CORRESPONDENT LINDA VAN DE WIEL DOET VERSLAG OVER THUISWERKEN EN LESGEVEN IN DE CORONATIJD
‘Zuchtend klap ik mijn laptop dicht als ik weer 'mama!' hoor’
LINDA VAN DE WIEL
Het mag gezegd worden: het vraagt veel van ouders, thuiswerken in coronatijd en intussen schooljuf of -meester zijn van je kinderen. Freelance verslaggever Linda van de Wiel waagt een dappere poging. Met handen, voeten, een thuislesje van de sportschool en de nodige wandelingen in het bos om het hoofd leeg te laten waaien.
Het is twee uur 's middags. Serieus? Twee uur uur pas? Jazeker. Want hoewel het voelt alsof ik er twee werkdagen op heb zitten, blijkt – getuige de klok – dat ik nog wat uurtjes te gaan heb. Werkuren wel te verstaan, want tot een half uur terug was ik de juf van tweelingdochters Emma en Jip (10) en zoon Len (7).
Mijn dag begon vandaag om 07.00 uur toen ik gewekt werd met een bak geurende cappuccino. Koffie is op dit moment meer noodzaak dan een genietmomentje, want ik heb een dosis cafeïne nodig. Vluchtig scrol ik voorbij het laatste coronanieuws terwijl ik de warme drank in mijn keel giet. En zoals altijd doet die haar werk. Ik word wakker en stap uit bed.
De kinderen zijn allemaal al wakker en kijken via Netflix naar een van de vele films over Mees Kees. ,,Jongens, ik spring onder de douche, kleden jullie je vast aan? Doe de gordijnen open. En smeren jullie vast een boterham? Dit zijn overigens geen vragen, gewoon even doen graag."
VIDEOBELLEN
Als ik een kwartiertje later gedoucht en aangekleed beneden kom, lijk ik in een stilleven of déjà vu te zijn aanbeland. Jip, Emma en Len, alle drie zitten ze op precies dezelfde plek als een kwartier eerder. Er is geen brood gegeten en de gordijnen zijn nog gesloten. Mees Kees is de enige die opgeschoten is.
,,Len, je moet over een kwartier videobellen met de klas. Kleed je je even aan?" Len stuift naar boven en komt twee minuten later terug met een voetbaltenue aan. ,,Dit is een beetje koud jongen, vandaag is het minder warm dan gisteren. En heb je een schone onderbroek aan?" Opnieuw rent Len naar boven om mij even later te vragen waar hij zijn vieze onderbroek moet laten. Zucht…
Precies op tijd zit Len achter mijn pc. We hebben er drie, maar de mijne is de enige waarop gevideobeld kan worden via Zoom. Terwijl hij een potje bingo speelt met zijn klasgenoten, smeer ik nog wat gel in zijn te lange kuif. Als ik vervolgens kijk hoe het met de meiden is, zie ik opnieuw een stilleven. Zonder Mees Kees. Die is vervangen door YouTube-ster Dylan Haegens. Serieus?
,,Meiden, ga naar boven en kom aangekleed beneden mét je schoolboeken." Zuchtend smeer ik vier boterhammen. Tien minuten later zit het trio als engeltjes aan tafel. Len is klaar met videobellen en maakt zijn rekenwerk. Mooi, dan kan ik snel een verhaal schrijven. Ik moet vandaag écht wat aanleveren.
MAMA!
,,Mama", klinkt het voordat ik mijn mailbox geopend heb ,,Ik snap het niet." Geduldig leg ik een som uit aan Jip waarna ik weer richting pc loop. ,,Mama, ik snap de volgende som ook niet."
Len heeft honger en Emma mist haar vriendinnen: ,,Mag ik videobellen met Julia?"
Iets minder geduldig maak ik voor iedereen een beker thee en leg aan Emma uit dat we bezig zijn met schoolwerk. ‘En op school mag je ook niet videobellen toch?’
Als iedereen weer aan het werk is, doe ik een ultieme poging mijn mailbox te openen als ik het gevreesde woord ‘mama’ weer hoor. Zuchtend klap ik mijn laptop dicht en geef me over. ,,Kom maar lieverd, ik leg je wel uit wat de persoonsvorm is."
Inmiddels is het 14.00 uur. Ik moet mijn mails nog lezen en nog een start maken met mijn verhaal. Al een half uur staar ik inspiratieloos naar een leeg scherm waar een ronkend verhaal zou moeten staan. Dat was mijn planning althans. ,,Kom jongens, we lopen een rondje door Sparrenrijk. Even genieten van de frisse wind."
En dat verhaal? Dat schrijf ik vanavond wel. Hoop ik…
p De tienjarige tweeling Jip (links op beide foto's) en Emma en hun broer Len (7) werken druk voor school aan de keukentafel. Schrijven komt er voor moeder en journalist Linda van de Wiel daardoor niet altijd van... (Foto's: Linda van de Wiel).
