TOOS VAN DER MEIJDEN HAALT HERINNERINGEN OP AAN 1940-1945
'Zonder oorlogsellende mee te maken, kun je bevrijdingsgevoel niet bevatten'
HENK VAN WEERT
Haar persoonlijke herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog gaven dodenherdenking vrijdag in Boxtel een bijzonder karakter. ,,Als ik alles zou moeten vertellen, zitten we hier morgen nog...", vertelde Toos van der Meijden-Baaijen (92) in de Sint-Petrusbasiliek.
Van der Meijden was een meisje van 14 jaar oud toen de oorlog uitbrak. Als dochter van de slager op de hoek van de Breukelsestraat en de Baroniestraat maakte ze mee hoe de dubbele kelder onder het woonhuis annex winkel dienstdeed als schuilplaats voor de buurtbewoners. ,,En ondanks de ellendige tijd, was het daar soms best gezellig. Behalve als een V1 (vliegende bom - red.) overvloog. Zelfs de stoere jongens uit de buurt baden om het hardst tot Maria: Och lief vrouwke, gift 'm nog een douwke..."
Tijdens de plechtigheid in de Sint-Petrusbasiliek, opgeluisterd door het Sint-Petruskoor en een klarinetensemble van de Gildenbondsharmonie, vertelde Van der Meijden ook hoe haar vader clandestien bij boeren ging slachten om zijn klanten toch aan vlees te kunnen helpen. ,,En twee maanden voor de bevrijding kregen we bij ons thuis ook nog een gezin uit Liempde erbij. Dat moest vluchten omdat de woning in de vuurlinie lag. In zo'n tijd leer je elkaar helpen tot in het oneindige."
UITZINNIGE VREUGDE
De uitzinnige vreugde die Van der Meijden meemaakte op de dag dat Boxtel werd bevrijd, eind oktober 1944, is volgens haar nauwelijks te beschrijven. ,,Je moet de ellende van de oorlog hebben meegemaakt om het te kunnen bevatten. We huilden en lachten tegelijk. Dat gevoel heb ik nadien nooit meer ervaren. Of ja, toch wel: toen jaren later het huis van mijn man en mij afbrandde en de kinderen ongedeerd bleken."
Dodenherdenking had dit jaar verzet als thema. Na de overdenking nam Valery van Kasteren, leerling van de Sint-Petrusschool, plaats op het spreekgestoelte. Zij las een gedicht voor dat Sietse Wijnsma twintig jaar geleden schreef voor de nationale 4-mei herdenking: Verzetten tegen ... het klinkt zo stoer:/ achter een idee gaan staan./ Maar zou het niet beter zijn,/ als het woord niet hoefde te bestaan?
Na de herdenkingsplechtigheid in de basiliek voerde een stille tocht naar het Indië-monument op de Koppel. Daar legden, onder toeziend oog van een door Scouting Boxtel gevormde erewacht, zowel burgemeester Mark Buijs als de Stichting Veteranen Boxtel bloemen terwijl het gilde Sint-Barbara & Sint-Joris een vendelgroet bracht.
TRAGE GILDETROMMEN
Vanaf de Koppel vervolgden de deelnemers hun tocht naar het Heilig Hartkerkhof waar zich zo'n zelfde ceremonieel voltrok bij de graven van de in deze regio omgekomen RAF-piloten. Gildetamboers gaven daarbij als altijd het tempo aan, maar dat bleek iets te langzaam om op tijd in de Annastraat te arriveren. Een euvel dat zich wel vaker voordoet.
Op de begraafplaats klonk muziek door een koperensemble van de Gildenbondsharmonie en speelde trompettist Henk Scharenborg The Last Post. Burgemeester Buijs sprak er de hoop uit dat oorlogsverzet nooit meer nodig zal zijn. Vervolgens trokken de deelnemers in stilte langs de graven van de burgerslachtoffers, achteraan op het kerkhof. Zij vonden de dood nadat in december 1944, toen Boxtel al was bevrijd, een vliegende bom neerkwam in de Mijlstraat.
In Liempde werden bloemen gelegd bij het beeld van David en Goliath in het Concordiapark. De herdenking in Gemonde vond plaats bij het wegkruis tegenover de Sint-Lambertuskerk.
FOTO BOVEN: Twee veteranen salueren nadat er bloemen zijn gelegd bij de oorlogsgraven van de RAF-piloten op het Heilig Hartkerkhof. (Foto: Daisy Renders).
FOTO ONDER: Het gilde Sint-Antonius Abt bracht tijdens dodenherdenking een vendelgroet bij het standbeeld van David en Goliath in het Concordiapark. (Foto: Gerard Schalkx).
