HARRY VAN DEN TILLAART 50 JAAR PRIESTER | JUBILEUMFEEST IN OKTOBER
'Mannenkerk allang voorbij, het is tijd voor meer vrouwen'
HENK VAN WEERT
Vijftig jaar priesterschap overdenkend, komt Harry van den Tillaart tot de slotsom dat hij blij is met twee keuzes in zijn leven. De eerste om zijn opleiding tot missionaris in Duitsland te verruilen voor een studie aan de Theologische Faculteit in Tilburg en de tweede om naar Boxtel te verhuizen. Op de rooms-katholieke kerk heeft hij wel wat aan te merken: ,,Niet steeds op de rem trappen en wijdt nu eindelijk eens vrouwen tot priester."
Op de zondag na Pinksteren in 1971 werd de in Erp geboren Van den Tillaart door toenmalig bisschop Jan Bluyssen tot priester gewijd. Bluyssen was een man met wie hij goed overweg kon. Een fervent aanhanger ook van het Tweede Vaticaans Concilie dat tot grote vernieuwingen in de kerk leidde. Vernieuwingen die later weer in belangrijke mate werden teruggedraaid en dat doet de jubilerende pastor oprecht pijn.
,,Wij moeten als kerk veel meer luisteren naar de mensen. Zíj vormen de geloofsgemeenschap. Als je steeds maar op de rem trapt, haken gelovigen af. De problemen van de kerk heeft zij grotendeels aan zichzelf te danken in mijn ogen. Wil er toekomst zijn, dan zal de katholieke kerk móeten veranderen. Daar ben ik vast van overtuigd."
Van den Tillaart zal het zelf allemaal niet meer zo van heel dichtbij meemaken. ,,Ik had me lang geleden al voorgenomen om na mijn gouden priesterfeest met emeritaat, dus met pensioen te gaan. Uiteindelijk gaat dat er toch niet helemaal van komen. Ik ben gezond en voel me goed en daarom blijf ik in de Lennisheuvelse Sint-Theresiakerk vooralsnog voorgaan tijdens eucharistievieringen. Maar de organisatorische zaken die bij het priesterschap horen, draag ik over." Grinnikend: ,,De vergaderingen zal ik echt niet missen en ik hoef ook niet elk telefoontje zelf af te handelen."
WAARDERING
Het werken met mensen is Van den Tillaart op het lijf geschreven. Zijn band met parochianen kwam sprekend tot uiting nadat de Maria Reginaparochie vijftien jaar geleden werd opgeheven en hij als zielzorger aan de slag ging in Lennisheuvel. Veel bewoners van de wijk Selissenwal togen voortaan naar de Theresiakerk.
Het feit dat in het eerste jaar na zijn aantreden in Lennisheuvel bijna dertig kinderen werden gedoopt, spreekt boekdelen. ,,Zoveel doopsels hadden ze in het dorp nog nooit meegemaakt in een jaar tijd. Maar ook voor huwelijksmissen en uitvaarten kwamen mensen naar mij." Het is een blijk van waardering voor de warme manier waarop Van den Tillaart met parochianen omgaat.
Uitvaarten vinden steeds vaker buiten de kerk plaats, niet zelden omdat de nabestaanden zich beperkt voelen door de regels die het bisdom oplegt. Van den Tillaart gruwt ervan en trekt zich daar ook weinig van aan.
,,Ik ben van mening dat mensen afscheid moeten kunnen nemen van hun dierbare op de manier zoals ze dat zelf willen. Dan is het altijd goed." Hij staat op en reikt naar het dressoir achter hem om een kaartje te pakken. Het is een kleine, maar gemeende blijk van waardering voor de wijze waarop hij recent een uitvaart leidde en begeleidde. ,,Mooi toch? Hier doe ik het voor."
MISSIONARIS WORDEN
Als boerenzoon uit een gezin van negen, wilde de jonge Van den Tillaart missionaris worden. Hij startte een opleiding in het Duitse Würzburg en zou in Brazilië gaan werken. Maar het Tweede Vaticaans Concilie bracht veel teweeg.
,,Ik volgde het nieuws via de kranten en wilde terug naar Nederland, want ik zag dat daar dingen gingen veranderen in de kerk waar ik bij wilde zijn. Bovendien, bij de paters waar ik studeerde, doceerden ze nog de oude leer. Ik meldde me als vrij student aan bij de Theologische Faculteit in Tilburg."
Tijdens zijn studie sprak Van den Tillaart ook regelmatig met de vrijzinnige Bluyssen. Die had me graag als priester in zijn bisdom, maar zou me niet tegenwerken als ik toch naar de missie wilde. ,,Wel gaf-ie me mee: 'ook hier in Nederland is het binnenkort een missiegebied..."
Van den Tillaart bleef en was aanvankelijk zes jaar kapelaan in Heesch. In 1979 werd hij aangesteld als pastoor van vier parochies in Tilburg-Noord die moesten fuseren; er bleven twee kerken over die nodig aan restauratie toe waren.
FAMILIE KRUIJSSEN
In Tilburg kwam hij in contact met Ria en Ton Kruijssen. ,,Ik kon niet typen en ging dus meteen na mijn aanstelling op zoek naar een goede secretaresse. Ria werkte voor een internist in het ziekenhuis, maar was met haar man ook vrijwilliger in de kerk. Zo zijn we in contact gekomen." Het leidde uiteindelijk tot een ongebruikelijke situatie.
,,Ik woonde in een veel te grote pastorie waarin ook studenten waren gehuisvest. Geen ideale situatie, dat zagen Ria en Ton ook wel. Om een lang verhaal kort te maken: we gingen op zoek naar een parochie waar ik kon samenwonen met het echtpaar Kruijssen en hun twee zonen."
Op dat moment kwam de Maria Reginaparochie vrij. Zo volgde Van den Tillaart in 1985 bouwpastoor Herman de Beer op en trok met het gezin Kruijssen in de pastorie van de wijk Selissenwal. ,,De mensen keken daar wel van op: een pastoor die met een compleet gezin in de pastorie woonde. Na het vertrek uit Würzburg was dat dit echter de beste beslissing in mijn leven."
Nadat de Maria Reginakerk in 2006 was gesloopt, kochten de pastor en het echtpaar Kruijssen een woning aan de straat Dommeldal. Ton en Ria zijn alweer jaren geleden overleden, maar met de zonen Mike en Richard en hun gezinnen heeft 'ome Harry' nog altijd een innige band. Op het dressoir prijken de portretten van de Kruijssens. Nooit zonder bloemen...
WOCO-DIENSTEN
Van den Tillaart is realist genoeg om te beseffen dat het in de toekomst moeilijk zal worden in de Theresiakerk. Een eigen priester hebben zoals nu lijkt een utopie. Daar heeft de Heilig Hartparochie simpelweg niet genoeg geestelijken voor in dienst. ,,Maar Lennisheuvel kent een enthousiaste werkgroep met leken die woord- en communiediensten verzorgen, zonder dat er een priester aan te pas komt. Dat gaat prima en ze moeten er vooral mee doorgaan. Het kerkgebouw verkeert in goede staat en relatief is er een redelijk grote groep gelovigen."
* * *
Vanwege corona wordt het gouden priesterfeest niet komend weekeinde gevierd, maar op zondag 10 oktober. Het is die dag precies 36 jaar geleden dat Harry van den Tillaart werd geïnstalleerd als pastoor van de Maria Reginakerk.
