SPELELIER NEEMT AFSCHEID VAN 135 JAAR ONDERWIJSERVARING
‘Met z’n drieën stoppen voelt heel logisch’
MARIËLLE WIJFFELAARS
Vijf jaar geleden vierden ze nog gezamenlijk hun veertigjarig onderwijsjubileum. Maar na dit schooljaar is het voorbij, dan nemen Pieternel Vervoort, Ria Brugmans en Marijke Spierings afscheid van De Spelelier. De school waar ze alle drie hun gehele carrière bleven werken. Hun laatste jaar als leerkracht is er – mede door de coronacrisis – eentje dat ze nooit meer zullen vergeten.
Ria was de eerste van het drietal die op basisschool De Brink ging werken, nu 46 jaar geleden. Een jaar later volgde Pieternel en het jaar daarna kwam Marijke het team versterken. ,,De Brink was toen nog een kleine school, er waren maar vier groepen”, vertelt Ria. Pieternel vult aan: ,,We gingen als tweede openbare school in Boxtel van start, de wijk Oost groeide heel hard in die tijd.” Nadat er een krimp optrad, fuseerde De Brink met De Oosterpoort. ,,Het type onderwijs was vrijwel gelijk, dus eigenlijk ging die samenvoeging redelijk geruisloos”, zegt Marijke.
De drie juffen hebben door de jaren heen aan alle groepen lesgegeven, maar hebben stuk voor stuk wel hun eigen voorkeur. Zo is Marijke vooral bekend als leerkracht van groep drie en vier en staan Pieternel en Ria al jarenlang voor de kleutergroepen. ,,Daar ligt echt mijn hart”, zegt Ria. ,,De openheid van die kleintjes is heerlijk.” Pieternel: ,,Je bent de hele dag bezig hen te stimuleren en moet daarvoor soms een aardig stukje toneelspel inzetten. Maar dat is juist het deel wat mij zo ligt: verhalen vertellen, de aandacht vasthouden. Ook fijn: de kleuters mogen nog lekker buiten de lijnen gaan.” Marijke: ,,Dat mag in groep drie ook nog wel hoor!”
GOED GEVOEL
Het onderwijs van ruim veertig jaar geleden zag er totaal anders uit dan anno 2020. Jarenlang schreven de afscheidnemende juffen nog met krijt op een bord, tegenwoordig hangt in elk lokaal een digibord. ,,Ook de komst van de computer en iPad is helemaal nieuw. Gelukkig kregen we wel de kans om er langzaam in te groeien. Al blijven de kinderen er handiger mee dan wij.”
De juffen dachten na al die jaren alles wel zo’n beetje te hebben gezien en meegemaakt. Maar toen kwam het coronavirus en gingen de deuren van de scholen dicht. ,,Dat was heel gek”, bevestigt Pieternel. ,,Ik was vooral bang dat mijn laatste jaar zo voorbij zou gaan en dat ik na maart niet meer in de klas terug zou komen. Gelukkig kunnen we het toch leuk afsluiten en met een goed gevoel vertrekken.”
GROOT ZWART GAT
Dat het drietal in hetzelfde jaar afscheid neemt, is niet helemaal toevallig. Vijf jaar geleden vierden ze gezamenlijk hun veertigjarig jubileum en maakten toen de afspraak dat als een van de drie zou stoppen, de rest daarover ingelicht zou worden. Het was uiteindelijk Ria die als eerste de knoop doorhakte. ,,In februari 2021 bereik ik de pensioengerechtigde leeftijd, maar ik vond het niet prettig om middenin een schooljaar te stoppen. Daarom besloot ik dat dit mijn laatste jaar zou worden.” Pieternel en Marijke werden ingelicht en bleken zelf ook al het plan te hebben afscheid te gaan nemen. ,,Het voelt voor mij als een goed moment”, zegt Marijke. Pieternel knikt instemmend: ,,Op een gegeven moment voel je dat het goed is geweest en dat het tijd is voor andere zaken. Het was gewoon voor ons alle drie de tijd, zo voelen we dat allemaal.”
Voor De Spelelier betekent het natuurlijk nogal wat dat drie ervaren krachten afscheid nemen. Zelf staan de juffen daar vrij nuchter in: ,,Een frisse wind in de school met drie nieuwe mensen is misschien ook wel goed. Dat kan juist ook weer heel veel brengen”, vindt Ria. Bang voor het grote zwarte gat zijn de drie niet. Ze verheugen zich vooral op meer vrijheid en ruimte voor hobby’s of vrijwilligerswerk. ,,Ik heb veertig jaar enorm veel lol en plezier in mijn werk gehad en ging nooit met tegenzin. Maar nu kan ik zeggen: het is goed zo”, besluit Pieternel.
p De drie juffen, van links naar rechts Ria Brugmans, Pieternel Vervoort en Marijke Spierings, sluiten met een goed gevoel hun onderwijsloopbaan af. (Foto: Peter de Koning).