Brabants Centrum neutraal?
Tot mijn grote verbazing werd mijn kritiek op de wethouder (schrijven 6 december jl.) gepareerd door de redactie van Brabants Centrum. Iets soortgelijks deed zich enkele weken eerder ook al voor bij een schrijven van de heer Van Lotringen. Ook daar antwoordde de redactie van het Brabants Centrum in plaats van de wethouder. Dat roept allerlei vragen en bedenkingen op. Is Brabants Centrum de spreekbuis van de wethouder? Waarom zit Brabants Centrum op de stoel van de wethouder?
In verband met objectieve berichtgeving dienen de media (lees: de gezamenlijke pers) de neutraliteit te garanderen. Brabants Centrum roept door deze handelswijze de verdenking op zich dat het aan de gemeente is gelieerd of er deels van afhankelijk is. Dus niet onafhankelijk! En dan komt het gezegde om de hoek kijken: 'Wiens brood men eet, diens woord men spreekt'.
Door middel van een ingezonden brief wil ik de Boxtelse gemeenschap overtuigen van mijn inzichten. Natuurlijk kan ik het mis hebben en daarom zijn voor een open discussie welgemeende reacties daarop vanuit de Boxtelse gemeenschap meer dan welkom. Het valt dan ook te betreuren dat Brabants Centrum de journalistieke neutraliteit schendt en ze de mogelijkheid door het plaatsen van een naschrift meteen doodslaat. Het spreekt voor zich dat ik op dit bericht wel een reactie verwacht van de redactie.
GUUS BASTINGS
Naschrift redactie: Als ingezonden brieven incompleet zijn of feitelijke onjuistheden weergeven, behoudt de redactie zich het recht voor een naschrift te publiceren. Dat is juist ook de taak van onafhankelijke journalistiek. In meningen treden wij niet. Als het qua tijd en ruimte praktisch mogelijk is, gebeurt dat in overleg met de briefschrijver. In beide voorbeelden waaraan de heer Bastings in bovengenoemde brief refereert, was een toelichting vereist, concludeerde de redactie. Zónder daarbij op de stoel van de wethouder te gaan zitten. Ook in het geval de redactie persoonlijk wordt aangesproken, zoals hierboven het geval is, is een naschrift op zijn plaats.
Telefonisch is de heer Bastings deze week ons beleid omtrent ingezonden brieven uitgelegd. Een briefschrijver en ook een wethouder mag van alles vinden. Onze onafhankelijkheid wordt wel vaker betwist; afhankelijk van het onderwerp door ongeveer alle groepen. Vaak omdat men het niet eens is met een artikel of omdat het niet goed uitkomt. Dat hoort nu eenmaal bij onze positie en taak. De brief van de heer Bastings is ook een aanleiding om ons beleid tegen het licht te houden. Ook dat hoort erbij.
'Vuile populist!' inzake klimaat
Onlangs maakte dorpsgenoot N. mij uit voor 'vuile populist' vanwege mijn scepsis inzake het klimaatbeleid. Afgezien van 'vuile', was het eigenlijk heel netjes dat N. mij zo bestempelde. Want bij gebrek aan argumenten noemen geloofsgenoten van N. hun critici doorgaans fascist of nazi. En N. had vanuit zijn linkse optiek ook gelijk. Links-mensen vinden immers alles populistisch wat hen vanuit hun morele deugbubbel niet bevalt. Zij vinden dat de hele wereld zich onvoorwaardelijk moet schikken naar hun deugdzame gelijk. Zíj hebben tenslotte een oplossing voor elk probleem: passend, plausibel en verkéérd. Deze pathetische, naïeve onheilsprofeten snappen niet dat hun paternalistische gutmensch-gedrag, hun dedain naar 'het volk' en naar andersdenkenden forse weerstand oproepen bij datzelfde volk.
Weerstand tegen het onbetaalbare, krankzinnige klimaatbeleid dat hoogstens een onmeetbaar kleine temperatuurreductie genereert. Het idee dat je de aarde kunt redden met een CO2-knop is natuurkundig absolute apekool. Dit idee-fixe levert niets op behalve goede gevoelens bij de elitocraten en hun dociele lakeien, maar bedreigt onherroepelijk onze bestaanszekerheid.
Maar ook weerstand tegen de ongebreidelde Haagse en Europese kleptomanie en regelzucht. En tegen de politiek correcte, 'kniebuigende politici die met natte tongen en hemelse blikken' (Komrij) gelukzoekers van buiten de EU als een paard van Troje onbeperkt en ongecontroleerd blijven binnenhalen en pamperen. Gevolgen: gigantische kosten, enorme overlast, toenemende onveiligheid en een steeds verder afbrokkelende sociale cohesie in onze verpauperende samenleving.
Verbolgen is 'het volk' ook over de bespottelijk lage straffen die linkse humanitair bevlogen rechters tegenwoordig opleggen aan 'zielige' verkrachters en dito bejaardenmeppers. De doorgeschoten verheerlijking van diversiteit, en de betutteling van 'zielige' minderheden is inmiddels ontaard in een soort 'Olympische Spelen slachtofferschap'.
Van Mark – 'het gele hesje past mij ook' – Rutte hoeft 'het volk' niets te verwachten. Deze hielenlikker der rijken heeft niets met gewone burgers. Het klimaatprobleem ziet hij louter als een gelegenheid om zijn vriendjes nog rijker te maken ten koste van de échte gele hesjes. Aangaande immigratie heeft Mark – eigen carrière eerst – Rutte het Marrakesh-pact, dat die échte gele hesjes nog verder richting bedelstaf drijft, zonder scrupules getekend. Het is tijd voor hooivorken!
HANS PEL
Opknappen Nachtegaallaantje
Op 14 november 2017 heb ik een e-mail gestuurd naar Brabants Landschap met daarin het verzoek om het Nachtegaallaantje in Esch op te knappen zodat het weggetje goed berijdbaar blijft voor personenauto's en fietsen. Nu veroorzaken tractoren en andere zware landbouwmachines gaten en dat zorgt voor een slechte afvoer van regenwater. Ik kreeg als reactie dat iemand contact met mij op zou nemen.
Na veertien dagen had ik nog geen bericht, dus ging ik zelf bellen. De medewerker van Brabants Landschap zei dat hij bij mij aan de deur was geweest, maar niemand thuis was. In het telefoongesprek is er afgesproken dat ik een offerte zou laten opstellen van de kosten om het pad op te laten knappen.
Op 31 januari van dit jaar is er een brief met deze offerte gestuurd. Daarin werd vermeld dat de gebruikers van het laantje met de eigenaren, pachters en huurders van landerijen van Brabants Landschap, het recht van overpad hebben en een deel bekostigen. Zoals in het verleden ook gebeurd is en het leek ons van goed nabuurschap getuigen. Maar ook nu kwam er geen antwoord.
Op 17 juni stuurde ik twee aangetekende brieven. Een direct gericht aan de directeur en een naar Stichting Brabants Landschap. Inmiddels had ik ook contact met de gemeente Haaren opgenomen of deze kon bemiddelen. Het antwoord was dat het laantje niet op de wegenlegger ligt, dus er was geen bemiddeling mogelijk.
Op 9 juli ontvingen we een brief van Brabants Landschap. Daarin stond echter alleen waarover we al akkoord waren en geen plan tot actie.
Daarom liet ik mijn buurman op 31 juli nogmaals een brief sturen met de verdeelsleutel van wie, wat zou moeten bijdragen om het op te knappen. Met weer bijgesloten de offerte van de kosten. U raadt het al: geen bericht terug.
In oktober volgde er weer een brief en wederom geen reactie. Dus maar weer gebeld en uiteindelijk is het eindelijk gelukt om tot een afspraak te komen op 12 december. Hopelijk dat na meer dan een jaar, na zoveel (aangetekende) brieven de afspraak door zal gaan...
L. LAMERS