Kleine dingen
Ik wil het wel eens vergeten, in de drukte van werk, gezin, huishouden, kortom: de drukte van alle dag. Vergeten wat echt belangrijk is. Maar nu breekt de rustige tijd aan. Ik zie het in de natuur. Alles heeft zich teruggetrokken. Zelfs de bomen staan er stiller bij dan normaal, met hun kale takken.
Ook de tijd staat letterlijk stil; rond Kerst zijn de dagen tenslotte allemaal even lang. Ik heb het altijd een fijne tijd gevonden. Natuurlijk vanwege de sfeer van bomen en lichtjes, het samen zijn met Kerst en The Sound of Music voor de tigste keer op televisie. Maar vooral vanwege die stilte. Die nodigt uit tot even terugkijken op het jaar en nadenken over hoe het gaat.
Zo waar
Letterlijk stilstaan, bij jezelf, bij de wereld. Zo gaat dat in ieder geval bij mij. En dan komt het vanzelf weer terug, datgene wat ik wel eens wil vergeten, in de drukte van alle dag. Datgene waar het om gaat, in mijn ogen: de kleine dingen. Zoals het wordt gezongen in dat mooie liedje: het zijn
de kleine dingen die het doen, die het doen. Zo waar.
Ik voel het als ik 's ochtends naar de slaapkamer van mijn dochter ga, een warm verfrommeld hoopje mens onder het dekbed vind, een voetje eronderuit bungelend en ik haar wakker knuffel. Of als ik een interview heb en iemand me zomaar ineens ontroert, gewoon om wie hij of zij is. Als ik een rondje loop langs de Essche Stroom en me gelukkig prijs dat ik in dit prachtige kleine dorp woon, waar we elkaar gewoon nog groeten op straat. Als ik een lief kerstkaartje krijg van een vriendin. Of een rondhuppelend roodborstje in mijn tuin spot. Kleine dingen, noem ik
het, maar eigenlijk zijn ze ontzettend groot.
Mooier
Omdat die kleine dingen altijd weer neerkomen op liefde, aandacht, verbondenheid, met anderen, met jezelf, met de natuur. Kleine dingen die de wereld een beetje mooier maken. Die wereld, die zo groot is, en die soms vol lijkt met nóg grotere problemen en conflicten. Mijn antwoord zit hem dan altijd in het kleine, want dat zijn de dingen die het doen. De dingen die er toe doen. En nu maar hopen dat ik dat komend jaar iets minder vaak vergeet.
Carry Dirkx is correspondent van Brabants Centrum.