BRABANTS CENTRUM ZOMERCOLUMN (4)
Even op andere planeet:
't ultieme vakantiegevoel
In de zomermaanden juli en augustus nemen de redactieleden van Brabants Centrum om de beurt de pen ter hand voor een zomercolumn. Een herinnering aan een eerste vakantieliefde. Voor het eerst naar de camping. Een beschrijving van een paradijselijk plekje ver weg van huis. Of gewoon genieten in Boxtel, op een terrasje op de Markt. Vandaag deel 4.
ANNELIEKE VAN DER LINDEN
Noorwegen, Zweden, Denemarken, Sicilië, Kroatië, Frankrijk, Luxemburg, Groot-Brittannië. Het is echt niet zo dat ik niets van de wereld heb gezien. Van een stedentrip tot de eerste feestvakantie: aan iedere reis bewaar ik goede herinneringen. Er is echter maar één ding dat mij het ultieme vakantiegevoel geeft en dat is een festival.
Polsbandjes, tickets en programmaboekjes: alle attributen die me doen herinneren aan evenementen, stop ik na afloop in een grote schoenendoos. Af en toe open ik die doos, waarna een ware trip down memory lane ontstaat. Dan zie ik het gerafelde polsbandje van Lowlands 2010, het eerste grote meerdaagse festival dat ik bezocht, een jaar na een weekend Paaspop in Schijndel. Of het verfrommelde A4-tje met het blokkenschema van Rock Werchter 2013, dat iedere ochtend op de camping weer voor de dag kwam en zorgde voor discussies over artiesten.
Slaaptekort, geluidsoverlast, overnachten in een tent, modder, amper douches: er zijn talloze redenen om festivals te vermijden. Maar wat te denken van: nieuwe vrienden maken en nachtenlang gesprekken voeren op de camping, mensen kijken terwijl je aan een picknicktafel geniet van koffie, constant kennismaken met nieuwe muziek, eindelijk de bands zien van wie je de cd's (of mp3's) de maanden daarvoor hebt grijsgedraaid, relaxen op een kleedje in het gras en dansen tot diep in de nacht. En het belangrijkst: even weg van alle dagelijkse beslommeringen. Je telefoon staat vaker uit dan aan om batterij te besparen, waardoor je amper meekrijgt wat er op de wereld gebeurt. Een festival is in feite een wereld in een wereld. Dat realiseer ik me altijd weer als ik na vijf dagen weer thuiskom. Alsof ik die dagen op een geheel andere planeet heb gezeten. Het ultieme vakantiegevoel, volgens mij.
Pinkpop 2016 bewees maar weer dat de voordelen zoveel harder wegen dan de nadelen. Amper vijftien uur slaap in vier dagen, een lekkende tent, kletsnatte schoenen en een modderige auto, maar óók: dansen met honderden mensen in wegwerpponcho's, biertjes op de camping en luisteren naar het gitaarspel van onze Friese buren Arie en Sietse, afterparty'en met vrienden Karin en Roy en dagelijks een zingende menigte op de terugweg van het festivalterrein naar de camping. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de optredens...
FOTO ONDER: Pinkpop 2016. Na twee zonnige dagen brak de hemel open op de laatste dag. Ook dát hoort bij festivals. Het mag de pret niet drukken...