KBO-HUISORKEST HAD REGIONALE BEKENDHEID
Da Capo, na 39 jaar verleden tijd...
MARGO BARTELDS
Op een van de laatste zomerse dagen kijken acht voormalige orkestleden van Da Capo terug op de belevenissen van het KBO- huisorkest dat op 1 september noodgedwongen ophield te bestaan. Het robijnen jubileum hebben ze helaas nét niet gehaald…
Na het overlijden van drummer Theo van Breugel, vorig jaar, bleek het niet mogelijk een andere slagwerker te vinden. Ook voor de twee trompettisten die dit voorjaar besloten te stoppen, werden geen opvolgers gevonden. De acht resterende orkestleden zagen zich na 39 jaar gedwongen om een punt achter Da Capo te zetten. Achteraf bleek hun optreden tijdens de dag voor de vrijwilligers van de Katholieke Bond van Ouderen (KBO) op 17 mei het laatste geweest te zijn. Op 12 oktober wordt het boek van het seniorenorkest op informele wijze definitief gesloten tijdens een etentje. Daarbij zullen ook de partners van de orkestleden en Ans van Breugel aansluiten.
VANAF HET BEGIN
Da Capo is de muziekterm voor 'vanaf het begin'. Wanneer de afkorting (D.C.) van deze term boven de laatste maat staat, is het de bedoeling dat het geheel nogmaals vanaf het begin gespeeld moet worden.
Het ouderenorkest ontstond in 1977. De KBO-leden Toon van de Brand en de broers Cor en Jan Voets waren lid van de harmonie en musiceerden al samen. Pianiste Lies van Eerdewijk en de drie harmonieleden vatten het plan op om een huisorkest te vormen voor én door KBO-leden. ,,Ik moest dus eerst lid worden om mee te mogen spelen", vertelt Louis van der Velden.
Het bestuur van de Boxtelse KBO steunde dit initiatief en zorgde voor het slagwerk, een elektrische piano, de versterker én een kleine klarinet. Hetzelfde drumstel en de kleine klarinet maken nog steeds deel uit van de 'inboedel' van Da Capo. De huidige elektrische piano dateert van rond 1996. Bij een inbraak in de 'oude', inmiddels afgebroken Walnoot, werd de eerste piano gestolen.
BLADMUZIEK
Het repertoire is altijd in overleg gekozen. Als iemand een idee had, en de anderen steunden dat, dan werd dat ingestudeerd. Een formeel gekozen bestuur heeft het ouderenorkest nooit gehad. Lies van Eerdewijk was tot haar plotselinge overlijden in 1997 de grote animator van het orkest. Zij zorgde, vaak via de bibliotheek, voor bladmuziek, waarvan zij voor de verschillende instrumenten de partijen uitschreef. Louis van der Velden, de oudste van de twee neven met dezelfde naam binnen het orkest, nam de taak van Van Eerdewijk over, totdat het enige tijd later 'in mijn schoenen geschoven werd', zoals Karel Langenhoff het zelf lachend vertelt.
In de beginjaren was het vooral muziek uit de jaren zestig en zeventig dat bij diverse gelegenheden gespeeld werd. ,,Er werd toen veel meer gedanst", meent de oudste Louis van der Velden. ,,Bejaarden van tegenwoordig blijven allemaal zitten en vinden de muziek gauw te hard", vertelt de nestor van het gezelschap met enige afkeuring. En meteen worden samen wat polka's gezongen. De jonge Louis van der Velden, die vanaf ongeveer 1998 meespeelde: ,,We pasten ons gewoon aan de vraag aan." Later is het repertoire moderner geworden en is bijvoorbeeld ook muziek van Frans Bauer gespeeld.
OPPERHOOFD
Da Capo trad ook buiten de KBO vaak op. Het seniorenorkest verzorgde regionaal jaarlijks optredens in bejaardenhuizen, zorginstellingen en bijvoorbeeld feestmiddagen van het Rode Kruis. In Schaijk, in Schijndel maar ook in Tilburg was Da Capo een graag geziene gast.
Er zijn jaren geweest dat het orkest wel zestien tot achttien keer per jaar optrad. Met plezier wordt het opluisteren van de carnavalsmis in woonzorgcentrum Simeonshof gememoreerd, dat de laatste jaren een vast onderdeel van de agenda vormde. ,,Verkleed en wel", benadrukt Antoinette Reizevoort lachend. De sfeer in het orkest is altijd prima geweest. ,,Natuurlijk werd wel eens gemopperd, maar het werd uitgepraat en dan zand erover en verder", verklaart Langenhoff, die door de andere leden wordt aangeduid als 'het opperhoofd'.
Wekelijks werd gerepeteerd in gemeenschapshuis De Walnoot. ,,We hadden ook echt plezier samen. Theo (van Breugel – red.) wist altijd op leuke manier aandacht te trekken. Die vrolijke noot brengt Ria (van Meersbergen – red.) nu", vullen Peters en Reizevoort elkaar aan. ,,Muziek hoort echt bij ons leven, we kunnen eigenlijk niet zonder, daarom ook speelt een aantal van ons nu ook in andere muziekskes", besluit Jan van Vreede.
FOTO BOVEN: Ouderenorkest Da Capo stopt ermee. Vooraan van links naar rechts: Piet Queens, Karel Langenhoff en Antoinette Reizevoort. Daarachter van links naar rechts Jan van Vreede, Louis van der Velden, Ria van Meersbergen, Louis van der Velden en Eri Peters. (Foto: Marc Cleutjens).
Boukje Canaan in 'Ik mis je'
,,Door mijn moeder ben ik gaan doen, wat ik nu doe: Afscheidsfotografie." Dat vertelt Boukje Canaan uit Boxtel, die zaterdag 1 oktober bij NPO2 te zien is in het programma 'Ik mis je'. De uitzending begint om 18.40 uur.
Boukje noemt zichzelf een pionier van afscheidsfotografie en is oprichtster van Afscheidsmomenten.nl. In het programma vertelt ze over het afscheid van haar moeder Rikie Verstegen. Rikie was bij velen bekend in Boxtel, omdat ze onder meer 25 jaar actief was op de Molenwijkschool. Ze was ook actief binnen het gilde Sint-Barbara & Sint-Joris. De begrafenis was destijds met gilde-eer. Boukje praat hierover met Hella van der Wijst.
OERMOEDER
In 'Ik mis je' ontmoeten Arjan Lock en Hella van der Wijst mensen die te maken hebben met verlies. Boukje sprak met Van der Wijst op de begraafplaats Munsel in Boxtel, waar Rikie begraven ligt, over het gemis aan haar moeder, maar ook hoe troost glans kan geven aan het leven. ,,Een oermoeder, zo omschrijf ik mijn moeder", zegt Boukje in de uitzending. ,,Ze had oog en oor voor iedereen en de deur stond altijd open bij haar. Ze heeft me meer nagelaten dan dat ik ooit had kunnen bedenken."