Brabants Centrum Zomercolumn (8)
Een 'exotische' vakantie in het Franse Normandië
In de zomermaanden juli en augustus nemen de redactieleden en freelancers van Brabants Centrum om de beurt de pen ter hand voor een zomercolumn. Een herinnering aan een eerste vakantieliefde. Voor het eerst naar de camping. Een beschrijving van een paradijselijk plekje ver weg van huis. Of gewoon genieten in Boxtel, op een terrasje op de Markt. Vandaag het laatste deel.
Carry Dirkx
Er stond een zeer degelijke groene Opel Ascona op onze oprit. Mijn vader had een goede baan. En mijn broer, zus en ik konden uitstekend rustig op de achterbank van die Opel Ascona zitten. Dus daar kan het allemaal niet aan gelegen hebben. Toch ben ik als kind nooit op vakantie geweest. Niet naar Spanje, niet naar een camping in Frankrijk en ook niet naar een huisje in Nederland. Wij gingen gewoon niet. Ik vermoed dat mijn ouders niet zo'n zin hadden in het onbekende, de vreemde talen, het vreemde eten. Een stuk fietsen in de buurt was ook leuk. We maakten wel vaak uitstapjes in Nederland: naar de Efteling, een dagje Amsterdam, of op de fiets naar opa en oma. Ik vond het prima en miste niks. Ik verveelde me nooit. Ik speelde met mijn broer en zus. Lange zomerse dagen in de tuin, met op de achtergrond Radio Tour de France. Toen ik oud genoeg ervoor was, ging ik op tienertoer met vriendinnen en nog later kamperen in Cadzand.
Maar eenmaal eindexamen gedaan en richting 'op kamers', lonkte het avontuur en het buitenland. Samen met beste vriendin Gytha toog ik naar Frankrijk, met rugzak en tent. Liftend, want dat droeg natuurlijk bij aan het avontuur. Via België belandden we in Normandië. Daar kregen we een lift van een Tweede Wereldoorlog-veteraan, die prachtige verhalen vertelde over de Normandische kust vol bunkers. Ik keek mijn ogen uit. En ontdekte dat al die jaren in de achtertuin ook zo zijn voordelen had: voor mij was alles nieuw en ronduit exotisch. Vers Frans stokbrood, belegd met Franse jam: exotisch. Het glooiende landschap: exotisch. Een stempel in onze paspoorten, die we speciaal gingen halen bij een grenspost: exotisch. Pernod drinken: exotisch. Helemáál toen onze Britse campingvrienden vonden dat we het spul puur moesten drinken, omdat we anders 'Bloody Shandy drinkers!' waren. We trapten er niet in, maar gebruiken die kreet nog steeds. Het meest exotisch vond ik echter de rollen stro die overal op het Franse platteland lagen. In Nederland had je toentertijd alleen nog vierkante strobalen. Bij iedere ronde stro-rol slaakte ik 'Ooh' en 'Aah'- kreten van verrukking. Tot hilariteit van mijn veel meer bereisde vriendin Gytha. En nog altijd, als ik ronde strobalen zie, maakt mijn hart een sprongetje. Alsof alles weer nieuw is, en exotisch.
FOTO ONDER: Carry Dirkx ging na haar eindexamen voor het eerst écht op vakantie. De ronde strobalen die het Franse platteland sieren, deden in haar ogen ronduit exotisch aan. Daar moest natuurlijk mee geposeerd worden.