DIAMANTEN PAAR IN BOXTEL
Gerda en Ben Schalkx-Verbeek op het balkonnetje van hun aanleunwoning in Smalwaterhof aan de Annastraat.
HENK VAN WEERT
Hij probeerde het al eens tijdens de Oisterwijkse kermis, maar omdat zij wist dat zijn verkering net uit was, hield ze de boot nog even af. ,,Ik voelde er niets voor om een ’tussendoortje’ te zijn.” Maar toen Ben Schalkx zes weken later, tijdens de Boxtelse kermis, opnieuw Gerda Verbeek ten dans vroeg, sloeg de vonk definitief over. Dinsdag 29 juni is het paar zestig jaar getrouwd.
Na vier jaar verkering gaven Ben en Gerda (nu beiden 86 jaar) elkaar in 1961 het jawoord, nadat ze een splinternieuwe flatwoning aan de Baanderherenweg kregen toegewezen. Zeven jaar later verhuisden ze naar een eengezinswoning om de hoek, aan de Vaandelstraat. Toen nog Vendelstraat overigens.
Twee jaar geleden betrok het nu diamanten bruidspaar een aanleunwoning in Smalwaterhof aan de Annastraat. Of ze er aarden? ,,Nou...", zegt Gerda terwijl ze een zuinig gezicht trekt. Maar Ben onderbreekt haar meteen: ,,We zitten hier prima. Het is de beste plek als je wat ouder bent net als wij." ,,Ja, daar heb je gelijk in", bevestigt Gerda. ,,Maar we hebben de afgelopen jaren wel het nodige in moeten leveren."
RADIO LUISTEREN
In zijn vrije tijd was Ben jarenlang een fervent visser. Ook was hij elke maandagmiddag te vinden rond de biljarttafel in gemeenschapshuis De Walnoot. Verder vulde het stel veel tijd met fietsen en tuinieren. Door hun slechte gezichtsvermogen is het leven de laatste jaren veel beperkter geworden. Fietsen is er niet meer bij, net zoals de krant lezen en tv kijken. ,,En dus hebben we de hele dag maar de radio aan. Net als vroeger, toen we nog geen televisie hadden. En we wandelen op gezette tijden door de tuin van Simeonshof (het aangrenzende verpleeghuis - red)", vertelt Ben. Om toch af en toe wat onder de mensen te komen, vertoeft het echtpaar elke maandag en woensdag op de zorgboerderij in Schijndel.
Daar raakten beiden ook besmet met corona. ,,Ik heb er niet veel last van gehad", vertelt Ben. ,,Maar ons Ger daarentegen wel." Zijn vrouw knikt. ,,Ik ben met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en kreeg bijna geen lucht. Ik heb nog wel wat pijn in mijn gewrichten, maar gelukkig ben ik weer thuis. We tellen onze zegeningen maar. Want één ding is zeker: we zijn het leven, ondanks alle beperkingen nog lang niet moe!
Met dochter Dianne, zoon Eric en hun gezinnen vieren Ben en Gerda Schalkx hun diamanten huwelijksfeest in beslotenheid.