Elke wandeling een belevenis
Het is zes uur in de ochtend. Zachtjes hoor ik wat gebrabbel en gekir. Mijn zoon (elf maanden) is wakker. De geluidjes worden harder en uiteindelijk hoor ik: 'Heej heej mamamamama' Ik loop zijn kamer binnen en open de gordijnen, een brede glimlach en handjes die zich naar me uitsteken. ,,Ja manneke, je mag eruit."
Na het ochtendritueel (papfles, spelen, Sesamstraat, badje, aankleden, fruit eten) kijk ik naar buiten. De zon schijnt, de lucht is blauw: dit vraagt om een wandeling in de frisse buitenlucht.
Jasje aan, mutsje op, Pluis (favoriete knuffel) mee, brood voor de vogeltjes en we kunnen gaan. Twee kleine voetjes gaan wild op en neer, want wandelen doet meneer het allerliefst.
Ons vaste rondje
We lopen ons vaste rondje: eerst naar de Vorsenpoel om de eendjes brood te geven, langs de Dommel en dan over het wandelpad langs de A2. Het brood vindt gretig aftrek en de kleine man in de wandelwagen juicht van pret om de duikvluchten die de meeuwen maken om brood te bemachtigen.
We wandelen langs de Dommel en ineens roept de kleine schat hard: 'Eej Eej!' en wijst met zijn handje naar het water. Aan de kant zit een grote reiger. Hij ziet het, ik was er anders straal aan voorbij gelopen. Tot zijn grote vreugde staan er een stukje verder schapen. Hij lacht hard en de schapen kijken op naar het jochie dat hun rust komt verstoren.
We wandelen onder de bomen door, de bladeren vallen naar beneden. Weer gejuich want dat is een leuk gezicht: al die gekleurde dingetjes die je net niet kunt pakken. We lopen onze straat in en de voetjes liggen stil. De kleine ligt uitgeput te slapen na al die indrukken.
Want als je elf maanden bent, is elke wandeling een belevenis. Jammer toch dat je als volwassene al die kleine dingen niet meer ziet. Maar dankzij Yorne zie ik ze gelukkig wel.
Alles bijzonder
Door de ogen van een kind is alles bijzonder: de lampjes in de kerstboom, een vogeltje voor het raam, het speculaasje op de weekmarkt, een vrolijk muziekje in de winkel. Laten we in 2016 ook als volwassene wat meer oog hebben voor deze dingen. Het maakt de wereld net even wat mooier.
Mariëlle Wijffelaars is journalist bij Brabants Centrum.