KAMPINA AIRBORNE MEMORIAL GROUP BRENGT MOOI PROGRAMMA

Boxtel eventjes terug naar 1944

Het was op 24 september 1944 dat in een weiland aan de Mijlstraat in Boxtel een zweefvliegtuig met geallieerden moest landen na te zijn geraakt door Duitse militairen. Het Boxtelse verzet gaf de eenheid een veilige schuilplaats in natuurgebied Kampina. Later sloten zich ook andere divisies van Amerikanen, Engelsen én een Poolse strijder zich bij hen aan. Om deze gebeurtenissen te herdenken, worden in en rond de Kampina in Boxtel jaarlijks activiteiten georganiseerd door de Kampina Airborne Memorial Group. Dit jaar kreeg de herdenking een heel bijzonder tintje, want nabij het weiland aan de Mijlstraat werd zaterdagochtend een monument onthuld door burgemeester Mark Buijs en Peter van der Linden, auteur van het boek 'Kampina Airborne'.

De onthulling van de zuil, met daarop de namen van alle bemanningsleden, vond plaats onder veel belangstelling. Waaronder van Nico Dekker uit Letland. ,,Mijn ouders Roel Dekker en Zus van Zeeland hebben geholpen bij de opvang van de geallieerden", vertelde Nico. ,,Ik ben opgegroeid met alle verhalen, het heeft een grote rol gespeeld in mijn leven. Ik ben speciaal naar Nederland gekomen voor deze bijeenkomst. Het was de reis van vier dagen meer dan waard."

VRIJHEID

De plannen voor een herdenkingsmonument waren er al langer, maar het duurde liefst vier jaar voor de zuil gerealiseerd kon worden. ,,Het is een plek om de soldaten te herdenken", lichtte organisator Roel Manders toe. ,,Hun namen staan vermeld omdat dit de mensen zijn die ons vrijheid hebben gegeven en daar hebben ze veel voor moeten opofferen." Burgemeester Mark Buijs onderschreef deze woorden: ,,Vrijheid is niet vanzelfsprekend. In de Tweede Wereldoorlog hebben we dat in Nederland ondervonden en ook tegenwoordig zijn er op veel plekken ter wereld oorlogen gaande. Bij dit monument kunnen we stilstaan bij onze vrijheid."

Na het leggen van kransen brachten re-enacters een indrukwekkend schijngevecht. In een weiland aan de Mijlstraat werden de gebeurtenissen van 1944 nagebootst. Compleet met geweerschoten, ontploffingen en luid geschreeuw. ,,Ging dat echt zo?" vroeg de zevenjarige Tim zich af. Zijn opa knikte instemmend: ,,Jazeker wel, dat kan ik me nog goed herinneren. Dat geluid van geweerschoten vergeet ik nooit meer..."

KOETJESREPEN

Een dag later herleefde de geschiedenis nog één keer. Bij de parkeerplaats van de Huisvennenroute aan de Roond bezochten zo'n 450 belangstellenden het kampement van de Kampina Airborne Memorial Group en deden mee aan een wandelroute door het bos. ,,We willen mensen de gebeurtenissen van toen laten ervaren", vertelde Manders enthousiast. ,,Het is nu natuurlijk geen oorlog, gelukkig niet, maar ze kunnen wél zien hoe het er toen aan toeging."

45 re-enacters werden ingezet om een levend museum te verzorgen, waarvan het grootste deel rondliep als soldaat. Maar ook burgers ontbraken natuurlijk niet. Zo ook bij een eeuwenoude boerderij waar in de oorlogstijd Britten zich schuilhielden. ,,En na de bevrijding hebben er Duitsers gewoond", vertelde Arthur Tak. ,,Het verhaal gaat dat er ook een Duitse veldkeuken gevestigd is geweest."

Even verderop stonden de wandelaars oog in oog met een groep Amerikaanse strijders. Een groep kinderen bekeek de oude wapenuitrusting en de inhoud van de rugzakken belangstellend. ,,Ik vind het eigenlijk allemaal troep", concludeerde een jongen. De soldaten deelden vervolgens chocoladerepen uit, net zoals de Amerikanen deden tijdens de bevrijding. ,,Dat waren alleen vast geen koetjesrepen", lachte Tak.

Na een kort ritje in de jeep, passeerden bezoekers een groep soldaten die druk bezig waren met het graven van een schuilplaats. ,,Dat zijn drie Engelsen én een Pool", lichtte Tak toe. ,,Bij veel mensen is niet bekend dat er zich ook een Pool schuilhield in de Kampina. Dat was ook de meeste actieve soldaat; hij wilde er echt op uit om de Duitsers te zoeken. Maar daar stak de rest van de groep een stokje voor." Of de Duitsers geweten hebben dat er zich in de Kampina van alles afspeelde? Tak vermoedt van wel. ,,We denken dat ze wel wisten dat er iets niet pluis was. Maar de Kampina was een gevaarlijk gebied dus de troepen durfden het risico niet te nemen. Ook had het geen prioriteit, de Duitsers hadden in die nadagen van de oorlog wel wat anders te doen." Lachend vulde hij aan: ,,En wie meer erover wil weten, moet vooral langskomen tijdens een volgende activiteit..."