Docent klassieke talen neemt afscheid van JRL: ‘Mooiste vak dat er is’
Algemeen Centrum-Breukelen (c) Nieuws (c),,Als ik terugkijk ben ik verbaasd over hoe ik hier, als meisje uit een klein Zeeuws dorp en dochter van niet ontwikkelde ouders, terechtgekomen ben. Toeval speelt een rol, maar zeker ook de drive om grenzen op te zoeken en het ingebakken principe af te maken waar je aan bent begonnen.” Samen met Ina van der Wekken, docent klassieke talen op het Jacob-Roelandslyceum, kijk ik terug op haar stappen en sprongen door het onderwijs, haar groeiende passie voor haar vak en vooral de liefde voor haar leerlingen. Een paar jaar eerder dan haar AOW zegt ze de Boxtelse school vaarwel.
,,Als 11-jarige had ik nog nooit van Grieks en Latijn gehoord en de keuze voor het gymnasium lag bij ons in het dorp helemaal niet voor de hand. Het is aan het hoofd van de lagere school en een oom te danken dat ik naar het lyceum in Goes ben gegaan. In de brugklas moet ik op enig moment de keuze hebben gemaakt om naar het gymnasium te gaan. Grieks en Latijn zeiden me ook toen nog niets, hoewel ik bij mijn oma de Griekse godenverhalen in de Sjors (stripreeks Sjors en Sjimmie - red.) eindeloos heb gelezen!”
De klassieke talen gingen haar goed af en geleidelijk raakte ze meer en meer geboeid. Niet zozeer geïnspireerd door de docent als wel door de Griekse verhalen. ,,De vorm en de tijd is anders, maar ze gaan over gewone menselijke emoties, die wij na 2000 jaar nog steeds kennen.”
TWIJFELS
In het laatste jaar van het gymnasium kwam de beroepskeuze. ,,Ik had op het eiland en in de familie niemand als voorbeeld, dus kies je het vak waar je het beste in bent. Omdat ik uit een christelijk nest kom, studeerde ik aan de Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam.” Tijdens haar studie kwamen regelmatig twijfels, maar Ina vertelt dat ze een heel sterk ingebouwd principe heeft dat je afmaakt waar je aan begint.
Aan de VU leerde ze haar (inmiddels overleden) echtgenoot Jurjen kennen, die na zijn afstuderen gedreven docent klassieke talen aan het JRL werd. Zelf gaf Ina her en der wat les tot ze kinderen kreeg. Na wat invaluren kreeg ze in 1994 haar vaste aanstelling in Boxtel.
WERELD INLEIDEN
,,In het begin weet je echt niet wat je aan het doen bent voor die klas. De eerste vijf jaar ben je onzeker, vooral streng, stel je elk jaar wat bij en maak je fouten. Maar na mijn 40e – door omstandigheden in mijn privéleven en persoonlijke groei – ontdekte ik dat ik eigenlijk het leukste vak heb dat je maar kunt geven! Saai? Nee, nooit, elk jaar was de groep anders en elk jaar veranderde de omgeving rond de leerlingen een beetje. Ik heb het altijd mooi gevonden hen een wereld in te leiden, waar ze zonder mij (of mijn collega’s) nooit zouden komen.”
NU
Als je haar vraagt wat de beste tijd op school is geweest, zegt Ina volmondig ‘nu’. ,,Je weet nu precies wat je wilt en hoe je dat moet doen, zodat daar minder energie aan wegsijpelt en je dus meer van je vak en van jezelf kunt geven.” Ze beseft dat haar persoonlijkheid en haar rol als docent de laatste jaren veel dichter bij elkaar liggen.
Mooiste vak, beste tijd en toch kiest ze er voor juist nu te stoppen. ,,Ja, ik heb een diep instinctief gevoel van ‘nu is het tijd’. Ik ben blij dat ik kan stoppen terwijl ik het voor de klas nog steeds helemaal naar mijn zin heb. Daarnaast is het ook goed als de gymnasiumafdeling van het JRL weer nieuwe impulsen krijgt en daar zijn jonge mensen voor nodig.”
THEATER
Eén ding waar Ina bijzonder trots op is, wil ze tenslotte nog noemen en dat is het theater waarvoor ze zich tijdens de gymnasiumavond met hart en ziel heeft ingezet. ,,Dat is echt uitgegroeid tot een jaarlijkse traditie. Het is heel fijn om leerlingen die altijd met hun bolletje bezig zijn iets heel anders te laten doen in een veilige vertrouwde omgeving. Ook daar vond ik het fijn ze kennis te laten maken met een wereld die ze helemaal niet kennen.”
OP DE FOTO: Ina van der Wekken rond haar laatste schooljaar af als docent klassieke talen op het Jacob-Roelandslyceum in Boxtel. Ze gaat met vervroegd pensioen. (Foto: Hans van Doorn).