FRANS VAN SUMMEREN VERLAAT SOCIAAL WERKBEDRIJF WSD NA 47 DIENSTJAREN
‘Ging onder werktijd naar de Levensschool’
MARC CLEUTJENS
Frans van Summeren (64) is geboren en getogen in Oirschot. Maar Boxtel kent hij op zijn duimpje. Dat is niet vreemd na liefst 47 dienstjaren bij WSD. Zijn loopbaan begon op 24 april 1973 toen Frans zijn opwachting maakte bij Werkplaats De Singel aan de Parallelweg-Zuid, de voorloper van het sociaal werkbedrijf in Boxtel. Op Tweede Pinksterdag ging hij officieel met pensioen. ,,De wekker gaat niet meer elke dag om zes uur ’s ochtends. Heerlijk!”
,,Mijn laatste werkdag is alweer een paar weken geleden hoor”, bekent Frans in zijn gezellige aanleunwoning in hartje Oirschot. Hij koestert mooie herinneringen aan die dag. ,,Mijn stoel op de afdeling was versierd met een verkeersbord en de spreuk ‘Niet storen – pensioenzone’. Ik kreeg ook een heleboel kaartjes en ben gefilmd voor het WSD Journaal van juni. En op mijn voordeur hangt een fotocollage en de tekst ‘Niks moet, niksen mag’. Mooi hè?”
Frans heeft een visuele handicap waardoor hij 47 jaar geleden aangewezen was op aangepast werk in een beschermde omgeving. ,,Die handicap is lastig, maar ik kan er goed mee omgaan. Ik heb een goede bril en lezen lukt soms zelfs zonder.” Toen hij in dienst trad bij De Singel, stroomde hij na een drie maanden durende test- en trainingsstage door naar de montageafdeling. Daar werkte hij met collega’s onder meer aan producten van het Boxtelse bedrijf Van Geel Systems. ,,Ik monteerde universeeldozen, opvoerzuilen en tl-armaturen.”
PIETJE POULE
De Singel werd Werkvoorzieningschap De Dommel en later WSD. ,,Ik verhuisde gezellig mee”, grinnikt Frans. ,,Eerst naar de Ladonkseweg, daarna naar de Schouwrooij. Ik hielp mee met het inpakken van kerstpakketten en assisteerde bij de montage van typemachines van Remington. Ik leerde ook Piet Spierings kennen, die jullie in Boxtel beter kennen als Pietje Poule. Een hele aardige collega.”
Frans blikt graag terug op zijn WSD-jaren. ,,In de begintijd was er volop ruimte voor sport en ontspanning”, weet hij nog. ,,Elke dinsdag mocht ik naar de Levensschool. Ik wandelde dan door park Stapelen naar de Burgakker. Ik kon daar sporten, maar volgde er ook kook- en fotografielessen. Later kon ik onder werktijd ook op zwemles in zwembad De Spetterhoek van De La Salle en zat ik op een hobbyclub in vormingscentrum Joice. Door dit alles ben ik veel zelfstandiger geworden.”
MAXI-COSY EN RITUALS
Na 39 dienstjaren sloeg Frans zijn vleugels nog uit. Hij werd gedetacheerd bij de Atlant in Helmond waar hij kinderstoeltjes van Maxi-Cosi monteerde. Daarna volgden enkele jaren bij Weener XL in 's-Hertogenbosch waar hij snoeppizza’s samenstelde en inpakte. ,,In 2019 ging ik terug naar WSD in Boxtel en verpakte ik verzorgingsproducten van Rituals. Vanwege de coronacrisis kon ik vijf weken niet naar mijn werk, maar eind april ben ik weer aan de slag gegaan. Tot 14 mei, mijn allerlaatste werkdag.”
Frans verwacht niet dat de verveling toeslaat nu hij WSD vaarwel heeft gezegd. Trots toont hij zijn grote collectie WSD-spullen, zoals het eerste loonstrookje, een vergeeld werkplaatsreglement en een paar jubileumboekjes. ,,Ik houd van spullen verzamelen”, glimlacht hij. ,,Niet alleen van WSD hoor! Ik spaar ook alles over mijn geboortedorp Oirschot en bewaar reisgidsen. Waarom? Omdat ik graag met mijn familie op vakantie ga. Ik ben op heel veel plekken geweest; van Indonesië tot Moskou en Sint-Petersburg.”
VERREKIJKERGLAZEN
Nu Frans’ loopbaan erop zit, begint hij wat later aan de dag. Hij leest de krant, luistert muziek van zijn favoriete band BZN en kijkt tv. ,,Ik zit ook bij een biljartclub en speel jeu de boules. En ik ben dol op voetbal en kijk alle wedstrijden van PSV. Hoe ik dat doe? Ik heb een hele handige bril met een soort verrekijkerglazen. Zo kan ik elke balbeweging op televisie volgen. Dus het valt best mee hè, met dat niksen…”