BUURT SELISSENWAL BESTAAT HALVE EEUW
'Ik voel me in de hemel op Dommeldal'
LINDA VAN DE WIEL
Het ene echtpaar woont al sinds de oplevering van het huis eind september 1969 in Dommeldal. Het andere koppel kreeg deze zomer pas de sleutel van een woning in de Boxtelse straat. Een gesprek met bewoners Joke (87) en Freek (83) Mahieu en Wilton van de Langenberg (50).
,,Mijn vrouw Fransje (53) en ik zijn 20 juli van dit jaar verhuisd naar Dommeldal. Voorheen woonden we in de Berliozstraat in de wijk Boxtel-Oost", vertelt Wilton. ,,We woonden daar vrij klein en onze tuin was een postzegel. Nu hebben we een groter woonoppervlak, een mooie tuin en hebben de drie kinderen elk een fatsoenlijke slaapkamer." Maar Wilton heeft nog een reden voor de stap naar de straat in de wijk Selissenwal. ,,Dit huis heeft een slaapkamer beneden. Wij zijn geen mensen die graag verhuizen, dus we hopen hier oud te worden."
Joke herkent zich in dit laatste: ,,Ik zeg altijd: vanuit ons huis wil ik begraven worden. Ik woon er zó graag. Toen ik onlangs in mijn geboorteplaats Den Helder was, kwam ik ten val en brak mijn heup. Toen de verpleegkundigen van het ziekenhuis me wilden laten revalideren in Heeswijk-Dinther moest ik huilen." Ze vervolgt: ,,Ik wilde gewoon naar huis en toen dit door enkele aanpassingen in onze woning mogelijk was, was ik erg blij weer terug te zijn. Ik dacht: 'Ik ben in de hemel'."
'LASTIGE TANTE'
Hoewel Joke en Freek deze week precies vijftig jaar in Dommeldal wonen, is het toeval dat het echtpaar in Boxtel terecht kwam. Freek: ,,Mijn vrouw en ik waren allebei docent en ontmoetten elkaar via het werk. Toen we wilden trouwen, konden we in Den Helder geen woning krijgen", licht hij toe. ,,Ik solliciteerde daarom in 1960 op de Mulo aan de Burgakker in Boxtel omdat aan die baan een woning was gekoppeld."
Dat bleek een flat aan de Baanderherenweg. Hier kreeg het echtpaar twee kinderen. ,,Toen ik ging trouwen, werd ik automatisch ontslagen. Zo ging dat in die tijd", vertelt Joke. ,,En dus zat ik met twee kleine kinderen op de vierde verdieping van een flat. Ik kon geen kant op."
Ze liet het hierbij niet zitten en nam contact op met de gemeente: ,,Ik was inmiddels zwanger van de derde en hoewel de gemeente me een lastige tante vond, kregen we een huurwoning toegewezen op Het Schild, ook in Selissenwal."
In deze straat werden het derde en vierde kind van het gezin Mahieu geboren. ,,Toen we in 1969 een nieuwbouwhuis konden kopen in Dommeldal, grepen we die met beide handen aan", aldus Freek. ,,Hoewel andere huizen in de straat een slaapkamer meer hebben, kozen wij voor een woning met schuin plafond. Ik vind dat nog steeds mooi en karakteristiek. Het voelt alsof we in een tent wonen." Joke vult aan: ,,Door het schuine plafond lijkt ons huis groter en is het levendig. Ik ben er enorm aan gehecht."
Terwijl Joke en Freek per toeval in Boxtel terechtkwamen, is Wilton er geboren. ,,We hebben de laatste weken flink geklust en mijn vrouw heeft de tuin aangelegd. Zo wordt het steeds meer het huis waarin we ons fijn voelen", vindt hij. ,,We hebben nieuwe vloeren gelegd, geschilderd en de keuken is opgeknapt, maar er is nog veel te doen. Maar volgens Fransje kan ik klussen, dus het komt goed."
Wilton en Fransje wonen pas negen weken in Dommeldal, maar voelen zich al helemaal thuis in de straat. ,,De buurt en ook deze wijk stralen warmte uit. We werden meteen hartelijk ontvangen. Mijn eerste herinnering aan deze plek is dan ook positief."
HARTZIEKTE
Joke en Freek kennen een lange reeks van mooie en verdrietige momenten. Freek herinnert zich de periode dat hij en Joke met hun inmiddels overleden zoon Daan naar Amerika gingen voor een speciale behandeling van zijn hartziekte. ,,Hij logeerde toen een maand bij onze buren. De zoon van deze mensen was het enige kind van het gezin en vertelde onlangs zulke mooie herinneringen te koesteren aan deze maand. Hij zei: 'Het voelde of ik een broer had'. Dat is me altijd bijgebleven."
Joke koestert de momenten dat het hele gezin bij elkaar is, met kinderen en kleinkinderen. ,,Naast onze zoon is ook een van onze dochters overleden; inmiddels alweer twintig jaar geleden. Maar als de familie bij elkaar is op Tweede Kerstdag in ons huis, voel ik me gelukkig."
FOTO BOVEN: Freek en Joke Mahieu bewonderen de tuin van Wilton van de Langenberg (rechts) in hun straat Dommeldal. (Foto: Marc Cleutjens).
'Roken kan op terras, als 't niet verboden wordt'
JAN HERMENS
Rookruimtes in de horeca moeten per direct gesloten worden, of mogen in elk geval niet meer gebruikt worden. Dat oordeelde de Hoge Raad vrijdag. Brabants Centrum peilde de meningen van enkele Boxtelse horeca-ondernemers en bij hen lijkt de schade mee te vallen.
Zo heeft de maatregel voor cafés 't Hart van Boxtel en De Fellenoord geen gevolgen, omdat zij geen rookruimte hebben, zo laten de medewerkers weten. Rokers gaan bij deze kroegen naar buiten als ze behoefte hebben aan een sigaret.
De betreffende cafés wisten dat er op termijn een verbod zou komen. Staatssecretaris Paul Blokhuis had al met Horeca Nederland afgesproken dat rookruimtes per 1 juli 2022 dicht zouden moeten. Doordat de belangenvereniging van niet-rokers Clean Air Nederland haar zaak tegen de Staat heeft gewonnen, wordt die sluiting vervroegd.
John Aarts, eigenaar van café Het Geveltje, betreurt het verbod. ,,Ik moet mijn gasten nu naar buiten sturen om te roken." Het sluiten van zijn rookruimte vraagt geen grote aanpassingen, geeft hij aan. ,,Al is het wel jammer van de afzuiging die ik heb geplaatst."
Aarts vraagt zich af wat de volgende stap is. ,,Rokers kunnen nu uitwijken naar het terras. Als dit tenminste niet ook verboden wordt. Waar moeten ze dan heen?"