Zelf je droomhuis bouwen: flinke klus maar wél leuk!
Een huis met een speelkamer voor de kinderen, een kantoor, voldoende slaapkamers én flinke tuin. Met dat wensenpakket gingen Ron en Lucianne Bogaerts op zoek naar een woning in Boxtel. Hoewel er voldoende te koop stonden, vonden ze niets wat aan hun wensen voldeed. Het echtpaar besloot zelf een huis te bouwen, maar ook dat was makkelijker gezegd dan gedaan...
'Zelf bouwen betekent vooral veel keuzes maken'
In hun tijdelijke woning in Boxtel-Oost - hun eigen huis is al verkocht - word ik verwelkomd door Ron en Lucianne en Alysha (6) en Myckah - 'bijna vier!'. We nemen plaats op banken die niet van hen zijn. Eigenlijk is niks in huis van het gezin Bogaerts, behalve dan de kleding en het speelgoed van de kinderen. ,,We kunnen niet wachten tot we onze eigen meubels weer in gebruik kunnen nemen, die staan nu allemaal in de opslag", vertelt Lucianne. Toch kan het nog wel even duren voor de kasten en bankstellen uit de opslagruimte worden gehaald; de bouw van hun nieuwe huis is nog volop gaande.
Verhuizen is een flinke onderneming, maar vergeleken bij het zelf (laten) bouwen van een woning een peulenschilletje. Het gezin wilde al langer een ander huis, bij voorkeur in een wijk met veel kinderen. ,,We woonden eerst mooi aan het Apollopad, maar wilden graag naar een buurt verhuizen waar meer speelkameraadjes zijn voor onze kinderen", zegt Lucianne.
NÉT NIET
Een jarenlange zoektocht begon. Het stel had interesse in het nieuwbouwplan Hobbendonk, vooral door de ligging vlakbij de natuur. ,,Het werd telkens maar uitgesteld. Toen kregen we sterk het gevoel dat dit plan dus niet voor ons bestemd was", legt Ron uit. Ook bestaande woningen waren niet geschikt. Lucianne: ,,Voor ons is vooral de locatie belangrijk. Een beetje ruimte maar toch dicht bij de voorzieningen." Ron vult aan: ,,Om die reden viel het project Sparrenlaene af. Ook te koop staande huizen waren het nét niet."
Ron is geboren en getogen in Boxtel en wilde 'zijn' dorp liever niet verlaten. Lucianne komt uit Eemnes en verhuisde voor haar echtgenoot naar Boxtel. ,,Je hebt hier eigenlijk alle voorzieningen, de natuur is dichtbij, net als de snelweg. Verhuizen naar Eemnes? Dat was eigenlijk geen optie. De woningen zijn er veel duurder en ons hele sociale leven speelt zich hier af."
Nieuwbouw bleef trekken, maar concrete plannen daarvoor waren er in de gemeente Boxtel nauwelijks. Heem van Selis is het eerstvolgende grote bouwproject, maar het gebrek aan voorzieningen in de omgeving was voor het gezin een bezwaar. ,,Je zit dan ver van de winkels en het onderwijs. Onze dochter moet naar basisschool De Hobbendonken en dat is vanaf Selissen écht te ver", vindt Lucianne. Diverse keren belde het stel naar de gemeente om te vragen naar concrete bouwplannen en de mogelijkheden voor nieuwbouw. Ron: ,,We kregen als antwoord dat de groenstrook aan de Munselse Hoeve mogelijk beschikbaar zou komen. We wisten alleen niet wanneer..."
GEEN KAVEL
Totdat in maart 2017 de advertentie voor bouwgrond aan de Munselse Hoeve in deze krant verscheen. Meteen meldde het gezin zich aan als geïnteresseerde. ,,De krant was amper binnen", klinkt het lachend. De rustige omgeving, een kinderrijke buurt én op fietsafstand van de winkels en de school: de hele familie zag het zitten. Een loting volgde en helaas... het gezin Bogaerts werd uitgeloot. ,,Bij de meeste kavels waren we nummer drie of vier, bij eentje de eerste reserve", vertelt Ron. ,,Onze hoop was aardig verdwenen, maar ondertussen zaten we niet stil."
Een architect werd ingeschakeld om een ontwerp te maken, de taxatie van het eigen huis was geregeld en ook de bankzaken waren dik voor elkaar. Alles was in orde, op één puntje na: ze hadden nog geen kavel. Tot het verlossende telefoontje kwam. De nummer één had het kavel teruggegeven en de grond was dus weer beschikbaar. In een mum van tijd was de koop rond en kon het definitieve ontwerp voor het nieuwe droomhuis worden gemaakt. Het lijkt geweldig om een woning te kunnen ontwerpen die helemaal aan je eisen voldoet, toch moest het gezin diverse lastige keuzes maken. ,,Je wensen zijn altijd groter dan mogelijk is", zegt Lucianne lachend. ,,Uiteindelijk moet alles wél haalbaar zijn en voldoen aan de regels."
Het huis mocht niet te hoog worden en moest ook bij de bestaande woningen in de omgeving passen. Gelukkig voor Lucianne vielen daardoor de plannen voor een hypermoderne woning van haar echtgenoot af. ,,Ik houd daar niet zo van en het paste ook niet in de omgeving", vertelt ze. Ron vult aan: ,,Uiteindelijk is het een huis in de stijl van de jaren dertig geworden. Niet te veel poespas, maar wel sfeervol en landelijk." Zelf ontwerpen was vrij lastig; er moet continu gekeken worden of alles wenselijk en haalbaar is, legt het stel uit: ,,In de basis is het wél ons droomhuis geworden."
TOEKOMSTBESTENDIG
Omdat de woning toch nog moest worden gebouwd, koos het gezin om te kiezen voor een toekomstbestendige woning. Géén gasaansluiting dus, wél een warmtepomp en zonnepanelen. Ron: ,,Ik vind zonnepanelen op het dak eigenlijk best lelijk. We hebben ervoor gekozen deze te integreren in de dakpannen. Veel strakker, mooi weggewerkt en tóch duurzaam. De woning is zo goed als energieneutraal." Maar het huis zelf is ook toekomstbestendig. Doordat op de begane grond een kantoorruimte aanwezig is, kan deze ook dienst doen als extra slaapkamer. ,,Maar we verwachten dat pas over een jaar of veertig nodig te hebben", lacht Lucianne.
In september 2018 zetten Ron en Lucianne mét de kinderen de eerste schop in de grond voor het huis aan de Munselse Hoeve. Inmiddels staat de buitenzijde en is begonnen aan het binnenwerk. ,,We hopen dat de bouw eind april klaar is zodat we binnen alles af kunnen werken. We gaan er vanuit dat we in de zomer heerlijk in onze nieuwe tuin kunnen barbecueën", zegt Ron. Lucianne vult aan: ,,Sowieso staat de kerstboom in 2019 in ons nieuwe huis!"
Omdat hun voormalige onderkomen binnen zes weken verkocht was, woon het gezin tijdelijk in een ander huis. Ron: ,,Huizen zijn in deze tijd gewoon heel snel weg. Daar waren we natuurlijk blij mee, maar een jaar je eigen spullen missen... dat is wel lastig." Hoewel de bouw van hun droomhuis redelijk snel gaat en ze ervan genieten, geeft het stel aan dat het een enorme klus is. ,,Het regelen van de financiering is pittig. Je moet veel van tevoren al betalen. Onze tip aan andere bouwers is om daar rekening mee te houden." Maar ook het invullen van papieren en alles wat geregeld moet worden, viel tegen. ,,Niet alles is snel geregeld. Het is best een bureaucratisch gebeuren", stellen ze.
Leuke dingen zijn er natuurlijk ook. Het uitzoeken van vloeren, gordijnen, een badkamer én een nieuwe keuken horen tot de hoogtepunten van een nieuwbouwwoning. Lucianne: ,,We krijgen straks een grote woonkeuken mét een kookeiland. Heerlijk!"
De kinderen kunnen niet wachten tot ze de spulletjes voor hun slaapkamers mogen kiezen. De Alysha wil graag glitters op haar slaapkamer. ,,En op een van de muren wil ik een regenboog." Broertje Myckah kiest liever voor een brandweerkamer. ,,Met zo'n paal erin", zegt hij enthousiast. ,,Dan kan ik naar beneden glijden, heel cool."
OP DE LADDER...
Trots laat het gezin later op de dag zijn droomhuis in wording zien. De grote woonkamer met open keuken, aparte werkkamer en een speelkamer voor de kinderen: alles komt aan de beurt. ,,We hebben ook een wc", zegt Myckah. ,,Handig hè?" Samen met de fotograaf gaat de familie Bogaerts de ladder op naar de bovenverdieping, zelf blijf ik liever beneden staan. ,,Dan kun je mijn kamer niet zien", probeert Alysha me over te halen. Ik kom wel weer kijken als er een vaste trap is...