TERUGBLIK OP EEN JAAR CORONA: ELISAH DOEVENDANS STAPTE, UITEINDELIJK, TOCH IN HET HUWELIJKSBOOTJE
'Ondanks alle beperkingen had ik dit niet anders willen vieren'
RENS VAN DEN ELSEN
Vrijdag 5 maart 2020. Dat was de dag waarop in Boxtel het eerste coronageval bekend werd. Vanaf dat moment zijn alle inwoners en ondernemers in een rollercoaster terechtgekomen. Een achtbaan die tot op heden het eindstation nog niet bereikt heeft. Brabants Centrum blikt deze week terug op dit bijzondere jaar met mensen die destijds hun verhaal deden in deze krant. Hoe is het nu met hen en hoe kijken zij terug op 365 dagen leven met alle Covid-19-maatregelen?
Toen half maart bekend werd dat alle winkels en horeca op slot gingen, schoten verschillende Boxtelaren in de stress. Zij zouden in deze periode in het huwelijksbootje stappen, maar corona gooide flink roet in het eten. Deze krant sprak toen met drie stellen die op het punt stonden om elkaar eeuwige trouw te beloven, maar die het ja-woord nog even moesten uitstellen. Elisah Doevendans was een van hen. Zij zou op 30 mei gaan trouwen met Joris van Beugen. Dat werd uiteindelijk 12 september...
OMGOOIEN
Nu Elisah, inmiddels gebruikt ze met trots Van Beugen als achternaam, terugdenkt aan de tijd voor haar trouwdatum moet ze toch lachen. ,,We hebben tot drie keer toe onze planning rigoureus om moeten gooien. Niet alleen de dag werd anders, we moesten ook flink snoeien in de gastenlijst. Dat deed wel een beetje pijn, maar iedereen had er gelukkig begrip voor."
Toch zag ze enkele dagen voor de ceremonie alles bijna nog in rook opgaan. Dinsdag voor de trouwdag kwam premier Mark Rutte tijdens de persconferentie met de mededeling dat het maximum aantal gasten naar zes moest. Dat was voor Elisah en Joris nogal schrikken, want ze trouwden in de achtertuin van haar moeder en dat zou als een huishouden gezien kunnen worden. ,,Gelukkig besefte Joris op tijd dat onze gekozen plek door de gemeente Boxtel als een officiële trouwlocatie was aangemerkt. Daardoor zou de bezoekersregel voor ons niet gelden. Dit hebben we nog wel even gecheckt bij de betreffende ambtenaar. Hoewel ze ook bij de gemeente zoekende waren in het woud van extra regels, gingen ze wel akkoord en konden we dus gewoon trouwen. Dat was een pak van ons hart." Elisah kan het nu lachend vertellen, maar zat toen wel even in de rats, geeft ze toe.
Tijdens de dag zelf was er logischerwijs wel een aantal beperkingen. Zo moesten alle gasten per stel op anderhalve meter van elkaar blijven zitten en werden er vooraf coronachecks bij iedereen gedaan. ,,Ondanks dat alles, had ik deze dag niet anders willen vieren. Het was wat kleinschaliger met familie en enkele vrienden, maar dat intieme maakte het ook weer bijzonder. We hebben er het beste van gemaakt en hebben ontzettend veel gelachen. Buiten de knipoog op de taart (zie foto hierboven) hebben we eigenlijk niet gemerkt dat de wereld in de greep van corona was. Dat was erg fijn. En het feest? Dat moeten we nog plannen, maar dat komt wel als we weer terug kunnen naar het 'normale' leven."
HUWELIJKSREIS
Daags nadat Elisah en Joris elkaar het ja-woord hadden gegeven, ging de huwelijksreis naar... Zeeland. ,,Nee, niet de meest exotische locatie, een korte vakantie in eigen land vonden we in deze omstandigheden ook prima. Zo konden we toch nog even nagenieten van onze dag en op ons gemak door de foto's bladeren."
Maar daarna brak de waan van alledag weer aan. Het kersverse stel heeft het geluk dat ze beiden nog aan het werk zijn. Hoewel Elisah als zelfstandig ondernemer wel merkte dat het even wat minder werd met de opdrachten, ziet ze dat het nu weer begint aan te trekken. ,,De agenda loopt bij mij weer aardig vol en ook Joris heeft niet stilgezeten de afgelopen tijd. We mogen in onze handen knijpen, want niet iedereen heeft dat geluk gehad. Net als velen hebben we het verloop van het virus flink onderschat. De gedachte dat het na vijf of zes maanden wel weer voorbij zou zijn klopte niet. We hopen dat we in de loop van de lente of de zomer weer met vrienden op het terras kunnen zitten of gezellig kunnen barbecueën."
Zover zijn we helaas nog niet. Maandagavond maakte Rutte bekend dat er misschien pas begin april versoepelingen mogelijk zijn. De avondklok blijft in elk geval tot eind maart van kracht. Maar dat vindt Elisah niet zo erg: ,,Ik ben wel een beetje een huismus, dus op de bank met een Netflix-serie is prima. En ondertussen blijven we naar die stip op de horizon kijken..."
UITBAATSTER 'T HUUKSKE WERKT MET VEEL PLEZIER IN DE ZORG
Coronajaar heeft ook positieve kanten
JAN HERMENS
Het coronajaar 2020 bracht niet alleen maar negativiteit. Voor Laura Sweens uit Liempde betekende het een nieuwe loopbaan en daar geniet ze nog elke dag van. ,,Zonder de coronamaatregelen was dit er niet van gekomen."
De uitbaatster van café 't Huukske maakte in het najaar van 2020 de overstap naar de zorg, zoals ze begin november in Brabants Centrum vertelde. Dat is nu zo'n vijf maanden geleden en ze heeft er geen moment spijt van gehad. Sweens: ,,Ik vind het geweldig, maar laat ik duidelijk zijn: ik houd ook van mijn werk in de horeca. Alleen ligt dat nu stil. Ik merk dat ik in de zorg echt iets voor patiënten kan betekenen. Dat doet me wel iets."
De Liempdse werkt op de afdeling neurologie van het Jeroen Bosch Ziekenhuis in 's-Hertogenbosch. ,,Een fijne afdeling met prettige collega's en een goede sfeer. Medische handelingen mag ik niet verrichten, ik ben zorgondersteuner. Dat omvat van alles: van boterhammen smeren tot linnengoed aanvullen en een praatje maken met patiënten. Zij mogen maar weinig bezoek ontvangen, mijn werk draagt ook bij aan het voorkomen van vereenzaming."
CORONA
Met mensen die het corona-virus onder de leden hebben, krijgt ze niet te maken. Sweens: ,,Maar wel met patiënten die plaats moeten maken voor mensen met Covid-19. Zij liggen soms tijdelijk op onze afdeling. En ik zie wel dat deurknoppen en toetsenborden extra schoongemaakt worden. In die zin krijg ik wel wat van de coronadrukte mee."
Wie de kasteleinse begin 2020 had gezegd dat ze aan het eind van het jaar in het ziekenhuis actief zou zijn, had waarschijnlijk een verbaasde blik gekregen. ,,Ik heb geen opleiding in die richting, maar zag een oproep om helpende handen. Daar heb ik op gereageerd en zo is het balletje gaan rollen. Ik mocht beginnen zonder passend diploma, dat bleek geen probleem."
VEEL GEBRACHT
De coronamaatregelen legden de horeca het grootste deel van het jaar lam en ook nu is nog niet bekend wanneer restaurants, zalencentra en cafés de deuren weer mogen openen. De eerste lockdown vulde de horecaondernemer nog met klussen in het café. ,,We hebben onder andere een nieuwe luifel geplaatst. Ik geloof dat we die tot op heden twee keer gebruikt hebben."
In de zomer mocht de horeca een poosje open, maar al snel volgde een tweede, langere periode zonder terrassen en stromend bier. Sweens wilde iets doen, aan de slag. ,,Je kunt wel stellen dat ik dankzij de coronabeperkingen in de zorg terecht ben gekomen. Die vormden de directe aanleiding voor mijn sollicitatie. Het jaar heeft mij onverwacht veel gebracht."
IN ZORG BLIJVEN
De Liempdse werkt nu vijf maanden in de zorg en heeft het uitstekend naar haar zin. ,,Wanneer het café weer open mag, is nog niet duidelijk. En hoe ik een en ander kan combineren ook niet. Maar zoals het er nu uitziet, wil ik wel in het ziekenhuis blijven. Ik voel me hier op mijn plek."
Ze vult aan: ,,Wat werktijden betreft, is het in de zorg voor mij fijn. Ik heb het zo geregeld dat ik de kleinkinderen van school kan halen." Mocht het café binnen afzienbare tijd weer bezoekers mogen verwelkomen, dan schenkt de Liempdse kasteleinse wellicht 's ochtends thee voor een patiënt en tapt ze 's avonds met hetzelfde gemak een pilsje voor een stamgast.
u De tweede lockdown vormde voor Laura Sweens de aanleiding om te reageren op een oproep van het Jeroen Bosch Ziekenhuis om helpende handen. Ze heeft geen moment spijt gehad van die stap en gaat met plezier naar haar werk. (Foto: eigen collectie).
