Wil, Antoinette en Roland van Roosmalen hebben een zwaar jaar achter de rug. Wil en Antoinette verlaten Liempde om dichter bij hun zoon te gaan wonen. Wanneer er dan iets aan de hand mocht zijn, kan hij sneller hulp bieden. (Foto: Gerard Schalkx).
Wil, Antoinette en Roland van Roosmalen hebben een zwaar jaar achter de rug. Wil en Antoinette verlaten Liempde om dichter bij hun zoon te gaan wonen. Wanneer er dan iets aan de hand mocht zijn, kan hij sneller hulp bieden. (Foto: Gerard Schalkx). Foto: Gerard Schalkx

‘In kamer 20 van Liduina begon mijn leven opnieuw’

Algemeen Liempde (c) Nieuws (c)

Het leven van het echtpaar Wil (70) en Antoinette van Roosmalen (68) kende het voorbije jaar gitzwarte periodes. Vanwege corona leek Antoinette op meerdere momenten afscheid te moeten nemen van haar man. Uiteindelijk gloorde er hoop en binnenkort vertrekt het koppel naar Veghel om dicht bij hun zoon Roland (41) te gaan wonen. Wil neemt met gemengde gevoelens afscheid van zijn geliefde geboorteplaats Liempde.

Op 20 november kreeg Wil hevige griepklachten. Zijn vrouw vertrouwde het niet en belde de huisarts. Hierop reed Roland met zijn vader naar het ziekenhuis voor een coronatest: positief. Het advies was om thuis in quarantaine te gaan. 

Al snel ging de gezondheid van Wil met sprongen achteruit. Wederom werd er gebeld met de huisarts. Wil werd met de ambulance naar het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven gebracht. ,,In de ambulance heb ik nog gewoon gepraat. Er werd me in het ziekenhuis verteld dat ik daar niet kon blijven en mogelijk naar Groningen, Enschede of Duitsland gebracht zou worden. Ik heb gezegd dat ik niet naar Duitsland wilde. Had liever dat ze me dan gewoon weer naar Liempde brachten”, blikt Wil terug.

Uiteindelijk werd de Liempdenaar vervoerd naar Weert. De familie mocht niet mee. Daar werd hem gevraagd of hij, indien nodig, gereanimeerd wilde worden. ,,Dat is nogal een vraag. Ik heb gezegd: doe maar, want de dood is ’t leste en daar zit ik niet op te wachten.”

COMA

Zoon Roland reed iedere dag op en neer naar Weert om zijn vader te bezoeken. In Liempde lag zijn moeder ziek in bed, ook met corona. In de nacht van 26 november ging het dusdanig slecht met Wil, dat hij in coma gebracht werd zodat zijn longen rust kregen. Er was geen tijd meer om afscheid te nemen. Zeven lange weken werd hij in slaap gehouden. Op drie momenten werd het gezin verzocht op gesprek te komen. Wil zou het waarschijnlijk niet gaan halen. Aan Antoinette en Roland werd gevraagd of, wanneer het zover zou komen, zij de keuze zouden maken om de beademing te laten stoppen. ,,Zoiets is afschuwelijk om mee te moeten maken. Wij wilden dit niet”, geeft Roland aan. Het gezin leefde weken tussen hoop en vrees. De artsen en verplegend personeel hebben alles op alles gezet om Wil in leven te houden, aldus de familie.

Uiteindelijk kwam er onverwacht, tegen het einde van 2020, een positieve wending. In drie weken tijd werd Wil langzaam uit zijn slaap gehaald. ,,Toen ik eenmaal bij kennis was, blijk ik dagenlang gehuild te hebben. Ik weet daar niet veel meer van. Wat me wel voor altijd bij is gebleven, is dat ik helemaal niets meer kon. Niks werkte. Dat is zo verschrikkelijk. De afhankelijkheid van anderen is vreselijk om mee te maken. Ik had maar één doel; ik wilde weer kunnen lopen zodat ik zelf naar het toilet zou kunnen”, vertelt Wil geëmotioneerd. En dit lukte. Met takels werd hij uit zijn bed getild en leerde hij opnieuw lopen: ,,De pijn was vreselijk. Maar ik wilde doorzetten.”

De artsen gaven weinig kans op herstel. ,,Er werd ons verteld er rekening mee te houden dat mijn vader waarschijnlijk de rest van zijn leven in een verzorgingstehuis zou moeten blijven”, geeft Roland aan. Zover kwam het gelukkig niet.

PETJE AF

Op 27 januari ging Wil naar zorgexpertisehuis Liduina in Boxtel. ,,Kamer 20 in de Egelantier”, glundert hij. ,,Hier begon mijn leven opnieuw. Petje af voor wat de verpleging daar voor me gedaan heeft! Dat moet echt een keer gezegd worden. Zeker in deze tijd waarin de zorg onderbezet is en er te weinig loon betaald wordt.”

De Liempdenaar moest letterlijk alles opnieuw leren. Eten, drinken, slikken, lopen, zitten, niets kon hij meer. De streefdatum om weer naar huis te gaan was 20 april. Het werd echter eerder, op 8 maart.

,,En dan kom je jezelf pas echt tegen. Ik was zo ontzettend blij dat ik naar huis kon.” Fysiek leverde Wil echter enorm in. Lopen gaat nu redelijk, fietsen ook, maar de zenuwen in zijn handen zijn door de lange comaperiode afgestorven. Ook is er spiermassa en weefsel verdwenen en zijn zijn vingers krom gaan staan. Dit houdt in dat Wil met ontzettend veel dingen geholpen moet worden. 

Eenmaal thuis sloeg het noodlot nog een keer toe in huize Van Roosmalen. Antoinette liep een salmonellavergiftiging op en werd in kritieke toestand opgenomen in het ziekenhuis. Roland: ,,Ik werd ’s nachts gebeld dat het niet goed ging. Dan is Veghel toch een heel eindje rijden.” Voor de verzorging van Wil werd in allerijl een beroep op de familie gedaan. ,,Ik wil dat mijn ouders in Veghel komen wonen. Als er weer iets gebeurt, dan kom ik te laat en dat wil ik niet”, zegt Roland stellig. 

APPARTEMENT

Antoinette: ,,Wil vertelde me kort nadat hij thuis was gekomen, dat ik het appartementje kreeg waar ik al zolang op hoopte.” ,, Ik kon mijn oren niet geloven”, lacht Roland. ,,Hij heeft altijd gezegd dat hij dit huis alleen per kist zou verlaten. Het had inderdaad niet veel gescheeld.” 

Wil: ,,Ik heb weinig keus. Ik ben blij dat ik nog leef en weet dat ik hulp nodig heb. Roland en Antoinette willen dit graag. Ik vind het prima.”

Het stel heeft inmiddels een mooi appartement in Veghel gekocht. Antoinette is afgestudeerd life coach en wil deze kennis graag op vrijwillige basis gaan inzetten in haar nieuwe woonplaats. Maar contact met Liempde blijft ze houden. Ze is namelijk gevraagd maandelijks te blijven zingen in de Sint-Jans Onthoofdingkerk, en dat wil ze graag doen. Wil vult zijn vrouw aan: ,,Ik zal de contacten in het dorp missen, ook mijn twee broers wonen hier in Liempde. Maar ach, je moet soms keuzes maken. We kijken wel hoe het gaat. Ik concentreer me nu vooral op de therapie voor mijn handen. Ik wil ze weer kunnen gebruiken. En de rest? Dat zien we wel.”

OP DE FOTO: Wil, Antoinette en Roland van Roosmalen hebben een zwaar jaar achter de rug. Wil en Antoinette verlaten Liempde om dichter bij hun zoon te gaan wonen. Wanneer er dan iets aan de hand mocht zijn, kan hij sneller hulp bieden. (Foto: Gerard Schalkx).