TOOS VAN DEN AKER IN SIMEONSHOF TEGEN HAAR KINDEREN: 'ALS 'T MET JULLIE MAAR GOED GAAT'
Graag óók applaus voor bewoners van zorginstellingen
Wekelijks las Carola van den Aker op vrijdag haar moeder voor uit Brabants Centrum. Toos van den Aker-Snijders, bewoonster van wijkhuis Simeonshof aan de Annastraat, is slechtziend én hoogbejaard (op 25 juni hoopt ze 92 te worden). Carola is onder de indruk van de wijze waarop haar moeder reageert op het heel beperkte bezoek dat ze nu mag ontvangen. Als Toos hoort dat de kinderen en kleinkinderen zich zorgen maken over haar, reageert ze: ,,Misschien moet ik een beetje flinker zijn om het jullie makkelijker te maken."
CAROLA VAN DEN AKER
Met groeiend respect kijk ik naar de levenshouding van mijn 91-jarige moeder, die momenteel in een verpleeghuis verblijft. Vóór we te maken kregen met het coronavirus leek mij het verblijf in een verzorgingshuis zo gek nog niet. Hulp en zorg zijn altijd aanwezig, er is gezelligheid van medebewoners/bewoonsters en ruimte om bezoek van dierbaren te ontvangen.
Hoe anders is de realiteit in de coronatijd. Hulp en zorg gelukkig volop aanwezig (applaus voor degenen die de zorg verlenen). Maar van gezelligheid en bezoek was als een donderslag bij heldere hemel (en zonder eigen inbreng) geen sprake meer.
GEEN 'GOUDEN RANDJES'
Geen gezamenlijke activiteiten meer. Alléén aan een tafel tijdens het eten, zonder disgenoten en zonder de hulp van de buurman. Geen 'gouden randjes' meer aan de dagen. Gouden randjes zijn bezoekjes van eigen kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, omdat alle bezoeken uiting zijn van hun liefde voor haar.
Eén kleinkind, dat fysiotherapeut is, komt om de twee weken uit Groningen om haar lichamelijk in zo goed mogelijke conditie te houden. Een ander kleinkind doet een puzzeltje met haar. Weer een ander neemt haar mee voor een wandelingetje. Een achterkleinkind met dik geluierd kontje op haar schoot neergevlijd, geeft haar een nat kusje op de wang, armpjes om haar nek geslagen. Elke dag minimaal een keer bezoek van 'eigen'.
Van het ene moment op het andere, zonder waarschuwing, vallen de gouden randjes weg. De zorginstelling organiseert van alles en doet haar uiterste best. Maar veel is voor haar niet bruikbaar. Beeldbellen heeft geen zin als je zeer slechtziend bent. De telefoon moet al naast haar staan wil zij de hoorn kunnen pakken. En dan glijdt die ook nog vaak uit haar hand op de grond, onbereikbaar. En deze situatie duurt al maanden.
PROTESTEREN?
En dan komt het. Wat is háár reactie? Míjn natuur is actie ondernemen. Ook in een verzorgingshuis zijn er mogelijkheden om te protesteren. Er zijn lakens waarvan men een spandoek kan maken. Een sit-in is in de rolstoel een makkie. Ze zou haar stem kunnen verheffen. Aan haar stem mankeert nog niets.
Een bed-in zoals Yoko Ono en John Lennon hielden, zou mij wel wat lijken. Met alle rolstoelen naar de kamer van de locatiemanager gaan, net zoals de boeren met hun trekkers naar het provinciehuis gingen. Staken zou kunnen door het meewerken aan het in en uit bed tillen te weigeren. Maar moeder blijft meewerken. Ze klaagt niet. Ze accepteert. Ze bedankt.
Als wíj zien dat zij het moeilijk heeft met de situatie en wij óók dáár onder lijden, zegt ze: ,,Misschien moet ik een beetje flinker zijn om het jullie makkelijker te maken.” Een gesprek met haar eindigt altijd met de woorden: ,,Als met jullie maar alles goed is.”
Dat is knap en geeft me te denken. Is het omdat ze van een andere generatie is, waarin gemeenschapszin vanzelfsprekend was, de zorg om anderen een ingebakken natuur? Is het omdat ze moeder is geworden, waardoor haar focus kwam te liggen op het welzijn van de volgende generatie? Is het omdat haar wijsheid door de jaren is gegroeid? Is het mildheid, die in al die jaren is gerijpt?
Ik weet het niet. Ik sta versteld, probeer het te begrijpen, maar in mij wringt het. Ik wil haar bezoeken en zelf verzorgen. Of anders wil ik haar uit het verpleeghuis halen. Maar aan de andere kant vind ik haar houding verfrissend. Die geeft rust in deze tijd van hectiek. Ik vind het een houding die aandacht en respect verdient. Een houding van overgave en berusting en vertrouwen en dankbaarheid.
VEEL VERDRAGEN
Welke houding andere bewoners hadden weet ik niet. Ik heb geen spandoeken van bewoners aan de gevel van de verzorgingshuizen zien hangen. Geen nieuwsitem over protesterende rolstoelers voorbij zien komen op tv. En ik denk: wat hebben die mensen veel moeten verdragen. Gelukkig lijkt er nu eindelijk een eind te komen aan de grootste eenzaamheid doordat de regels worden versoepeld. Laat de gouden randjes maar komen. Hopelijk komt deze situatie van gedwongen eenzaamheid nooit meer voor, ook niet als er een tweede corona golf komt.
Voor mij zijn (naast de verzorgenden) ook zeker de bewoners van verpleeghuizen helden. Ook zij verdienen ons respect en ons applaus.
Plan voor 1 miljoen gratis bomen
Gezocht: plekjes om bomen te planten
De Bomen Brigade Boxtel (BBB) is op zoek naar stukjes grond om daar een diversiteit aan bomen te kunnen planten. Landelijk worden komende winter liefst één miljoen zaailingen weggegeven door vier samenwerkende natuur- en milieuorganisaties.
Bomen zijn nodig voor de natuur en de biodiversiteit en zijn zuurstofleverancier, fijnstofvanger en koeltebrenger. Bovendien is er de laatste jaren de cruciale rol van bomen bijgekomen als deeloplossing voor de ernstige klimaatontwrichting, stelt de BBB. ,,Bovendien doet zich nu de kans voor om gratis bomen te krijgen, door een landelijke actie van vier organisaties. Daar willen wij graag van mee profiteren."
Makkelijk gerooid
Al geruime tijd maakt de BBB zich grote zorgen over het te makkelijk kappen van bomen in de gemeente Boxtel. ,,Het is opvallend dat er de laatste jaren veel grote en kleinere bomen zijn gerooid en niet altijd om goede redenen. Te gemakkelijk werden kapvergunningen aangevraagd als men op de een of ander manier een beetje last had van blaadjes, takjes of de plek waar de boom (al jaren) stond."
Volgens de BBB moet je wel heel goede redenen hebben om een boom, die elk jaar ook een flinke hoeveelheid CO2 heeft opgeslagen, te rooien. Ook vreest de brigade dat het hout van gekapte bomen wordt verbrand, waardoor al die CO2 weer in de lucht komt en dus extra schade aanricht voor het klimaat.
Het zijn de Stichting Nationale Boomfeestdag, Stichting MEERGroen, Caring Farmers en Urgenda die de handen ineen slaan om komende winter minimaal een miljoen bomen gratis weg te geven. De meeste van deze bomen en struiken zullen het Nederlandse platteland gaan opfleuren in de vorm van heggen en hagen rondom boerenakkers en erven. Maar iedereen kan aanspraak maken op gratis plantgoed, van burger tot school en van bedrijf tot gemeente. ,,Want de natuur produceert ieder jaar een overdaad aan zaailingen", aldus de BBB.
Kans benutten
Onder deskundige begeleiding worden de zaailingen met vrijwilligers verzameld en geplant. Zo kan met weinig middelen een geweldige uitbreiding van natuur worden gegenereerd en tegelijkertijd CO2 opslagen. Iedereen kan, ook los van de BBB, helpen via www.meerbomen.nu. De BBB wil de kansen die de landelijke actie biedt, goed benutten. Wie een stukje grond, van een kwart tot misschien wel een of twee hectare, beschikbaar wil stellen, wordt gevraagd contact op te nemen met secretaris Trix van der Kolk van Bomen Brigade Boxtel via e-mail: b.kolk@home.nl.
112-nieuws
Minitractor kantelt
De bestuurder van een minitractor is vorige week donderdag om iets na drieën met zijn arm bekneld geraakt toen zijn voertuig kantelde. Dat gebeurde op de hoek Maastrichtsestraat/Rozengaard in Boxtel. Volgens omstanders reed de man kort ervoor diverse malen met hoge snelheid door de straat. Waarschijnlijk heeft hij de macht over zijn stuur verloren. Toevallige passanten schoten te hulp en belden 112. De plaatselijke brandweer bevrijdde de bestuurder uit zijn benarde situatie; hij is gewond afgevoerd naar het ziekenhuis.
Schaap in Dommel
Een man die met een SUP-board op de Dommel peddelde, trof vrijdag aan het begin van de middag een blatend schaap aan in de rivier. Het dier was ter hoogte van de Eindhovenseweg in Boxtel te water geraakt en kon zelf niet op het droge komen. De recreant belde de brandweer, die het beest weer in de wei zette. Het sprong vrolijk weg en lijkt niets overgehouden te hebben aan het voorval.