FAMILIE MOSLEM VOELT ZICH HELEMAAL THUIS IN BOXTEL
'We hebben het hier heel erg goed'
MARIËLLE WIJFFELAARS
Bijna twee jaar geleden kwam de Syrische familie Moslem naar Nederland. Vader Hanif, moeder Hadia en hun zes kinderen vonden een huis in Boxtel en probeerden in een voor hen nieuwe omgeving een leven op te bouwen. Twee jaar later zitten de kinderen op school, heeft Hanif werk en heeft de familie haar draai in Boxtel goed gevonden. En die Nederlandse taal? Dat is tegenwoordig een makkie...
Anderhalf jaar geleden maakte de familie Moslem haar debuut in Brabants Centrum. Het gezin vertelde toen over de vlucht vanuit de stad Kobani in de streek Aleppo naar Nederland. Een moeilijke tijd, want vader Hanif vluchtte apart van de rest van zijn gezin. Moeder Hadia en de kinderen verbleven in een kamp in Turkije en konden uiteindelijk als nareizigers naar Nederland komen waar ze werden herenigd met hun vader en echtgenoot.
De familie Moslem betrok een woning aan het Kapittel in Boxtel en werd het eerste jaar op sleeptouw genomen door Irma Gommers en Brigitte Gillhaus. Zij regelden scholen voor de kinderen, meubels, uitkeringen en allerlei andere zaken. Na een jaar kon de familie goed op eigen benen staan. En dat werd wel duidelijk toen Brabants Centrum deze week op bezoek ging bij het gezin.
WERKEN EN LEREN
,,Hoi! Hoe gaat het met jou?" Oudste zoon Suleiman (22) opent de voordeur van de woning, waar hij sinds een paar weken niet meer woont. ,,Ik heb een appartement in Tilburg, in augustus ga ik daar studeren", vertelt hij trots. Werd het interview in december 2016 nog in het Engels afgenomen, daarvan is nu zeker geen sprake meer. De Nederlandse taal is met name voor de kinderen geen probleem.
Ook vader Hanif spreekt inmiddels een aardig woordje Nederlands, al vindt hij zelf dat het nog niet helemaal goed is. ,,Mijn kinderen praten het veel beter", zegt hij. ,,Ik moet eigenlijk gewoon nog meer oefenen." Hij knikt instemmend op de vraag of het goed gaat met hem en zijn gezin. ,,Zeker weten. Ik werk parttime bij metaalbedrijf De Cromvoirtse in Oisterwijk en krijg ook nog inburgeringslessen. Aan het einde van het jaar kan ik misschien fulltime gaan werken. Dat zou fijn zijn, dan kan mijn uitkering helemaal stoppen", legt Hanif uit.
Maar - zoals het een échte trotse vader betaamt - roemt Hanif vooral de prestaties van zijn kinderen. Suleiman heeft een tijdje fulltime gewerkt en start in augustus met een opleiding marketing en communicatie. In het eerdere interview vertelde hij nog dat hij graag journalist wilde worden. ,,Maar daar is mijn Nederlands echt niet goed genoeg voor", zegt hij. ,,Deze opleiding heeft er wel raakvlakken mee, ik heb er veel zin in." Broer Mohammed (20) is op zoek naar een kamer in Tilburg waar hij een opleiding tot sociaal werker gaat volgen. Ahmad (18) en Simaf (15) gaan ook naar school en praten bijna vloeiend Nederland.
OP DE FIETS
De twee kleintjes Roj (8) en Roukher (6) gaan naar de Prinses Amaliaschool. Suleiman: ,,Met Roj gaat het echt heel goed. Zij legt makkelijk contact en kan goed opschieten met al haar klasgenootjes. Roukher heeft het wat moeilijker gehad, maar heeft dit jaar grote sprongen gemaakt." De twee jongste kinderen praten eigenlijk uitsluitend nog Nederlands, de Koerdische taal heeft niet meer hun voorkeur. ,,Zij leren dat heel makkelijk, daar ben ik soms jaloers op", zegt Hanif lachend.
Voor echtgenote Hadia ligt dat wat lastiger. Zij wil graag gaan werken, maar heeft wat gezondheidsproblemen. Als haar inburgeringscursus afgerond is en ze helemaal genezen is, gaat ze zo snel mogelijk werk zoeken. ,,Mijn moeder is analfabete dus het leren van de taal is voor haar extra moeilijk. Ze praat wel wat Nederlands, maar durft het nog niet zo goed", legt Suleiman uit. Lachend: ,,Ze heeft wél leren fietsen. Knap toch?"
Ook de rest van het gezin heeft inmiddels wat hobby's gevonden. Zo krijgen de jongste kinderen zwemles ('belangrijk in Nederland!'), gaat Ahmad graag voetballen en zwemmen en houdt Simaf van basketballen. Hanif volgt het voetballen en het hele gezin kijkt samen naar films.
Maar hoe goed het ook gaat, natuurlijk loopt het gezin ook tegen problemen aan. Zo wordt Suleiman soms raar aangekeken als hij gaat hardlopen. ,,Ik heb een baard en sommige mensen denken dan rare dingen over me als ik over straat ren", vertelt hij. Sowieso loopt de familie Moslem wel eens tegen vooroordelen aan. ,,Ik werkte een tijdje in een winkel, maar sommige bezoekers wilden niet door mij geholpen worden. Ook bij sollicitaties ben ik nogal eens afgewezen, ik denk dat mijn achternaam daarbij niet echt heeft geholpen", legt Suleiman uit. Hanif vult aan: ,,Wij komen wel uit Syrië, maar zijn niet Arabisch. Wij zijn Koerden. Dat verschil snapt niet iedereen."
GOED INGEBURGERD?
Het contact met de Nederlanders is nog wel lastig. Hoewel Hanif en Suleiman het gezellig hebben met collega's, blijft dit oppervlakkig. ,,De taal is het probleem niet meer, maar inburgeren en contact leggen is meer dan alleen taal", vindt Suleiman. ,,De omgangsvormen zijn anders en dat is voor ons wel wennen. Als een collega bijvoorbeeld een mop vertelt over Belgen, dan snap ik dat niet omdat ik de achtergrond mis. Het is een klein voorbeeld, maar wel tekenend voor de omgang met anderen."
Inburgeren is volgens het gezin meer dan taal. Het heeft ook te maken met de maatschappij. Wat voeg je toe, hoe draai je erin mee? Allemaal zaken die van belang zijn voor een goede integratie. Op de vraag of ze zelf vinden dat ze goed ingeburgerd zijn, weten ze dan ook geen antwoord. Wel een wedervraag: ,,Wanneer is iemand dan goed ingeburgerd? Is dat iemand die de taal spreekt en werk heeft? Of komt er meer bij kijken?" Suleiman: ,,Sommige Nederlanders vind ik ook niet zo goed geïntegreerd. Ze werken en praten Nederlands, maar doen verder weinig voor de maatschappij. Terwijl ik dat juist wel belangrijk vind."
GROTE STAPPEN
Beter zouden we kunnen vragen of de familie zich thuis voelt. En dat is zeker het geval. ,,We hebben het hier zo goed", vindt Hanif. ,,Mijn oudste zonen vinden dat ik op zoek moet naar een huis met een tuin, maar ik voel me hier gelukkig. De kinderen kunnen ook in het park spelen of in de speeltuin. Mijn huis is ook mijn thuis, ik hoef niets anders."
Hulp van derden heeft de familie Moslem eigenlijk niet meer nodig. Suleiman en Mohammed regelen veel en helpen hun ouders met het lezen van de post en allerlei zaken die geregeld moeten worden. Hanif: ,,Maar uiteindelijk wil ik dat allemaal zelf kunnen." Lachend: ,,Als je over anderhalf jaar terugkomt, hebben we vast weer grote stappen gezet."
HOUDOE HÈ
Maar dan is het tijd om het interview te stoppen. Er moet nodig wat lekkers gegeten worden. Hadia serveert heerlijke zoete hapjes en een sterke kop koffie. ,,Weet je zeker dat je geen melk en suiker wilt? Het is heel sterk hoor." Maar met de zoete lekkernijen is de koffie een heerlijke combinatie. Er wordt nog wat nagepraat over Nederland, de actualiteit en de situatie in de wereld. Het is duidelijk: de familie volgt het nieuws en weet precies wat er allemaal speelt. Suleiman knipoogt: ,,We zijn dus best goed ingeburgerd." Zijn vader kan het niet laten zijn oudste zoon even te plagen: ,,Nu nog een leuke Nederlandse vriendin voor jou."
Bij het afscheid nemen blijkt maar weer dat het gezin niet alleen Nederlands spreekt, maar ook het Brabantse dialect al aardig onder de knie heeft. ,,Bedankt voor het interview. En: houdoe hè!"
FOTO BOVEN: De familie Moslem met van links naar rechts: Ahmad, Simaf, Roj, Hanif, Roukher, Hadia en Suleiman. Mohammed ontbreekt, hij moest werken. (Foto: Peter de Koning).