Ellie van Meurs uit Liempde zet zich sinds zes jaar in voor Sammy, voorheen de Zelfkrant. (Foto: Albert Stolwijk)
Ellie van Meurs uit Liempde zet zich sinds zes jaar in voor Sammy, voorheen de Zelfkrant. (Foto: Albert Stolwijk) Foto: Albert Stolwijk

LIEMPDSE GENIET VAN MAKEN STRAATKRANT

'Sammy: de mooiste journalistieke baan ooit'

Sammy loopt maar door de nachten

Op een wondertje te wachten

Wie zou dit voor jou verzachten Sammy

Want jouw nachten Sammy zijn zo koud

Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy

Er is één die van je houdt

(Ramses Shaffy - Sammy)

PÅL JANSEN

Ellie van Meurs is zes jaar hoofdredacteur van Sammy. De straatkrant die tot 2020 de Zelfkrant heette wordt door mensen verkocht die tegenslag in het leven hebben gehad. Professionele journalisten en fotografen maken verhalen op vrijwillige basis, benadrukt de Liempdse.

De journalistiek is door de decennia heen veranderd, ziet Ellie, in het verleden onder meer verslaggever voor Brabants Dagblad. ,,Vroeger kon je de commissaris van de Koningin (destijds - red.), gewoon nog even bellen. Daar zat geen waakhond van de communicatie-afdeling tussen. In deze tijd moet je van tevoren je vragen insturen en dan krijg je tijdens een interview keurig voorgekauwde antwoorden. Overal kwamen strenge, nieuwe regels: ik heb 't zien gebeuren."

IETS LEUKS...

Zes jaar geleden werd het contract bij haar toenmalige werkgever niet verlengd, dus zocht Ellie iets anders. Ze werd er eigenlijk een beetje 'ingeluisd' door toenmalig burgemeester van Schijndel Jetty Eugster. ,,'Dan heb ik iets leuks voor jou', zei ze. Ja, dat kan ze wel, mensen enthousiasmeren. Het leek me toen ook echt leuk. Bovendien: de familie Van Meurs hangt aan elkaar van vrijwilligerswerk", gniffelt Ellie. Ze vervolgt: ,,Bij een dagblad kom je toch vaker bij overheden over de vloer. Die staan wat verder van de maatschappij af, ook al roepen ze dichter bij de burger te willen staan. Vaak is er geen flauw benul om welke mensen het gaat."

Een stevige uitspraak van Ellie, maar niet zonder reden. ,,We hadden laatst een artikel over een vrouw die in een woonwagenkamp woont in 's-Hertogenbosch. Kijk, zij snapt hoe het in elkaar steekt en hoe de verhoudingen liggen. Een ambtenaar kijkt alleen naar de papieren situatie, loopt een keer over het kamp en zegt 'hoi'. Maar alles wat wordt verteld, gaat 't ene oor in en het andere weer uit."

De straatkrant wordt verkocht door mensen die het wat lastiger hebben getroffen in het leven. Waaronder veel arbeidsmigranten. Het verkopen van Sammy vormt dikwijls een grote uitdaging. De verkopers staan meestal bij supermarkten of andere drukbezochte plekken. ,,In Tilburg loopt dat nu goed, daar helpen verkopers zelfs mee de omgeving op te ruimen, zetten winkelwagentjes weg en krijgen een bakkie koffie. In Boxtel zijn we nog niet zover gekomen."

Er heerst bij veel mensen nog een negatief beeld van de verkopers. ,,Daar spelen met name twee dingen uit het verleden", vertelt Van Meurs. Enerzijds was op sommige plekken een aantal verkopers ontzettend lastig voor winkelend publiek. Ook werd er veel gebedeld. ,,Dat mag absoluut niet. De verkopers kopen de krant in voor 1,10 euro en bieden deze aan voor twee euro. Wij vinden het aardig als mensen wat geld geven, maar hebben liever dat ze gewoon ook een Sammy meenemen zodat de verkoper weer nieuwe kranten inkoopt. Die opbrengsten zijn nodig om iedere maand een nieuwe editie te kunnen produceren. De redactie bestaat dan wel uit vrijwilligers, de drukkerij moet gewoon zijn centen krijgen."

Om de verkoop in goede banen te leiden, werden regels opgesteld: iedereen draagt verplicht een badge met naam en een nummer dat eventuele winkeleigenaars of beheerders (van bijvoorbeeld fietsenstallingen) kunnen bellen, waarna ze stichting Loods aan de lijn krijgen. De stichting waaronder de straatkrant valt, lost vervolgens eventuele problemen op. Er kwamen meer controles, registraties en toegewezen plekken: er is nogal wat werk gemaakt om het imago te verbeteren.

Hiermee was het probleem nog niet opgelost: negatieve berichten over de Zelfkrant bleven online rondcirculeren. Dus werd niet alleen de naam veranderd van Zelfkrant naar Sammy, ook de opmaak en het papier. Eén ding is echter hetzelfde gebleven voor Van Meurs: ,,Het is het leukste werk wat ik ooit heb gedaan: heel persoonlijk en midden in de maatschappij."