OBSTACLE RUN BOXTEL BRENGT DUIZEND EURO OP VOOR ENERGY4ALL
'Oh nee, daar komt de monkeybar!'
RENS VAN DEN ELSEN
Verbeten blikken, modder, geplons, maar toch ook veel lachende gezichten. Ze waren te zien tijdens de Obstacle Run die sportschool 040Fit! zondag organiseerde rondom recreatieplas De Langspier in Boxtel. De survivaltocht heeft duizend euro opgebracht voor de stichting Energy4All, voor kinderen met een energiestofwisselingsziekte. Drie redacteuren van Brabants Centrum gingen de uitdaging aan op de 4,5 kilometer. Verslag van een ronde afzien met een halve zool...
Dat afzien begon al met de warming-up. Na een tweede ronde squatten (kniebuigingen - red.) voelde ik de spieren in mijn bovenbenen al branden. En dan moest het startschot nog klinken! Mijn conditie laat dus nog wat te wensen over. Toch was ik blij verrast dat de Obstacle Run over het algemeen prima verliep. Een stukje hardlopen, sjouwen met zandzakken, door een slootje rennen, tractorbanden flippen en tijgeren. Het ging me allemaal vrij gemakkelijk af.
Op andere onderdelen liet mijn lichaam het echter afweten. De zogenaamde monkeybar en The Wall bleken lastige obstakels die het uiterste vergden van mijn armspieren. Dit onderdeel boezemde ook mijn collega Pål Jansen angst in, want bij de aanblik van de pakladder schreeuwde hij het uit: ,,Oh nee, daar komt 'ie, de monkeybar." Terwijl Pål en ik ons uiterste best deden om deze hindernis te overwinnen, vloog Annelieke van der Linden als een volleerde chimpansee over de sporten van de ladder. Achteraf bleek zij dit onderdeel met enige regelmaat te oefenen tijdens bootcampsessies...
HALVE ZOOL
Daarnaast kreeg ik een paar meter na de start nog een handicap. Bij de eerste aanraking met water liet de rubberen onderkant van mijn linkerschoen namelijk los. Niet veel later hing deze tot alleen nog op mijn hiel vast en moest ik de overige 4,3 kilometer met een halve, meeklappende zool volbrengen. Dit vormde een extra uitdaging, zeker bij de zandheuvels. Daar bleef het schoeisel regelmatig achter een stuk wortel of graspol hangen. Dat ik niet ben gevallen kun je gerust een wonder noemen.
ALTERNATIEVE ROUTE
Na de monkeybar, de modderbaan en een belemmerende zool zagen we de finishlijn al in zicht komen. Ik hoorde mezelf nog tegen mijn collega's zeggen: ,,Dat brengen we er nog goed vanaf." Ik had de woorden nog maar amper uitgesproken toen we merkten dat we, per ongeluk welteverstaan, een stuk van het parcours hadden gemist. Ondanks de aanwezigheid van diverse medewerkers van 040Fit! was er toch een onbewaakt stuk in de ronde. Maar sportief als journalisten zijn besloten, we in een split second via een alternatieve route de overgeslagen hindernissen alsnog te nemen. Het zorgde voor even wat verwarring bij de organisatie, maar wij zijn natuurlijk zoals het nieuws dat wij wekelijks in deze krant brengen, eerlijk en zo volledig mogelijk. Dus dat laatste stukje kon er ook nog wel bij.
APPLAUS
Als helden kwamen we na deze korte omleiding met z'n drieën binnen veertig minuten over de eindstreep. Moe maar voldaan namen we een staande ovatie in ontvangst. Het applaus dat we kregen bleek echter van mijn halve, nog klappende zool te komen... ,,Gaan jullie voor een tweede rondje?", vroeg de medailledame van 040Fit! bij de finish ons nog. ,,Laten we het bij één ronde houden", kreeg ze als antwoord. Zo'n eerste survivalrun is leuk, maar je moet ook weer niet overdrijven.
Een dag later zitten we met lichte spierpijn en wat schaafplekken weer relatief ongeschonden op de redactie. De medaille van de Obstacle Run hangt te 'shinen' aan het prikbord. Volgend jaar zijn we weer van de partij en wellicht ook wat beter voorbereid.
En die schoenen? Die hebben het terrein van De Langspier niet meer verlaten.
FOTO BOVEN: Vanuit het water meteen het mulle zand in. Sommige stukken van de obstaclerun rondom De Langspier waren best pittig voor de deelnemers.
FOTO ONDER: Redacteuren Annelieke van der Linden, Pål Jansen en Rens van den Elsen overwinnen de laatste hindernis in het parcours. De finishlijn lonkte. (Foto's: Peter de Koning).
