91-jarige vlogger uit Gemonde is niet cameraschuw
'Welkom op dit kanaal.
Ik ben oma'
Marie Verhagen-Versantvoort viert de komende kerst haar 91e verjaardag. Ze heeft geen rijbewijs, computer of mobieltje, maar in nauwe samenwerking met haar kleinzoon Martijn wél haar eigen vlog. Na 'Welkom op dit kanaal. Ik ben oma' geeft de krasse Gemondse via YouTube een kijkje in haar leven waarbij ze je de oren van het hoofd kletst en ongezouten haar mening geeft.
Het leven nemen zoals het is. Ik ben een tevreden mens
Ruim negen decennia geleden werd Marie Verhagen geboren. Ze groeide op in Gemonde in een gezin met vijf kinderen. ,,Ik had twee broers en twee zussen. Ze zijn allemaal dood. Ik ben de enige die over is", maakt ze de balans op. Het is meteen hoe oma is, want what you see is what you get. Oma Marie is oma Marie. Geen fratsen, rechttoe rechtaan.
Ze kan het 'mooi vertellen'. Dat doet ze niet alleen honderduit aan tafel bij haar thuis, maar ook op haar eigen YouTube-kanaal dat door haar 22-jarige kleinzoon Martijn in het leven werd geroepen. ,,Ik moet altijd om mijn oma lachen. Ze is 100 procent zichzelf. Zonder iemand tekort te willen doen, zegt ze hardop wat ze vindt en denkt. Ze heeft geen filter dat vooraf selecteert wat wel of niet door de beugel kan. Dat is niet altijd handig, maar vaak wel hilarisch. Dat vertelde ik wel eens aan mijn vrienden en liet ik zien met filmpjes die na 24 uur verdwenen. Mijn vrienden vinden mijn oma te gek. Omdat het jammer was dat die filmpjes na korte tijd verdwenen, ben ik na overleg met oma begonnen met haar eigen kanaal. Ik film haar terwijl zij vertelt of dingen aan het doen is. Vervolgens monteer ik het en zet ik het op YouTube", aldus Martijn.
BETER DAN VROEGER
Oma Marie hoort het aan en vindt het allemaal prima. ,,Het leven is nu beter dan vroeger", meldt ze monter en voegt toe: ,,Nu kunnen mensen doen wat ze willen. Toen ik jong was mocht je niks. Je moest werken en had niks te zeggen."
Na de lagere school, bezocht Marie de huishoudschool in Boxtel. Verder leren was niet aan de orde. Ze moest gaan werken. Dat deed ze onder andere in de pastorie en bij boer Beekmans waar ze twee dagen per week, met de hand, de was deed. Ze vond er haar grote liefde Johan Verhagen. ,,Die werkte daar als knecht. Hij kon alles en het was ginne lilluke mens", aldus Marie. Het was echter, zo voegt ze eraan toe, niet meteen 'aan'. Als 17-jarig meisje durfde ze het niet aan om het vriendje meteen mee naar huis te nemen. ,,Voordat hij bij ons over de vloer mocht komen, moesten mijn ouders waar Johan vandaan kwam en wat hij voor beroep had". Om te beginnen bleef het dus bij knipoogjes op afstand. Johan kwam echter uiteindelijk door de ballotage. Op 26-jarige leeftijd trouwden de twee. Ze kregen acht kinderen, vijf jongens en drie meisjes.
LEVEN NIET ALLEEN LEUK
Het leven is niet alleen maar leuk. Ook Marie maakte het een en ander mee. ,,Onze pap (daarmee bedoeld Marie haar echtgenoot Johan - red.) was ziek. Hij had reuma en suikerziekte en werd daardoor nagenoeg als blind. In één week tijd stierven Johan en mijn vader. Dat is nu ongeveer dertig jaar geleden. Mijn vader was ruim 90 jaar oud, maar Johan was nog jong. Onze kinderen waren nog niet allemaal de deur uit", blikt ze terug.
Ondanks het verdriet weet ze uiteindelijk toch weer een draai aan haar leven en dat van haar kinderen te geven. Laatstgenoemde hebben gezorgd dat er intussen elf klein- en zeven achterkleinkinderen zijn. Iets waarvan Marie van geniet, maar het is echt niet het enige waaraan ze plezier beleeft.
GEEN TONEELSPEL
Marie woont, met een beetje zorg, nog steeds zelfstandig in een huisje naast het gezin van haar zoon Rien. ,,En ik heb ze gelukkig nog goed op een rijtje. Vroeger deed ik aan volksdansen en ging ik handwerken in dorpshuis De Kei. Dat doe ik allemaal niet meer, maar ik kook nog steeds alle dagen zelf en soms ga ik eten bij het eetpunt hier in het dorp. Ik ben lid van de KBO. Een paar keer in de week ga ik kaarten met een aantal dames. Dan rikken we. Ik doe ook wel aan jokeren, maar rikken is mooier", stelt ze. Verder vindt ze het leuk als er visite komt zodat ze lekker kan buurten.
Wat Marie vindt, denkt en onderneemt is sinds enige tijd te zien in de vlog die Martijn maakt. Na 'Welkom op dit kanaal. Ik ben oma' doet ze ongedwongen haar verhaal. De kijker ziet daarbij zeker geen vooropgezet plan of toneelspel. ,,Dat kan helemaal niet want oma is niet te regisseren", weet Martijn uit ervaring. Hij vervolgt: ,,Het plan was om elke week een stukje te filmen, maar oma is niet te sturen. Ze zegt wat ze wil en het is elke keer een verrassing wat eruit komt. Dat maakt het extra leuk, maar ook extra moeilijk. We vloggen dus als het uitkomt en het door de beugel kan wat we gemaakt hebben."
IK PAS ME AAN
Cameraschuw of verlegen kun je Marie niet noemen. Misschien wel omdat ze waarschijnlijk niet precies weet waar ze aan meewerkt. De gemaakte filmpjes vindt ze echter prachtig en ze heeft ze geen moeite met het doen van haar verhaal. Dat mensen die ze helemaal niet kent haar kunnen zien en horen, deert haar niet. ,,Martijn mag met die filmpjes gerust iets doen. Ik zeg toch niks verkeerd? Ik vind het wel leuk om dit met hem te doen en pas me gewoon aan." Dan: ,,Je moet het leven nemen zoals het is. Ik ben een tevreden mens". Intussen circuleren er diverse 'Ik ben oma'-filmpjes op genoemd kanaal en er zullen er zeker nog enkele bijkomen. Martijn: ,,We doen het zolang we het alle twee leuk vinden. Verder moet het wel interessant blijven. Als het dat niet meer is, stopt het ook."