Ouders starten zelf een wooninitiatief
Een eigen plekje voor Nando en kameraden
LONNEKE HOONDERT
,,Op mezelf wonen is misschien wel mijn grootste droom", mijmert Nando Liebregts (21) uit Boxtel hardop. Als het aan zijn vader Jean-Pierre ligt, één van de initiatiefnemers van stichting Woongewoon, wordt Nando's wens binnenkort vervuld. Woongewoon hoopt in eigen beheer een wooninitiatief op te zetten waar negen jongvolwassenen met een verstandelijke beperking terecht kunnen.
En die woonvoorziening lijkt steeds dichterbij te komen: dinsdag stemde het college van B. en W. positief in met het wijzigen van het bestemmingsplan om het beoogde pand te verbouwen tot een wooncomplex. En de stichting ontving gisteren óók een cheque van de Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind (NSGK), die bijdraagt in de opstartkosten van de woonvoorziening.
Al in 2012 nam Jean-Pierre, samen met zijn vrouw Corinie, de eerste stappen om na te denken over de toekomst van hun zoon, die het Syndroom van Down heeft. Met nog enkele ouders richtte het echtpaar vervolgens Woongewoon op. Onvrede over de manier waarop de huidige zorg geregeld is in woonvoorzieningen voor jongvolwassenen met een zorgindicatie, spoorde de ouders van Nando aan om op zoek te gaan naar alternatieven. ,,Wij werden erg verdrietig van wat we zagen en besloten dat het anders kon. Er zijn meerdere voorbeelden van onafhankelijke initiatieven, maar bij veel huizen zie je dat er uiteindelijk tóch een bestaande zorgleverancier wordt ingehuurd", vertelt Jean-Pierre. En dat is precies wat Woongewoon níet wil. ,,Ouders én hun kinderen hebben dan weinig inspraak op wie de bewoners begeleidt en op welke manier. Ook gaat er veel geld op aan de overhead van de zorgorganisatie."
In veel woonvoorzieningen is geen ruimte voor stelletjes die willen samenwonen, omdat het teveel rompslomp zou geven wanneer een koppel onverhoopt uit elkaar gaat. ,,En wij willen onze bewoners wél die mogelijkheid bieden. Zij moeten hun leven kunnen inrichten zoals zij dat willen", benadrukt Jean-Pierre. Woongewoon wil zelf werkgever zijn en alles in eigen beheer houden. Niet alleen het pand zelf, maar ook de begeleiding. Om dat te bewerkstelligen is er ook een zusterstichting opgericht: Doegewoon.
Het bestuur bestaat overigens niet enkel uit ouders met een kind met een verstandelijke beperking. ,,We hebben bewust gezocht naar mensen die de stichting een warm hart toedragen en specifieke kennis meebrengen, op het gebied van zorg of financiering bijvoorbeeld."
Locatie
De stichting had eerst de zinnen gezet op de voormalige basisschool van De Beemden aan de Albinonistraat. ,,Er lag een prachtig ontwerp klaar. Maar door de vluchtelingencrisis ging dat plan helaas niet door. Vanzelfsprekend gaan vluchtelingen voor. Nando en kameraden hebben gewoon een dak boven hun hoofd", legt Jean-Pierre uit.
Sinds oktober is er een nieuwe locatie in beeld in Boxtel. Woongewoon wil nog even onder de pet houden om welk pand het gaat, omdat er nog volop onderhandeld wordt met de gemeente Boxtel. ,,Het bestemmingsplan moet aangepast worden, zodat we dit pand in het centrum om kunnen toveren tot een mooie woning." Dinsdag kwam het onderwerp ter sprake in de vergadering van het college van B. en W., die positief besliste. Maar Jean-Pierre juicht nog niet te vroeg: ,,Het kan nog anderhalf jaar duren voordat de eerste bewoners hun intrek kunnen nemen."
Voor de woonvoorziening voor jongvolwassenen in het Boxtelse centrum liggen al voorzichtig plannen van een architect klaar. Duidelijk is dat elke bewoner een eigen appartement krijgt. ,,Compleet met badkamer, slaapkamer, woonhoek en een kleine keuken waar ze zelf iets op kunnen warmen", licht Jean-Pierre toe. Daarnaast moeten er ook een gemeenschappelijke ruimte en keuken op de begane grond komen. ,,En een plek voor de begeleiding." Het toekomstige huis wordt verder voorzien van domotica. Allerlei technische snufjes, zoals bijvoorbeeld een oproepsysteem voor de begeleider, die het leven van de bewoners makkelijker maken.
Eigen regie
Inmiddels wordt er druk gezocht naar potentiële bewoners, waarvan Nando er één zal zijn. ,,We gaan uit van minimale zelfredzaamheid. We richten ons daarbij specifiek op jongvolwassenen tussen de 18 en 30 jaar met een zorgindicatie vanuit de Wet langdurige zorg. Voor het pand dat we nu op het oog hebben, verwachten we ook enige mobiliteit. Het is namelijk niet toegankelijk voor rolstoelen."
,,De eigen regie is heilig", onderstreept Jean-Pierre. De bewoners koken en poetsen bijvoorbeeld zelf en krijgen indien nodig hulp van de begeleider. Niet andersom. ,,Uiteraard staan er altijd begeleiders paraat, maar die houden in principe de handen op de rug. We zetten continu in op persoonlijke ontwikkeling. Daarbij worden de begeleiding en het ritme afgestemd op de mogelijkheden van de bewoner." De jongvolwassenen worden aangespoord hun eigen leven te leiden en in te richten.
In het wooninitiatief ligt ook een belangrijke rol voor de buurt weggelegd. ,,Integratie in de maatschappij lukt niet wanneer je mensen gewoon ergens laat wonen. Het werkt pas als de bewoners naar buiten treden en de buurt ook bij hen over de vloer komt. Zonder wederkerigheid en ontmoeting zullen de jongeren niet integreren. We zullen daarom ook actief de verbinding zoeken met de wijk."
Voor Nando klinkt het allemaal als muziek in de oren. ,,Ik kan niet wachten tot ik een eigen plek heb. Mijn ouders, broer en zus zijn heel lief, maar ik ben geen kind meer. Ik wil de dingen graag doen op mijn eigen manier, zonder gezeur aan mijn hoofd", lacht de jongen.
NSGK
De bestuursleden van Woongewoon ontvingen gisteren in Liempde een cheque van 2.500 euro uit handen van Ingrid Zwets-Pelkmans van NSGK. Bedoeld voor de opstartkosten van de stichting. Voorzitter Jan van der Weijden is blij: ,,Ongemerkt maken we toch nogal wat kosten, terwijl er pas inkomsten binnenkomen als het initiatief echt van de grond komt. Het is geweldig dat NSGK ons in deze fase al financieel helpt."
Nieuwsgierig? Leerlingen van SintLucas ontwierpen de website voor Woongewoon: www.stichtingwoongewoon.nl.