OUDSTE BOXTELSE CAFÉ VIERT UITBUNDIG GOUDEN BESTAANSJUBILEUM
'In het weekend ging je gewoon naar Becoloth...'
I just can't wait
I just can't wait for Saturday night
For Saturday night
For Saturday night
Saturday night
MARC CLEUTJENS
De lampen boven de bar slingeren als vanouds. Een paar tellen nadat de uitbaters Willem en Wilma Voets samen met hun voorgangers Henk en Cis van Bilsen het startsein hebben gegeven voor de aftrap van het gouden jubileumfeest, gebeurt wat gewoon moest gebeuren: aan de lampen hangen. En natuurlijk Herman Brood draaien. 'Saturday Night'.
Honderden klanten van vooral vroeger klokken in en passeren de oude toegangsdeur die jarenlang in de sponningen hing van Becoloth en waarachter kroegbaas Van Bilsen bepaalde wie wel of niet binnen werd gelaten. Zelfs het bierviltje met het opschrift 'vol' is terug. ,,Een knipoog naar de goede oude tijd", grinnikt Martijn Voets, zoon van Willem en Wilma en met broer Rob nu het gezicht van de kroeg. Willem en Wilma openden het feest door op 'De Deur' te kloppen en te roepen: 'Hé Van Bilsen, mogen we naar binnen?'.
WAY OF LIFE
Iedereen die de oude deur passeert, krijgt een viltstift om een herinnering op een van de toiletdeuren te schrijven. En zo ontstaat een levensverhaal van een café waar honderden, ja duizenden jongeren hun eerste pilsjes dronken, voor het eerst zoenden en vriendschappen voor het leven sloten. ,,Becoloth is een 'way of life'", meent Antoine Ghijsens. ,,Ik kom hier sinds 1977. Ik was toen 15 jaar en gaf hier al mijn centjes die ik verdiende in de keuken van Villa Catharina uit. Vooral op vrijdagavonden was het superdruk." Ghijsens glundert als hij terugdenkt aan de vele busreizen die hij met vrienden vanuit de kroeg organiseerde. ,,We gingen jaren op rij naar onder meer Rock Werchter"
Ton van Dooremalen behoort tot het gilde der voormalig tappers van uitbater Van Bilsen. ,,We houden nog steeds regelmatig een reünie. Wanneer ik hier voor het eerst kwam? Ik denk dat ik 13 jaar was. Stiekem. Later kwam ik natuurlijk elke week. Mijn ouders vonden dat goed, mede omdat Henk van Bilsen het goed met zijn personeel voor had. Als je schoolonderzoek had, mocht je niet werken. Een diploma halen, dat was Henks wijze les. Wat ze ook waardeerden dat het op Goede Vrijdag om drie uur 's middags één minuut stil was."
Voormalig uitbater Van Bilsen herkent de verhalen die Van Dooremalen vertelt. ,,Toen ik begon in 1967 was Becoloth helemaal niet zo'n succes. Dat kwam pas toen ik het deurbeleid invoerde en herrieschoppers er niet meer in kwamen. Want het was nogal eens raak hoor toen, in Boxtel. Knokpartijtjes, ruiten vernielen. Toen kwam die deur met dat luikje. En sindsdien ging het steeds beter, ook omdat ik ouders informeerde wat er in Becoloth gebeurde. Jazeker, ik heb hier ooit ouderavonden gehouden en uitgelegd dat ik het behalen van een diploma het allerbelangrijkst vind. Wie moest studeren, mocht niet werken."
HUISKAMER
Burgemeester Mark Buijs was een van de eerste gasten die zaterdag zowel de uitbaters Willem en Wilma Voets als hun voorgangers Henk en Cis van Bilsen feliciteerde. ,,Ik kom niet uit Boxtel en deel de herinneringen aan Becoloth dus niet. Maar ik weet inmiddels door alle verhalen dat hele generaties hier zijn opgegroeid. Prachtige verhalen die passen bij deze schitterende huiskamer. Want dat is Becoloth: dé huiskamer van Boxtel."
Wethouder Herman van Wanrooij - aanwezig met echtgenote Anita - kent Becoloth wél. ,,Hier ligt voor iedereen die uit Boxtel komt een stukje van de jeugdjaren. In het weekend ging je gewoon naar Becoloth. Ik kwam hier vanaf mijn zestiende. Op uitgaansavonden en na afloop van het zaalvoetbal. Ik speelde in Becoloth 1 destijds." Van Wanrooij leerde ook echtgenote Anita in de kroeg kennen. ,,Toen ze voorbij kwam, wist ik het zeker: die moet het worden", lacht hij.
STIEKEM ZOENEN
De schrijver van dit artikel was eind jaren tachtig en begin jaren negentig wekelijks in Becoloth te vinden. Op vrijdagavond meestal, toen het uitgaansleven al rond halftien begon en omstreeks twee uur 's nachts de tl-lampen aangingen en André Hazes' 'Hoogste Tijd' uit de speakers schalde. De uren die passeerden werden gevuld met bier drinken, slappe klets verkopen en op dat moment de liefde van je leven ontmoeten en voor het eerst stiekem zoenen. Terwijl de lampen boven de bar door de lucht slingerden en de muziek klonk die nog altijd prachtige herinneringen oproept aan het tijdperk-Becoloth.
Die liedjes klonken zaterdagmiddag niet toen de reünie van Becoloth van start ging. De vroegere tappers van Van Bilsen kozen natuurlijk voor hun muziek. En dus klonk 'My Generation' van The Who. En werd met de nodige melancholie weggedroomd toen de wereldhit 'Je t'aime moi non plus' van Serge Gainsbourg en Jane Birkin langskwam. En de gedachten even teruggingen naar die mooie jaren in Becoloth. Het bruine café aan de Rozemarijnstraat in hartje Boxtel waaraan iedereen zoveel warme herinneringen bewaart. (Foto's: Gerard Schalkx).
Je t'aime je t'aime
Oh oui je t'aime
Moi non plus
Oh mon amour
