RAUWE EN VERMAKELIJKE VERHALEN
Boxtheater: luguber, absurd én interessant
PÅL JANSEN
Boxtheater voert het publiek van het ene naar het andere eigenaardige verhaal. Van het lugubere 'Om het af te leren' naar het absurde 'Op weg naar Tar' om te besluiten met het quasi-intellectuele, maar zeker vermakelijke 'Strandt'. Alles is samengevat onder de noemer 'Vals': een interessant avondvullend programma.
Haast een monoloog, dat is 'Om het af te leren' in het kort. Nick (Maarten Melis) is een halfuur lang bijna alleen maar aan het woord. Dat de drie andere acteurs (Frenk Breuer, Saskia de Koeijer en de 10-jarige Jonne Peeters) weinig tekst hebben, maakt hun rollen niet minder belangrijk. Aan de gezichten zijn hun angsten en afgrijzen te zien: het is duidelijk dat ze het gesprek met Nick niet willen aangaan. Tot zijn frustratie. Het ene moment voert hij een vals amicaal gesprek en het andere ogenblik schreeuwt hij ronduit maniakaal: het gaat soms door merg en been.
Het publiek zit middenin de voorstelling, omringd door bouwhekken. Niet altijd is goed te zien wat er gebeurt en de opstelling vraagt om een goed luisterend oor. Zo pakt Nick 'achter' het publiek een voorwerp uit het donker. De rillingen lopen over de rug wanneer hij een stalen buis achter zich aan sleurt over de betonnen vloer waardoor een akelig geluid door de ruimte galmt.
BOLDERKAR
'Op weg naar Tar' is van een heel ander kaliber. De aan beide benen verlamde Cis (Karin Nievelstein) zit op een bolderkar die Fando (Tijn Zweegers) rondtrekt terwijl hij constant in cirkels wandelt. De interactie tussen het tweetal is zeer eigenaardig. Op een energieke en opgewekte toon, zegt Fando plots: ,,Cis, ik ben erg moe en ik ga rusten nu."
Tegelijkertijd marcheren drie heren, gekleed in dezelfde outfits, door de ruimte tijdens een groot gedeelte van de voorstelling. Het doet enigszins humoristisch aan. Ondertussen rent Fando het ene moment hysterisch door de ruimte met de bolderkar en het andere moment is hij ronduit sadistisch tegenover Cis. Ondanks dat de locatie geen sprookjesachtige omgeving is, brengen de spelers op knappe wijze een soort 'Alice in Wonderland-gevoel' over, maar dan met een inktzwart randje...
Voorafgaand aan het derde stuk 'Strandt' van schrijver Frank Siera uit Katwijk, lijkt het een quasi-intellectueel gebeuren te worden. Een schrijver (Robert Brussée) en actrice (Linda Brands) bespreken de Romeinse keizer Caligula en filosoof Seneca. De ruimte is daar dan ook op afgestemd met boekenkasten en bustes.
De spelers spreken het publiek toe in een razendsnel tempo. Zij slaan allerlei zijpaden in en halen tal van filosofische anekdotes aan. Onthouden wie wat precies zegt, is schier onmogelijk. Maar het draait duidelijk om de vlugge interactie, het ritme dat daardoor ontstaat en de passie voor het verhaal dat ze vertellen. Vooral dat laatste wordt duidelijk wanneer de actrice haar mond besmeurt met 'bloed', een Romeinse helm opzet en plots in de huid kruipt van de bloeddorstige keizer. Uiteindelijk draait deze voorstelling om één boodschap en tussen alle regels door houden de acteurs die goed overeind.
Wat die boodschap is, is te zien tijdens 'Vals' van Boxtheater. Inmiddels zijn de eerste voorstellingen achter de rug. Er zijn nog kaartjes te koop voor de uitvoeringen van donderdag 19 en vrijdag 20 april via www.boxtheater.nl.
FOTO LINKS: Het theaterstuk Strandt van schrijver Frank Siera werd door Robert Brussée (links) en Linda Brands levendig en ritmisch vertolkt. (Foto: Hans van Doorn).