Kwikstaartjes in Boxtel
Na het wieden plof ik even op de bank in onze kas neer… Heerlijk zonnetje, wat wil een mens nog meer. De Hibiscus, Canna en de Moerasknoflook doen allemaal hun best om zo veel mogelijk aandacht te trekken en dat lukt ze allemaal. Het uitbundige rood van de Canna, het chique wit van de Hibiscus en het fragiele van de Thulbachia. Maar vandaag is er echt een andere winnaar qua aandachttrekkerij. Het kwikstaartje.
Nu moet ik wel bekennen dat mijn liefde voor de kwikstaartjes een golfbeweging heeft gehad. Helemaal in het begin was ik ontzettend blij met ze, omdat ik overtuigd was dat ze de bladluizen van onze plantjes aten. Mooi, elegant en nuttig, geweldig toch. Daarna werd die liefde even iets minder, omdat mijn zoon me vertelde dat de kans echt een stuk groter was dat ze vooral op de larfjes van lieveheersbeestjes jaagden in plaats van op bladluis. Op zich wel logisch, want ik had heel veel inlandse lieveheersbeestjes-larfjes gekocht omdat wij in onze kwekerij niet willen spuiten. Die larfjes doen zich tegoed aan bladluis en zijn natuurlijk net wat groter en toch goed handelbaar voer voor die kwikstaartjes. Dus even een tijdje gemengde gevoelens.
Maar de kwikstaartjes zijn zo mooi en rank en hebben duidelijk al maanden geen boodschap aan mijn aanwezigheid in ‘hun kas’, want ze zweven regelmatig vlak langs me heen. Als ik dan net toevallig beweeg, dan zie je ze uitwijken alsof ze me op dat moment pas zien. Ze maken gezellige vogelgeluiden en fladderen super vrolijk rond. Ja, ze zijn echt leuk. Ze horen er echt al helemaal bij.
Mijn vader zei altijd: ,,Moedernatuur eet een hapje mee." Dus dan zie ik de kwikstaartjes maar als moeder natuur. En er kwam een prachtige beloning. Ik ontdekte onlangs onder een karton op de grond tussen de planten een vogelnestje met baby-kwikstaartjes. Echt een prachtig nestje in de grond met opengesperde bekjes. Laat ik nog maar wat lieveheersbeestjes-larfjes bijbestellen, hier zijn duidelijk extra mondjes te voeden.
C. BOOTSMA
KWEKERIJ ‘TEMPLE OF FLORA’