'Geborgenheid én liefde van familie geven aan mensen die het nodig hebben'
Een opvanghuis voor mensen die het niet makkelijk hebben. Er zijn er talloze van te vinden. Maar diaken Pierpaolo Flesia en zijn vrouw Andrea geven hun opvanghuis een éxtra tintje en nemen mensen op in hun familiekring. Jarenlang ving het echtpaar mensen op in hun thuisland Italië, sinds 2008 is hun woning aan de Oude Rijksweg in Liempde een thuishaven voor mensen die een moeilijke tijd doormaken. Want: ,,Iedereen verdient een beetje warmte en aandacht."
Het was in 1973 dat het eerste familiehuis van de associatie Gemeenschap Paus Johannes XXIII de deuren opende. In de veilige sfeer van een familie werden mensen opgevangen die een moeilijke tijd doormaken en wel wat aandacht en geborgenheid kunnen gebruiken. Pierpaolo Flesia en echtgenote Andrea sloten zich aan bij deze gemeenschap en openden een huis in hun thuisland Italië. Nabij Turijn vingen zij tien jaar lang in hun woning mensen op. Totdat het verzoek kwam om te verhuizen...
De stichting wilde de activiteiten uitbreiden en ook in Nederland beginnen met familiehuizen. Een oproep van de toenmalige bisschop Antoon Hurkmans van 's-Hertogenbosch resulteerde erin dat Pierpaolo met zijn gezin verhuisde naar Nederland en een voormalige boerderij aan de Oude Rijksweg betrok. ,,Nederland? Ik kende het hele land niet", blikt hij terug. Andrea vult aan: ,,En we hadden zeker nog nooit van Liempde gehoord. Maar we hebben niet geaarzeld om deze stap te zetten. Het voelde goed."
Het huis aan de Oude Rijksweg werd beschikbaar gesteld door de toenmalige bewoonster die zeven jaar lang betrokken was bij de activiteiten van de familie Flesia. Daar, in de boerderij, kunnen maximaal tien mensen tegelijkertijd worden opgevangen. Ze hebben een eigen slaapkamer, maar draaien verder mee in het gezinsleven. ,,De mensen die wij opvangen zijn bijvoorbeeld afgekickt na een jarenlange verslaving", legt Pierpaolo - sinds 2013 diaken van de Heilig Hartparochie in Boxtel - uit. ,,Maar ook ex-gedetineerden kunnen hier, eventueel met hun gezin, een plekje krijgen." Andrea: ,,Als je uit de gevangenis komt, is er wel de reclassering die zich inzet voor je. Maar vaak zijn er geen familieleden of vrienden meer waar je terecht kunt. In onze familiehuizen worden mensen begeleid én krijgen ze warmte, aandacht en liefde."
VEILIGE PLEK
Een goede en stabiele familiesfeer is iets wat deze mensen vaak niet kennen of nooit hebben ervaren. In het gezin Flesia - naast vader en moeder zijn er ook twee kinderen - wordt gezamenlijk gegeten, helpen bewoners mee in de tuin of het huishouden en is er tijd voor een goed gesprek. ,,We hebben hier ook wel wat mensen met een criminele achtergrond opgevangen", vertelt Pierpaolo. ,,Dat is een gek idee. Maar: iemand is veel meer dan een dossier. Elk mens heeft goede kanten en talenten. Die proberen we hier thuis naar boven te halen." Glimlachend: ,,En als ik zo'n stoere man dan zie spelen met de kinderen, weet ik dat we íets goed doen. Dat is onze beloning."
'Elk mens heeft zijn goede kanten
én talenten'
Het echtpaar benadrukt dat de opvang géén therapeutisch huis is. ,,We zijn geen psychologen", zegt Andrea. Pierpaolo vult aan: ,,We helpen mensen wel in contact met instanties, maar zijn vooral een veilige plek voor kwetsbare mensen. Eigenlijk helpen we hen bij het starten van een nieuw leven."
Het gezin Flesia begint inmiddels goed te wennen in Liempde. De kinderen (9 en 12 jaar) gaan naar school en Andrea en Pierpaolo praten de taal zeer goed. ,,Mensen vragen vaak of onze kinderen het niet vervelend vinden om hun huis te delen met anderen. Maar ze zijn er mee opgegroeid, ze weten niet beter", legt Pierpaolo uit. Zijn echtgenote vult aan: ,,Onze kinderen hebben alles, maar ze zien ook de andere kant het leven. Ze weten dat niet iedereen een goede basis heeft gekend en dat mensen soms verkeerde keuzes maken. Ze gaan daar heel goed mee om."
INTENS LEVEN
De associatie is volledig afhankelijk van giften, mensen die er verblijven betalen geen kosten. Pierpaolo en Andrea krijgen geen salaris voor het werk dat ze verrichten. Naar eigen zeggen handelen ze volledig vanuit hun geloof én hun overtuiging. Andrea: ,,We hebben gekozen voor een heel intens leven waarin vreugde en lijden dicht bij elkaar liggen. We verwachten niets, maar als je mensen ziet opknappen is dat een heel grote beloning." Haar echtgenoot knikt instemmend. ,,We weten niet wat er komt, maar we hebben altijd vertrouwen. God stuurt mensen op ons pad en dat heeft een reden. Hij geeft ons ook kracht en mogelijkheden om dit werk te mogen doen. Daar zijn we dankbaar voor."
Momenteel is de boerderij aan de Oude Rijksweg het enige Nederlandse familiehuis van de Gemeenschap Paus Johannes XXIII. In Italië zijn inmiddels meer dan vijfhonderd familiehuizen en ook in andere landen zijn huizen geopend.