'ALS DE BASIS VAN HUN HUT MAAR STEVIG IS, DAN KUNNEN DE KINDEREN NAAR HARTENLUST VERDER TIMMEREN'
Bouwen en sjouwen met pallets, platen en planken
JAN HERMENS
Journalisten van Brabants Centrum steken deze zomer de handen extra uit de mouwen. Ze doen om beurten vrijwilligerswerk en vatten hun ervaringen samen in de rubriek BC Helpt. Zo brengen ze verschillende organisaties én het belang van vrijwilligerswerk onder de aandacht. Deze week diepte ik hamer en zaag op uit mijn gereedschapskist en hielp een handje mee bij Kindervakantiewerk Boxtel. Op het parkeerterrein voor brede school De Wilgenbroek aan de Dr. De Brouwerlaan verrijzen tijdelijke ' woningen' .
Twee linkerhanden. Die heb je of die heb je niet. Ik heb ze. Maar dat weet Seth niet. Het ventje van een jaar of zeven ziet dat ik een zaag vast heb en dat ik in de buurt sta van 'crewleden' met rode T-shirts aan. ,,Meneer, kom je mij helpen?'' Ik hoef niet bij een groepje te worden ingedeeld, dat gebeurt vanzelf. Of ik even een balkje wil doorzagen. Geen probleem natuurlijk. Zaag in mijn goede linkerhand en daar gaat 'ie. Of toch niet. Was dat werktuig altijd al zo bot? Had een leeuw zulke tanden, dan at het arme dier alleen nog maar Olvarit.
De bouwploeg van Kindervakantiewerk Boxtel beschikt over een zaagmachine die uiteraard enkel door volwassen vrijwilligers wordt bediend. Kijk, dat is het echte werk. Gehoorbescherming op, een korte instructie en een seconde of tien later mag Seth twee stukken hout meenemen.
PUNAISE
Een paar meter verderop zitten Sterre, Kiki en Myra op een pallet. Hun bouwwerk is nog in de beginfase, zogezegd. Hier ligt een taak voor mij. Ik houd een plank vast, terwijl Kiki bezig is een spijker in het hout te slaan. ,,Ik heb al vaker getimmerd", vertelt het meisje. ,,Toen ik een nieuwe kamer kreeg, mocht ik papa helpen." Ze houdt de hamer vast zoals de meeste kinderen dat doen: met de hand vlakbij de kop. Dat vergroot de kans dat ze de spijker raken, maar verkleint het effect van de tik. Bovendien zijn hun hamertjes zo licht dat je er nauwelijks een punaise mee in een pakje boter kan slaan. Wel veilig voor deze kinderen uit groep vier en vijf. Ik wil Kiki en haar vriendinnetjes niet al het werk uit handen nemen en bedwing de neiging de stalen nagel met drie klappen in de pallet te drijven. Laat ze maar spelen, het is geen aangenomen karwei en hoeft niet binnen een uur af. Plezier is het doel en dat hebben de kinderen. Ik trouwens ook. Het is al zo'n 25 jaar geleden dat ik vrijwilliger was bij een huttendorp, maar ik heb er meteen weer schik in.
IN WERKBROEK
Thijs van Engelenburg vermaakt zich ook uitstekend. Het jongetje heeft veel gereedschap thuis, vertelt hij. Hij ziet er niet alleen professioneel uit, maar hamert ook met vaste hand. Thijs draagt een echte werkbroek en een leren gordel waarin spijkers en een hamer passen. Drie keer raden wat hij later wil worden: juist, timmerman. Hij vertelt: ,,Ik heb bij opa en oma geholpen de vloer uit huis te halen."
Boaz Brouwers zoekt een hamer. Laat ik er nou een aan mijn riem hebben hangen. ,,Mag ik die lenen?" Dat mag hij wel, al kan ik dan zelf even geen spijkers op hun kop slaan. Ook mijn zaag blijkt in trek. Vrijwilliger Thom van Alphen gaat ermee aan de slag. Hij ontdekt wat ik al wist: dat de scherpte er een beetje vanaf is. Voordeel: wie zich met het gereedschap in de hand zaagt, amputeert geen vingers.
Thom hielp vorig jaar al mee, zo vertelt hij, maar dit jaar draagt hij voor het eerst het rode shirt dat de vrijwilligers herkenbaar maakt. ,,Mijn kinderen Pleun en Thijn doen mee. Ze vinden het erg leuk en ik ook. Het is vandaag bovendien geweldig weer. Dat helpt."
De handige vader let goed op de constructie van de verschillende bouwsels. ,,Ik loop her en der langs en zorg voor een stevige basis. Ik voel of pallets echt vastzitten, of een dak niet gammel is. Veiligheid is belangrijk. Als het fundament in orde is, kunnen de kinderen naar hartenlust bouwen."
De organisatie heeft voor materialen gezorgd die als wanden, vloeren en daken kunnen dienen voor de tijdelijke woningen. Deze pallets zijn wel een tikje groot voor de kinderen. Zeker voor kleintjes van zeven of acht jaar. Sterker nog, voor een man alleen zijn ze al knap zwaar. Bovendien moet ik oppassen dat ik niemand raak, want mijn draaicirkel is plotseling een meter of drie. Een bordje 'Pas op, zwenkt uit', zou best praktisch zijn. Later draag ik een pallet samen met Thom. Dat blijkt een stuk eenvoudiger.
ZINLOZE SPIJKER
Dat ook moeders hun mannetje (of moet ik zeggen: vrouwtje) staan met hamer en spijkers, bewijst Sacha Prunieres. ,,Mijn zoon Tijme neemt deel aan het bouwdorp. Hij vond het best spannend. Het scheelt dat ik erbij ben." Ze geniet van de creativiteit van de kinderen, van de verrassende constructies die ze soms bedenken. ,,Ze slaan nog wel eens een zinloze spijker in een plank. Dat geeft niet, laat ze maar heen doen, het timmeren is een mooie bezigheid." Het valt haar op dat de bouwertjes zo soepel met elkaar omgaan. ,,Deze kinderen kenden elkaar tot vanochtend niet, maar ze werken zo makkelijk samen. Daar kunnen wij volwassenen nog wat van leren."
BOB DE BOUWER
Ondertussen heeft Boaz mijn hamer nog steeds in gebruik. Althans, hij draagt hem bij zich. ,,Ik wil hem wel de hele dag hebben." Helaas, dat gaat niet, want ik blijf niet de hele woensdag. Dat zou ik best gezellig vinden, maar ik moet dit verhaal nog op papier zetten. Het jongetje vertrouwt het gereedschap toe aan Sacha. ,,Ik ga me laten schminken. Als Bob de Bouwer." En weg is hij, op een drafje naar de schminktent.
Want het kindervakantiewerk bestaat niet alleen uit hutten. Niet iedereen houdt van bouwen en sjouwen. Binnen zitten deelnemers te knutselen en er is ook ruimte voor sport en spel. ,,Het is een fijn slot van de vakantie", zegt Thom. ,,De kinderen wennen weer aan het samen spelen, komen alvast in een structuur. Ze zijn er zo langzamerhand wel weer klaar voor om naar school te gaan."
* * *
Kindervakantiewerk Boxtel duurt nog tot en met morgen, vrijdag 16 augustus. Het thema is zomercarnaval. Het programma eindigt met een muzikale optocht door de wijk Oost.
