Terug naar mijn roots: Rondje Boxtel 20 augustus
Rondje Boxtel stond op mijn open kanoverlanglijstje. Ik ben als Boxtelaar geboren en mijn echtgenoot Cor heeft er op school gezeten. Omdat ik het rondje ook al eens in de kajak had gevaren, wist ik als geen ander dat het buiten mijn memories om zeer de moeite waard was om te peddelen.
Het rondje zelf is slechts negen kilometer lang, wat zelfs voor een Canadese kano een kippeneindje is, vandaar dat we er voor kozen om in Kasteren (Liempde) op te stappen. Men kan ook eerder opstappen, mocht men een langere tocht willen varen. Verder richting Den Bosch is zelfs mogelijk. Google: 'kanovaren op de Dommel'.
De opstap in Kasteren maakte de tocht enkele kilometers langer en het extra stuk was prachtig met een aangelegde wand voor oeverzwaluwen (kleine foto rechts), ijsvogels die langs flitsten en reuzenrabarber langs de kant. Het grote genieten begon al in Kasteren en de op die dag aanwezige en erg stevige bries was absoluut niet van invloed. De Dommel ligt daar grotendeels heel beschut en is dus altijd prima te bevaren.
Na een tijdje te hebben gepeddeld gingen we linksaf onder de A2 door en volgden we de meanderende Dommel Boxtel in. Eerst langs de uit mijn jonge jaren 'nieuwe' wijk Oost, waarin Cor en ik heerlijke jaren hadden gewoond. De wijk bleek flink uitgebreid en liep geruime tijd mee op onze tocht over dit mooie riviertje.
Bruggen en bruggetjes genoeg in het oude gedeelte van Boxtel (grote foto). Eerst kasteel Stapelen, waar wij lang, lang geleden trouwden. Dan de Zwaanse Brug met haar en mijn herinneringen. 'Boxtel, wat ben je mooi...', dacht ik steeds. Een stukje verder zouden we bij de inmiddels beroemde glijgoot (kleine foto links) aankomen. Ik had hem in mijn kajak gevaren, maar vond toen de goot van pure beton al een risico voor de boot. De goot zelf lag er perfect bij en de plastic huurboten gingen er dan ook probleemloos door. Werkoverleg en koffie op het steigertje. Toch maar niet, of toch wel? Maar afspraak is afspraak, dus het werd onze Mad River Canoe op het kanokarretje. Een volgende keer misschien.
En verder ging het weer, peddelend door mijn Boxtel, langs al die bekende plekken en straten, slingerend door weilanden met Schotse hooglanders en vette ganzen, zelfs langs Villa Catharina om vervolgens aan te komen bij kanovereniging De Pagaai, de uitvinders en exploitanten van dit Rondje Boxtel. Ze hebben werkelijk een prachtig aangelegd clubhuis, draaiend op erg gemotiveerde vrijwilligers.
Bekende gezichten, een biertje en een versnapering later begonnen we aan de slotfase van deze heerlijke tocht. Overdragen bij de stuw van het afwateringskanaal was de laatste hindernis. Ik herinnerde mij dit omleidingskanaal uit mijn jeugd als een 'stinkbak', recht en vooral vies. Nu was het een mooi begroeide waterloop. Misschien dat het geluid van de A2 voor enige dissonantie zorgde, maar alleen als je er op ging letten.
Wij vonden het daar prima varen. Na dit toch aantrekkelijk kanaaltje kwamen we terug in de Dommel en dus terug op Kasteren. Hier eindigde voor ons het rondje Boxtel, maar wij zullen het zeker nog vaker varen, met zijn tweetjes of in goed kanogezelschap. Ik kan het iedereen aanraden.
Voor Cor en mij volgde nog een gezellig rondje Boxtel over de kermis met ijs en kaneelstok.
AGNES TAUBERT
GENDERINGEN
Naschrift redactie: Agnes Taubert werd in 1951 in Boxtel geboren en woonde daar met haar man Cor Knops tot 1989. Daarna woonde het stel nog enkele jaren in Gemonde. Knops kwam in 1966 naar Boxtel voor zijn opleiding aan de toenmalige schildersschool Sint-Lucas. De foto's bij dit artikel zijn gemaakt door Agnes.
