd beloond in de categorie kleinkunst. De overige vakmensen die in de running zijn (onder hen namen als Sara Kroos, Rundfunk en Claudia de Breij), moeten nog wachten op de uitslag. De theatermaker was echter de enige genomineerde in haar categorie. ,,Ik weet echter niet waarom de jury daarvoor gekozen heeft.”
VERLIEFD OP LIEMPDE
Vijf jaar geleden verhuisde Vierveijzer vanuit Eindhoven naar Liempde. ,,Ik en mijn vriend zochten in eerste instantie iets in ‘s-Hertogenbosch. We wilden een huisje met een beetje ruimte en wat groen, maar dat werd al snel onbetaalbaar.”
De theatermaker heeft nog niet aan veel activiteiten in het dorp deelgenomen. Ze leidt volgens haarzelf een ‘wispelturig leven’, stad en land afrijdend voor haar voorstelling Lucht die vooralsnog nog tot 31 maart volgend jaar gepland staat in verschillende theaters. ,,Ik werk ook op uren waarvan de meeste mensen zoiets hebben van: alsjeblieft niet. Dus dan is het ook fijn om soms samen met mijn vriend op de bank te zitten. Maar het is wel onze intentie om meer te ondernemen. We zitten ook al bij buurtvereniging Keefheuvel.”
Na vijf jaar wonen in Liempde, is ze een beetje verliefd geworden op het dorp. ,,Vooral in de winter als de lichtjes overal zijn opgehangen. Als ik dan Liempde binnenrijd, krijg ik het idee dat het hele dorp zit te wachten op mijn terugkeer.”
OP DE FOTO: Elke Vierveijzer bij een van haar favoriete plekjes in Liempde: het Maria-kapelletje aan de Hezelaarsestraat. (Foto: Gerard Schalkx).