Kop op man
Prominent op de voorpagina van Brabants Centrum stond onlangs een fraaie foto van 'Kop op man' in de vijver van de Indenhof als hommage aan Ad van Iersel. Over deze Boxtelse kunstenaar en zijn creatie willen we iets meer vertellen.
In januari 2016 kwamen Transitie Boxtel en Kunstlicht99 tot het initiatief om op de gemeentevijver een kunstwerk op te richten over klimaat en duurzaamheid. De opdracht werd doorgeschoven naar Ad van Iersel, een visionair kunstenaar met grote creativiteit en humor. Een voorbeeld: in 1899 kreeg Boxtel een elektriciteitsfabriek. Ad vond in 1999 dat het eeuwfeest meer aandacht verdiende en creëerde rond de gouden bol bovenop de Sint-Petrustoren het poëtisch concept 'Brandaris brandt toch ook hier es'.
Na ontvangst van de opdracht begon Ad met plezier aan schetsen, studies in karton en legde al zijn stappen vast in een boekje. Zo schreef hij: 'Het achterliggende begrip duurzaamheid is niet bepaald een lichtvoetige muze. Kop op man is een directe confrontatie met de vele fnuikende processen en het gevolg daarvan die impact hebben op mens, klimaat, samenleving en de door ons allen gekoesterde moeder Aarde'. 'Kop op man' is dus een verbeelding van de mens die door zijn aantasting van de leefomgeving zijn ondergang tegemoet gaat – verzuipt - maar naar boven blijft kijken omdat hij gevaren niet wil zien. De titel van het kunstwerk is een aanmoediging van Ad van Iersel om dat wél te doen.
Het knalrode beursje dat 'Kop op man' (Sammy) op navelhoogte meedraagt bevat een usb-stick met onder andere de tekst van het rapport 'Grenzen aan de groei' (Club van Rome), dat ons in 1972 al met de neus op de feiten drukte.
De oriëntatie van het kunstwerk is op 13 februari van dit jaar, nog in aanwezigheid van Ad (veertien dagen vóór zijn overlijden), bij de vijver vastgesteld als 11° bezuiden West. Sammy loopt nu de kabel af die is gespannen tussen de raadszaal, waar de beslissingen over duurzaamheid en klimaat genomen worden, in de richting van de Sint-Petrustoren, waarin hij zijn poëtisch concept 'Brandaris brandt toch ook hier es' Boxtel als lichtend voorbeeld zag.
FRANS SCHWEIGMANN
Kunstlicht99
JAN JUFFERMANS
Transitie Boxtel
Lid of abonnee?
Bij de editie van Brabants Centrum van vorige week (donderdag 7 september 2017) was een brochure bijgevoegd waarin, kort samengevat, de abonnees wordt aangeboden hun abonnement gratis om te zetten in een lidmaatschap van stichting Brabants Centrum. Kunt u mij aangeven wáár in de statuten van stichting Brabants Centrum iets is bepaald inzake 'leden'. Ingeval u dat niet kunt - en dat lijkt me zeker het geval - dan acteert u als een 'bestuur' van een (informele, want geen statuten aanwezig) vereniging. Een vereniging heeft leden. Leden hebben verplichtingen (onder andere het betalen van lidmaatschapsgeld of contributie, doch hebben ook rechten. Eén ervan is mede het beleid te bepalen, onder andere tijdens een algemene ledenvergadering.
Ik ben het niet eens met het feit dat Brabants Centrum, mede van mijn geldelijke bijdrage - in deze verwarrende discussie maar even ter vervanging van de woorden 'abonnementsgeld/contributie' - 'goede' doelen in Boxtel ondersteunt. Ik ben van mening dat ik een geldelijke bijdrage betaal voor het ontvangen van weekkrant Brabants Centrum, nergens anders voor. Zou u overwegen toch genoemde goede doelen te blijven ondersteunen, dan vraag ik om het opheffen van het betalen van meergenoemde geldelijke bijdrage.
RUUD VAN NOOIJEN
'Maar ik ben al heel lang lid!'
HENK VAN DER ZEE
Vindt u ijsbergsla ook zo lekker? Bij alle groenteboeren en supermarkten wordt op de bordjes 'ijsbergsla' aangeprezen. In 1988 had je bij kranten nog correctoren. Die keken de teksten na. Ook van advertenties. In een van die advertenties vervingen zij 'ijsbergsla' door 'ijssla'. Want ijsbergsla bestond destijds volgens de officiële regels niet en dus streepten ze de 'berg' uit de advertentietekst. Tot groot ongenoegen van de adverterende groenteman. Want ijsbergsla was - ook toen al - een begrip. Formeel had die corrector gelijk, maar iedereen eet gewoon ijssla mét berg. En inmiddels is ijsbergsla dus ook opgenomen in de woordenlijst van de Nederlandse taal.
Ik moest aan bovenstaand voorval terugdenken toen ik de brief van Ruud van Nooijen las. In de zeven jaar dat ik uitgever was van Brabants Dagblad en nu bijna vier jaar als directeur van stichting Brabants centrum heb ik ontzettend veel te maken met abonnees en leden. En ook met velen gesproken. Ontelbare abonnees hebben in die jaren in veel verschillende situaties tegen mij gezegd: 'Maar meneer Van der Zee, wij zijn al héél lang lid.' Voor hen is het een manier om te zeggen dat hun betrokkenheid bij ons heel groot is. Daar gaat het ze om, niet of juridisch nu wel of geen leden kan hebben.
Veel jaren werkte ik bij een beursgenoteerd mediabedrijf. De winst moest ieder jaar hoger en dus ook de tarieven die abonnees moesten betalen. Bij Brabants Centrum ben ik gaan werken omdat ik mijn mediakennis kwijt kon, maar vooral omdat het een stichting is die uniek is in Nederland. Die al maatschappelijk verantwoord ondernam, voordat het begrip in de mode kwam. Die ernaar streeft geen verlies te maken. Met een redactie die op donderdagmiddag, als de nieuwe krant is
Commentaar
gedrukt, gaat schrijven over alles wat er in Boxtel, Liempde, Lennisheuvel, Esch en Gemonde gebeurt of te gebeuren staat. Het schrijven stopt een week later, het aantal vol geschreven pagina's wordt geteld en er wordt gedrukt. Los van kosten en hoeveel advertenties verkocht zijn.
Het maatschappelijk verantwoord ondernemen vertalen wij door ontzettend veel initiatieven in onze dorpen te omarmen en te helpen: met communicatie, met ons netwerk en soms met geld. Omdat we dat al meer dan zeventig jaar - en onafhankelijk! - doen, lijkt het heel gewoon. Maar vraag het eens aan vrienden en familie buiten Boxtel of ze zoiets daar ook kennen. Een bijdrage leveren aan de leefbaarheid in de dorpen is het hoogste doel van onze stichting, de kranten (op papier en digitaal) helpen daar enorm bij. Ik ken geen enkel dorp die vijf journalisten heeft, Boxtel heeft het!
Het is allemaal wat lastig uit te leggen, te meer omdat zo'n stichting als Brabants Centrum nergens anders bestaat en omdat we het in Boxtel en omgeving gewend zijn. Voor mij was de vraag hoe we ons doel en idealen beter voor het voetlicht konden brengen en zo ook nieuwe generaties bereiken die zich 'lid' gaan voelen. Daarom hebben we besloten om aan te sluiten bij het gevoel van 'Maar ik ben al heel lang lid' en om het uit te leggen, ook in een brochure.
Inmiddels hebben we bijna tweeduizend leden, die hetzelfde betalen als de 'gewone' abonnees, hebben we 126 businessleden en de aanvragen stromen binnen. Allemaal leden, die ijsbergsla eten. Hopelijk lust ook Ruud van Nooijen graag ijsbergsla...