'Een vat' vol historische informatie
Een bijzondere ontmoeting
Elke dag maakt An van der Schoot- van de Langenberg (84) een flinke wandeling door het dorp met haar rollator. Onderweg zou ze dolgraag een praatje met voorbijgangers willen maken. Zelf spreekt ze echter alleen maar mensen aan die ze kent. De spoeling wordt dun, want veel oudere Liempdenaren die voor haar bekend waren, zijn inmiddels overleden.
Eenmaal in haar vizier lacht ze me vriendelijk toe
Het kan je zomaar overkomen wanneer je in Liempde door het dorp loopt of fietst: een ontmoeting met een krasse senior die een vat vol historische informatie blijkt te zijn.
Een prachtig gezicht, vind ik, wanneer mevrouw Van der Schoot als een klein stipje aan het einde van onze straat in beeld verschijnt. Ze loopt rustig en glimlachend achter haar rollator en midden op de weg. Hier zijn geen stoepen en de zijkanten lopen gevaarlijk schuin af. Eenmaal in haar vizier lacht ze me vriendelijk toe. Nu we weer een hondje hebben, kom ik meer buiten en daarom ben ik in de gelegenheid om haar eens aan te spreken. En dat contact is prettig.
Voor een artikel in deze kerstkrant besluit ik haar op te sporen en ga ik op bezoek. Ik kom terecht in een kraakhelder huis. De fotoalbums van vroeger liggen al klaar. Eenmaal aan de praat geraakt, blijkt dat een kort artikel
eigenlijk veel te weinig is om te beschrijven wat deze boeiende mevrouw te vertellen heeft over haar leven.
Van der Schoot is geboren in De Maai. Op haar tweede verhuisde het gezin naar een boerderij aan het voormalige D'n Berg (nu de Boxtelseweg). Na haar trouwen woonde ze tot veertien jaar geleden in een boerderij aan de Oude Dijk. Van der Schoot werkte tot 1956 in de huishouding van notaris Mertens in villa Het Hof (nu restaurant De Rechter in Boxtel). Dat was haar lust en haar leven. Ze laat met trots een veilig opgeborgen Sinterklaasgedichtje zien. Een vergeeld papiertje met daarop een persoonlijk woordje voor haar.
Madrid, 1956
Wie werkt er op Het Hof zo goed?
Wie doet daar de was met spoed?
Wie pakt er verder alles aan?
En in een wip is het gedaan?
Het is Anneke gewis
Die bij de Notaris
Al jaren is in touw
Het is een flinke vrouw.
Daarom komt de Sint je gedenken
Met enige geschenken
Je zult er zijn mee in je sas
Het komt zeker van pas.
De Sint
Achter het gedichtje zitten de twee bidprentjes van het notarisechtpaar. Beiden zijn, plots, in 1957, binnen een week na elkaar overleden. De herinneringen over haar relatie met hen blijven echter springlevend. Net als oneindig veel ervaringen over haar leven in het Liempdse kerkdorp. Waar je nog een 'zandherd' had en de wegen nog niet bestraat waren. Over een prachtige rode jurk die ze droeg tijdens de oorlog. Gemaakt van de stof van een parachute die haar ouders tijdens de oorlog vonden. In haar woning aan de Dorpshof staan op de kast puntgave heiligenbeelden onder een stolp. Ze zijn oud, erg oud. Maar kunnen nog heel wat jaren mee. Dat wenst Van der Schoot ook; nog lang voor haar man en (klein)kinderen in de buurt kunnen zijn...