VOETBALCLUB HULDIGT MORGEN NEGEN JUBILARISSEN
Weinig zorgen en veel plezier bij Boxtel
ANNELIEKE VAN DER LINDEN
,,Ik woonde bijna in sportpark Munsel, zó vaak was ik op de club. Voetbal was én is een belangrijk onderdeel van mijn leven", aldus William van Dinther (47). John van de Langenberg (45) en Antal van Brussel (47) knikken instemmend. Hoewel de eigenaren van respectievelijk café 't Hart van Boxtel, restaurant De Rechter en café De Postiljon/cafetaria De Rotonde inmiddels 'rustend lid' zijn van RKSV Boxtel, komen ze nog graag bij de vereniging. Het drietal, veertig jaar aangesloten bij 'BOC', wordt morgen, vrijdag 2 juni, samen met zes andere jubilarissen gehuldigd in kantine d'n Oosthoek.
Al op jonge leeftijd werden de drie mannen lid van Boxtel. ,,Mijn vader voetbalde, dus ik groeide op bij BOC en kwam op mijn vijfde in een team. Terwijl hij op zondagen na de wedstrijd met zijn team de derde helft vierde, waren wij op het voetbalveld te vinden", aldus John. William: ,,Vroeger was er op het sportgebied niet zoveel keus, waardoor het vanzelfsprekend was dat je ging voetballen. Mijn vriendengroep was verdeeld: de helft was lid van Boxtel, de andere helft van ODC. Ik woonde in Oost, dus Boxtel was een logische keuze", zegt William. Overigens werd niet alleen in clubverband gevoetbald. ,,Wij speelden óveral. Twee jassen op de grond en gas erop", lacht William. ,,Bij voormalig café 't Schipke zorgde de familie Mosink voor een houten doel met vangnet. Daar heb ik heel wat uurtjes doorgebracht", vertelt John. Antal: ,,En flink wat garagedeuren in Boxtel moesten het ontgelden."
TRANEN OVER WANGEN
De drie horecabazen bewaren goede herinneringen aan hun 'voetbalcarrières' bij Boxtel. ,,Maar je hebt hier niet met de grootste talenten te maken, hoor. Wij moesten het alle drie vooral hebben van onze werklust", zegt William, die samen met Antal in dezelfde A- en B-jeugdteams zat. Eind jaren tachtig speelden beide mannen enkele seizoenen in het eerste team. Antal: ,,Ik heb bijna altijd linksback gestaan en was behoorlijk fanatiek. Iemand die mij uitspeelde, kwam me vaak nóg een keer tegen. Ik liet me niet aan de kant zetten." John bewaart mooie herinneringen aan de keer dat hij met zijn team de beker van district Meierij binnensleepte. ,,We mochten naar Reusel voor een toernooi met de andere bekerwinnaars van Nederland en speelden tegen de jeugd van PSV met Stefan Jansen uit Boxtel in de gelederen, die uiteindelijk profvoetballer werd. Dat was een van de mooiste periodes bij BOC."
Met pijn in het hart moesten William, Antal en John op latere leeftijd de voetbalstrijd staken vanwege fysieke problemen. ,,Toen ik 32 jaar oud was, heb ik de knoop doorgehakt. Ik was al twee keer geopereerd aan mijn knie en gaf de blessure geen goede kans te laten genezen. Ik vond het een verschrikkelijke beslissing. Het was geweldig om deel uit te kunnen maken van een voetbalteam. Vele malen liepen de tranen over mijn wangen, zó veel heb ik gelachen met mijn ploegmaten." John kreeg toen hij 21 jaar oud was al eens de vraag of hij wilde stoppen met voetbal. ,,Ik werkte bij De Waag en had in korte tijd drie keer mijn enkelbanden gescheurd. Ik zou een vast contract krijgen, maar dan moest ik wél stoppen met voetbal. Dus ging ik op zoek naar een andere baan..."
Ook William moest vanwege knieproblemen stoppen met voetbal. Hij was toen 23 jaar en zat in het derde team van Boxtel. ,,Ik beleefde een geweldige afscheidswedstrijd: een bekerduel op De Herdgang. Ik mocht tien minuten meedoen en mocht een vrije trap nemen, die strak in de kruising belandde. Die herinnering haal ik nog met enige regelmaat aan..."
TROUWE SCHARE FANS
Nadat Antal stopte bij Boxtel kwam hij zo'n achttien jaar niet bij de club. ,,Gestopt is gestopt. Bovendien ging ik aan de slag in de horeca en had ik weinig tijd." Inmiddels staat hij weer langs de lijn: zijn zoon Dylan voetbalt bij JO9-2. Oók als verdediger. ,,Hij voetbalt heel veel en vindt het echt leuk. Dat is mooi om te zien." Dat RKSV Boxtel in het bloed zit van de familie Van Brussel, blijkt wel. Toon, de vader van Antal, was voorheen met De Postiljon een van de hoofdsponsors. Ook Antal sponsort de club nog steeds. Lachend: ,,Ik zorg altijd dat mijn borden de beste plekken hebben langs het veld."
Bij John en William lijkt het 'voetbalras' uit te sterven: hun dochters hockeyen bij MEP. ,,Maar ik heb nog goede hoop voor mijn jongste", zegt John. ,,Ze is gek van voetbal." Als de tijd het toelaat is hij nog wel eens bij RKSV Boxtel te vinden. ,,In dat team spelen inmiddels zoons van de mannen met wie ik zelf heb gevoetbald. Leuk is dat." Ook William weet de weg naar sportpark Munsel nog te vinden. ,,Dan kan ik beter de afspraken die ik daarna heb skippen, want net als vanouds doe ik dan weer de lamp mee uit."
Een volksclub met een trouwe schare fans, zo omschrijven Antal, William en John RKSV Boxtel. ,,Veel vrijwilligers die zich in onze tijd al inzetten, zijn nog steeds actief", zegt William vol bewondering. ,,Het is een fijne club waar we een mooie tijd hebben gehad", aldus John. William voegt toe: ,,Weinig zorgen en veel plezier. Dat zou ik nog wel eens over willen doen..."
Naast Antal, William en John worden morgen om 20.00 uur ook Frans van Heesch en Kees Mosink (beiden zestig jaar lid), Peter van de Broek (vijftig jaar lid) en Frans van de Biggelaar, Joeri van Kessel en Mark Mosink (veertig jaar lid) in het zonnetje gezet bij RKSV Boxtel.
FOTO ONDER: Drie Boxtelse horecabazen vieren hun veertigjarig jubileum bij RKSV Boxtel. V.l.n.r.:: Antal van Brussel, John van de Langenberg en William van Dinther. (Foto: Peter de Koning).