HENNIE VAN ROESSEL EN MIEKE VERMEULEN ZWAAIEN AF BIJ HELICON BOXTEL
'Niet iedereen is zo geschikt om conciërge te zijn'
JULES HAMELEERS
Niet alleen maar koffiezetten, surveilleren en zorgen dat het gebouw op orde blijft. Bijvoorbeeld ook kinderen eruit pikken die het lastig hebben, hoort erbij. Conciërge zijn houdt véél meer in dan wat hand-en-spandiensten, leggen Hennie van Roessel (65) en Mieke Vermeulen (63) uit. Na bijna 35 jaar bij de agrarische mbo-school Helicon gewerkt te hebben, gaan ze met vervroegd pensioen.
,,We doen eigenlijk alles behalve lesgeven", zegt Hennie lachend. Mieke beaamt dit: ,,Ja, het is heerlijk. Geen enkele dag is hetzelfde, altijd gebeurt er wel weer iets anders. Ik ga nooit met tegenzin naar m'n werk." Mieke houdt bijvoorbeeld de docentenkamer netjes, bemant de balie als het nodig is en surveilleert in de pauzes, om te zorgen dat de studenten zich gedragen. Hennie zorgt daarnaast dat het gebouw op orde blijft: hij heeft contacten met leveranciers, aannemers en de schoonmaakploeg. ,,Maar het is eigenlijk te veel om op te noemen. We willen vooral dat de leraren zo goed mogelijk hun werk kunnen doen", aldus Hennie.
Beide conciërges begonnen in april 1986 bij de agrarische vakschool. Mieke komt uit Helmond en was daar maar liefst 32 jaar kantinemedewerker bij Helicon, waarna ze is overgestapt naar de Boxtelse vestiging. Daar werkt ze al drie jaar met veel plezier als conciërge.
OOG VOOR STUDENTEN
En die baan is zeker niet voor iedereen weggelegd, benadrukken de bijna-pensionado's. ,,We hebben er hier ook een paar gehad, en tsja... Dat werkte gewoon niet." Het is namelijk belangrijk om tactisch te zijn, te houden van afwisseling en de handen uit de mouwen te kunnen steken. En vooral: oog en gevoel hebben voor de studenten en hun problemen.
Surveilleren in de pauze is namelijk niet alleen zeggen dat de studenten niet op de tafels mogen zitten of moeten stoppen met het gooien van flesjes. ,,De meeste studenten hier zijn jongens die van aanpakken houden. Soms zijn ze ook een beetje lomp of vierkant. Het komt namelijk wel voor dat meisjes worden buitengesloten, omdat alle jongens bij elkaar willen zitten", legt Hennie uit. Mieke: ,,Daar letten we dan op en dat pikken we er dan uit. Als we het gevoel hebben dat iemand niet zo lekker in z'n vel zit, zorgen we dat diegene hulp krijgt. Ik heb ook het gevoel dat leerlingen zoiets misschien sneller tegen ons zeggen, dan tegen een docent."
TRACTOR NAAR SCHOOL
Hoewel de studenten soms wat rechtlijnig zijn, vinden Hennie en Mieke dat het beeld dat de buitenwereld van hen heeft, erg onterecht is. Hennie: ,,Als ik vertel dat ik bij Helicon werk, vragen mensen vaak: 'Gaat dat wel goed met al die boeren? Breken die de tent niet af'. En dat snap ik echt niet, want dat is echt totaal niet zo." Ook Mieke vindt dat mensen van buitenaf vaak foute aannames hebben over 'onze jongens (en meiden)', zoals ze ze graag noemt. ,,Ze mogen bijvoorbeeld met de trekker naar school komen, we hebben een ruimere parkeerplaats waar ze met hun voertuigen terecht kunnen. En ja, dan maken ze nog wel eens kabaal, omdat ze stoer willen doen voor hun vrienden. Dan zeggen de overburen wel eens wat, maar dat is zeker niet hoe ze altijd zijn", zegt Mieke gniffelend.
Als voorbeeld noemt Hennie de poetsploeg: die bestaat uit allemaal mensen met een beperking. In het begin maakten de jongeren daar wel eens grapjes over, maar eigenlijk was iedereen meteen heel open. ,,Het is echt totaal geaccepteerd."
Hennie en Mieke hebben beiden een lange waslijst van dingen die op de planning hebben staan na hun afscheid van Helicon. Zo wil Mieke genieten van haar twee kleinkinderen en gaat ze met de camper door Europa reizen samen met haar man. Hennie is actief in buurtvereniging Smalwatervallei en vindt het leuk om op de hoogte te blijven van de zaken die in Boxtel spelen, zoals de eventuele aanleg van een Verbindingsweg Ladonk-Kapelweg. Daarnaast gaat hij een pup opleiden tot blindengeleidehond. ,,En mijn vier kinderen en negen kleinkinderen houden me ook wel bezig."