VAN UITBATER NAAR ZORGONDERSTEUNER
Kroeg moet dicht? Dan helpt Laura in de zorg
PÅL JANSEN
Laura Sweens staat in deze tijden even niet achter de toog van het Liempdse café 't Huukske. Zij is aan de slag gegaan in een heel andere branche: de zorg. Vier dagen per week helpt Laura mee in het Jeroen Bosch Ziekenhuis (JBZ) in 's-Hertogenbosch. ,,Schroom niet, maar kom!", roept ze ook anderen op mee te helpen.
Hoewel de kroeg en het ziekenhuis twee totaal verschillende plekken zijn, hebben ze één ding gemeen: corona. De uitbater van het café aan de Barrierweg moest door de maatregelen noodgedwongen de deuren sluiten, terwijl het JBZ helpende handjes goed kan gebruiken. ,,Ik help mee op de afdeling neurologie en doe daar van alles: net waar de verpleegsters me nodig hebben."
Naast de vier werkdagen die ze in het ziekenhuis besteedt, is Laura nog één dag in de week 'oppas-oma' is én helpt ze drie dagen een bevriende cafetariahouder in Sint-Oedenrode. ,,Ja, dat zijn bij elkaar acht werkdagen. Maar ik prop die gewoon in één week", lacht Laura.
,,Ik verveelde mijzelf enorm en ik kan gewoon niet stil zitten. De eerste maanden dat de horeca moesten sluiten vanwege corona, hebben we het café helemaal opgeknapt. Thuis lagen nog allerlei klussen. En nu is de tweede golf er... waarom denk je dat ik mijn kerstboom al heb opgetuigd", wijst ze lachend naar de rijkelijk versierde spar in haar woonkamer.
HAND- EN SPANDIENSTEN
Surfend over het internet zag ze de oproep van het JBZ tegen dat daar helpende handen nodig waren. Laura verricht nu hand- en spandiensten op de afdeling neurologie. ,,Dat varieert van brood smeren tot aan het helpen met loopoefeningen. Wij mogen niet alleen met een patiënt bezig zijn, er is altijd een verpleegkundige bij. Maar in veel gevallen zijn er twee mensen nodig om bijvoorbeeld iemand omhoog te helpen en naar het toilet te brengen. Als ik dat samen met een verpleegkundige doe, houden ze in het ziekenhuis weer extra handen over."
,,Het is echt ontzettend druk. De verplegers lopen de hele dag van hot naar her. Zelf sta je ook nooit stil. Dat vind ik niet erg hoor. In het middaguur heb ik tijd om even iets te eten en voor de rest ben je gewoon bezig."
Ook is bij Laura het ontzag voor de zorgprofessionals gegroeid: ,,Er zijn allerlei dingen waar de verpleegsters gewoon simpelweg niet aan toe kunnen komen. Een van de patiënten wil bijvoorbeeld graag een sudoku maken, maar wegens omstandigheden lukt het hem niet om de vakjes in te vullen. Dus help ik mee."
De caféhouder had al ontzettend veel respect voor de hulpverleners. Binnen haar eigen familie moest er ook al veel zorg worden verleend. Zelf was Laura mantelzorger voor haar inmiddels overleden zoon, moeder en vader. ,,Geen fijne ervaringen, maar ik ken daardoor wel heel veel dingen die de verplegers moeten doen", vertelt ze.
VEEL ENERGIE
Het geeft de Boxtelse ontzettend veel energie dat ze kan meehelpen. ,,Mijn dochter vroeg me laatst hoe lang ik dit nog ga doen. Ik weet het eerlijk gezegd niet", vertelt Laura. Wellicht blíjft ze het wel doen... ,,Als ik één dan in de week naar school kan, dan denk ik van wel. We krijgen binnenkort een reanimatiecursus. Nu mogen we bijvoorbeeld nog niet met bedden rijden als ondersteuners: stel dat er iets gebeurt, dan moet je wel direct kunnen handelen. Na die cursus mag dat dus wel."
Oftewel, de horeca-ondernemer heeft het ongelofelijk naar haar zin in het ziekenhuis. Of ze nog advies heeft voor anderen die er ook over hebben nagedacht mee te helpen? ,,Schroom niet, maar kom!"
