STEEDS MEER WANDELLIEFHEBBERS ONTDEKKEN TOCHTEN VAN BOXTELAAR WIM KUIPERS
Een koningspaadje op duizelingwekkende hoogte...
MARC CLEUTJENS
Het dagritme in El Chorro wordt bepaald door de zwerfhondjes die uitpuffen op het terras naast het stationnetje aan de lijn Malaga-Ronda. Even verderop, naast de piepkleine supermercado Maribel, doorbreken een kanarie en een parkiet de stilte van de siësta. Ze zitten in kooitjes naast de keukendeur van een van de weinige huizen die El Chorro telt en worden bewonderd door de achttien wandelaars die op pad zijn met Boxtelaar Wim Kuipers en kennis maken met El Camenito del Rey en Las Escaleras Árabes.
,,Buenos dias, señor Wim!" De eigenaresse van hotel-restaurant La Garganta in El Chorro begroet de gids hartelijk. Net als zijn gasten trouwens die hij ook ditmaal weer de geheimen van het achterland van Malaga zal laten zien. Kuipers is nog net geen kind aan huis bij La Garganta, al staat zijn eigen wandelstok achter de bar – niemand die eraan komt. Drie, vier keer per jaar verblijft hij hier en neemt hij wandelaars mee, in eerste instantie vooral uit Boxtel, maar nu uit heel Nederland. En zelfs België heeft hem ontdekt...
La Garganta is dé uitvalsbasis om dit gebied te verkennen. Het is prachtig complex dat een industriële oorsprong heeft. Vroeger, toen het toerisme niet verder ging dan de Costa del Sol, was hier enige vorm van mijnbouw en waren er waterkrachtcentrales die de agglomeratie Malaga en omgeving van energie moesten voorzien. De fabriek is een hotel geworden, met zwembad en een rijtje appartementen met balkon dat uitziet op een van de stuwmeren. Net onder de balustrade hangen sinaasappels en citroenen te rijpen.
ATTRACTIE
De wandelaars zijn gekomen voor El Camenito del Rey, volgens Kuipers een heuse 'wandelattractie' die pas sinds enkele jaren belopen kan worden. Het pad is aangelegd rond 1901 om het transport van goederen en personeel van en naar de centrale tussen El Chorro en de Gaitanejo-watervallen makkelijker en vlugger te laten verlopen. In 1905, na een bouwtijd van vier jaar werd het pad officieel geopend. Koning Alfons XIII van Spanje gebruikte het pad in 1921 bij de inhuldiging van de stuwdam Conde del Guadalhorce, waaraan het pad zijn huidige naam aan te danken heeft.
Inmiddels is een nieuw pad aangelegd, veilig omgeven door een hekwerk en voorzien van een stabiele houten plankenbodem. Een kleine acht kilometer slingert het door de kloof, veelal op duizelingwekkende hoogte. De wandelaars van Kuipers worden na een busrit door de bergen afgezet bij een restaurantje. Daar begint de wandeling langs een traag stromend riviertje dat voert naar een stuwdam waar El Camenito del Rey begint.
Inderdaad, het is een attractie: kaartverkoop, een handjevol souvenirs, notenverkopers, lange rijen voor twee toiletten. Maar als iedereen door het tourniquet is, begint een adembenemende wandeltocht langs prachtige vergezichten en akelige diepten. Wie goed kijkt, ziet onder het nieuwe koningspaadje de oude route liggen. Verbrokkeld. Weggeslagen. Onbegaanbaar.
Het hoogtepunt – letterlijk en figuurlijk – is het passeren van een stalen bruggetje dat vervaarlijk schommelt. De wind giert hier door de kloof. Beneden stroomt de rivier. En als de brug is overwonnen – hier heeft iedereen hoogtevrees! – volgt misschien wel het echte hoogtepunt van de tocht. Als tegen de rotswand geplakt, hangt het wandelpad misschien wel honderd meter boven het dal.
KLIMMEN EN KLAUTEREN
Kuipers heeft meer uitdagingen voor 'zijn' wandelaars in petto. Na de middaglunch – bij een barretje naast het station van El Chorro – start een lange wandeling naar Las Escalares Árabes - de Arabische Trappen. Pakweg zes kilometer klimmen en uiteindelijk ook klauteren over traptreden die de Moren die hier ooit heersten lieten aanleggen. Eenmaal boven wacht de beloning: een uitzicht over de Andalusische bergen. En dan afdalen over die Arabische trappen. Links en rechts losliggende keien, het is opletten geblazen. Voetje voor voetje schuifelen...
De wandeltrip in El Chorro opent Kuipers op de eerste dag steevast met een inspannende wandeling naar een hooggelegen stuwmeer. Hier laat Andalusië zich in alle schoonheid zien. Mimosa in de knop of al in bloei, overal gele brem. Een schaapskudde trekt door het mediterrane landschap.
Een stadsbezoek aan Malaga vervolmaakt Kuipers' reis. Ibis Budget is het goedkope, maar schone en comfortabele hotel aan de Calle Calvo dat als uitvalsbasis dient. Hier geen door de Boxtelse gids uitgestippelde stadstoer, maar vrijheid blijheid. In groepen zwermt iedereen uit om een van de minst bekende steden van de Costa del Sol te verkennen. Waar Malaga vroeger alleen bekend was als doorvoerplaats van toeristen met bestemming Torremolinos, Benalmadena en Marbella, is het nu een fiere stad.
Weg zijn de verkommerde pleinen en grauwe straatjes. Malaga bruist. Bezoek de kathedraal, steek een kaarsje op in Iglesia San Juan en bewonder het Plaza de Toros. Vergeet de resten van het Romeins theater niet en bezoek het Alcazeba waar ooit de Moren de scepter zwaaiden. Gevoelig voor trends? Ga dan naar de haven waar hippe winkels en trendy barretjes ervoor zorgen dat de 600.000 Malagueta weer trots zijn op hun plekje aan de Middellandse Zee. En besluit de dag in een van de honderden tapasbarretjes. Zoals op het Plaza de la Merced, even voorbij het geboortehuis van Pablo Picasso. Of in de Calle Santa Lucia, waar iedereen aanschuift voor al die kleine gerechtjes.
Kuipers' wandelaars verlangen een week na thuiskomst nog wel eens terug naar die vier dagen Andalusië. Ze overwegen zelfs nog eens terug te gaan naar La Garganta. Wie goed heeft opgelet, weet Kuipers' wandelstok te staan. Señor Wim vindt het vast niet erg als hij even geleend wordt. Als hij maar wordt teruggezet...
