Jos Schulpen lijdt aan Parkinson en dementie. Zijn vrouw Rita (rechts) hoopt nog jaren met hem samen te kunnen blijven, maar ze weet ook dat er een moment komt dat ze thuis afscheid van haar man moet nemen. Daarom genieten ze nog van wat wel samen kan. Een korte wandeling, met de fysiotherapeut, bijvoorbeeld. (Foto: Bas van den Biggelaar).
Jos Schulpen lijdt aan Parkinson en dementie. Zijn vrouw Rita (rechts) hoopt nog jaren met hem samen te kunnen blijven, maar ze weet ook dat er een moment komt dat ze thuis afscheid van haar man moet nemen. Daarom genieten ze nog van wat wel samen kan. Een korte wandeling, met de fysiotherapeut, bijvoorbeeld. (Foto: Bas van den Biggelaar). Foto: Bas van den Biggelaar

OP TIJD SIGNALEREN VOORKOMT DRUK OP BOXTELSE ZORG

'Je wilt zo lang mogelijk samen zijn'

RENS VAN DEN ELSEN

Met het toenemen van het aantal senioren, de werkgroep Samen Ouder Worden in Boxtel gaat uit van een verdubbeling, neemt ook de druk op de zorg toe. De samenwerkende ouderenorganisaties zien graag dat in hun gemeente senioren goede zorg krijgen, zodat ze langer thuis kunnen blijven wonen. Goede welzijnsvoorzieningen kunnen veel zorg voorkomen. Brabants Centrum sprak hierover met een wijkverpleegkundige en een echtpaar waar dementie een steeds grote rol speelt.

Samen thuis oud worden, dat wil het liefst iedereen. Maar als de gezondheid parten gaat spelen, kan dat nog wel eens lastig worden. Toch wil de overheid senioren zo lang mogelijk in eigen huis laten wonen. Daar wordt ook steeds meer op aangestuurd door aan huis zorg te verlenen of de indicatie voor hulp vast te stellen. Maar dat gebeurt nu meestal door verschillende partijen zoals Zorggroep Elde Maasduinen en de gemeente (voor bijvoorbeeld thuishulp). Dat maakt dat het voor oudere inwoners vaak ingewikkeld is om te bekijken wat zij nodig hebben.

WEL WASSEN

Wijkverpleegkundige Bernadette van Vlerken werkt veel in Boxtel en komt het regelmatig tegen: ze mag wel alles in werk stellen als het op zorg aan komt, maar hulp bij huishoudelijke taken moet worden geregeld door de gemeente.

,,We mogen wel iemand wassen, maar een ander komt het bed opmaken. Dat is eigenlijk van de zotte. Het zou beter zijn als een persoon het contact heeft en de indicaties met de juiste instanties bespreekt. De kosten kunnen dan op de achtergrond afgewikkeld worden, zodat de cliënt er nauwelijks omkijken naar heeft", aldus Van Vlerken.

Ze geeft daarbij aan dat iedere zorgbehoevende weer andere wensen heeft, maar het uitgangspunt bij iedereen hetzelfde moet zijn: mensen zo lang mogelijk thuis kan blijven wonen, het liefst natuurlijk samen.

WAT ALS?

Rita Schulpen is al zo'n tien jaar mantelzorger van haar man Jos. Hij lijdt aan parkinson en heeft dementie. De laatste vier jaar merkt ze dat haar man sneller achteruit gaat. ,,Eigenlijk wil je er niet mee bezig zijn, maar in mijn hoofd maalt het wel rond; wat als het niet meer gaat? Dan moet Jos naar een verpleeghuis en zijn we niet meer samen. Uiteindelijk wil je toch zo lang mogelijk bij elkaar blijven en daar doen we ook alles aan", geeft Rita aan.

Zeker in het begin had Rita veel moeite met de situatie van haar echtgenoot. ,,We deden alles samen. Jos liep ieder jaar de Nijmeegse Vierdaagse, tot hij ineens vaker halverwege uitviel. Familie en vrienden vonden dat raar, ik zag het toen nog niet zo. Het is echt een sluipende ziekte", vertelt ze. Het moment dat ze zaken uit handen moest gaan geven, was voor Rita nog het moeilijkste: ,,Ik moest akkoord geven voor thuishulp, anderen in huis halen. Dat was wel even slikken. Maar achteraf gezien ben ik er blij mee."

ALLEEN LATEN

Hoewel Jos nu nog relatief mobiel is, vindt Rita het toch steeds weer lastig om haar man alleen te laten als ze gaat sporten of een boodschap wil doen. ,,Op die momenten zorg ik dat er iemand in huis is om op hem te letten, even een kop koffie te drinken. Dat geeft mij rust. De geriater heeft mij ook op het hart gedrukt dat ik zelf ook mijn momenten moet pakken, dus blijven sporten", legt ze uit. Ondertussen gaat Jos ook drie dagen in de week naar de zorgboerderij Het Kleine Bos op Luissel, dat geeft Rita ook meer lucht en ze weet dat hij daar goed bezig wordt gehouden.

Dat is precies wat wijkverpleegkundige Van Vlerken ook in de gaten houdt. ,,We kijken niet alleen naar wat de cliënt wil of kan, maar ook hoe we de partner kunnen ondersteunen. Het is ontzettend belangrijk dat hij of zij zo lang mogelijk de zorgtaken kan blijven uitvoeren."

COMMUNICEREN

Het verloop van de ziekte dementie is voorspelbaar. Daardoor is het voor artsen ook goed aan te geven wat de volgende stap gaat worden. ,,De gezondheid van Jos zal de komende jaren verder achteruit gaan. Maar zolang we nog kunnen, blijven we genieten van de goede momenten die we samen nog hebben", aldus Rita. Jos knipt instemmend: ,,Godzijdank kunnen we nog communiceren, maar verder baal ik als een stekker van mijn situatie."

SAMENWERKEN

De werkgroep Samen Ouder Worden in Boxtel wil er voor zorgen dat instanties meer en beter met elkaar samen gaan werken. Dat kwetsbare ouderen vroegtijdig worden gesignaleerd en dat mensen zo lang mogelijk mee kunnen blijven doen aan de maatschappij, ook dementerenden zoals Jos.

Van Vlerken is het daarmee eens: ,,Het vraagt om anders denken en veel samenwerking, maar op lange termijn scheelt het veel in de zorgkosten. Bundel krachten en financiën, daar ligt de sleutel."


p Jos Schulpen lijdt aan parkinson en dementie. Zijn vrouw Rita (rechts) hoopt nog jaren met hem samen te kunnen blijven, maar ze weet ook dat er een moment komt dat dit niet meer kan. Daarom genieten ze van wat nog wel samen kan. Een korte wandeling, met de fysiotherapeut, bijvoorbeeld. (Foto: Bas van den Biggelaar).



    ...BERNADETTE VAN VLERKEN...
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding