Tonny en Jos: in de voetsporen van Sien Pèijn
Ze bekent dat ze er best wat nachten van wakker heeft gelegen. Maar zoon Jos forceerde de beslissing. ,,Hij wilde vóór zijn vijftigste verjaardag het café overnemen. En in januari ziet hij Abraham. Dus…" Tonny Sanders draagt per 1 januari café 't Groene Woud aan de Kasterensestraat in Liempde over. ,,Het kan eigenlijk ook wel hè? Ik word volgende maand tenslotte 75. Maar ik zal het werk achter de bar zeker gaan missen."
Tien jaar geleden opperde Jos al om het horecabedrijf, door veel klanten nog altijd aangeduid als het café van Sien Pèijn, over te nemen. Maar toen wilde zijn moeder er niets van weten. En nu twijfelt Tonny eigenlijk nóg of ze er wel goed aan doet. Toch heeft ze ermee ingestemd om te ruilen en verhuist binnenkort naar het kerkdorp Olland. Een afstand van luttele meters. Samen met de zes jaar oude cockerspaniël Bruce neemt ze haar intrek in de woning van Jos aan de overkant van de straat. Tja, 't Groene Woud staat op de gemeentegrens…
Met zijn echtgenote Miranda en de kinderen betrekt Jos niet alleen het kroegje nabij de spoorwegovergang in het Duits Lijntje, maar ook de woning. Die wordt momenteel flink verbouwd om het gezin een comfortabel onderdak te bieden dat voorzien is van alle moderne gemakken. ,,Ik blijf in de buurt en kan hier dus elke dag blijven binnenlopen. De gezelligheid van mensen om me heen en wat buurten, dat is tenslotte het mooiste wat er is", grinnikt de scheidende kasteleinsvrouw.
Grafzerk
In 1987 namen Tonny en Adriaan Sanders het café over. ,,We traden in de voetsporen van mijn schoonouders Cees en Janske, die al voor de Tweede Wereldoorlog hier pilskes tapten. Zij volgden de legendarische Sien Pèijn op die na de overname bij hen in huis bleef wonen. Sien was de laatste van de drie vrijgezelle kinderen Peijnenburg die hier sinds 1891 een uitspanning runden. Ze overleed in 1952, haar grafsteen staat hier achter het huis", vertelt Tonny.
Jos knikt: ,,Bij een reünie van de buurtvereniging Kasteren enkele jaren geleden dachten sommige bezoekers dat Sien hier begraven lag. Maar dat is natuurlijk niet het geval. Ik werk als opzichter bij de afdeling Openbare Werken van de gemeente Boxtel en toen enkele jaren geleden het graf van Sien werd geruimd op het kerkhof, heb ik de zerk meegenomen. Als aandenken. Het gedenkteken is hier wel op zijn plaats. Toch?"
De uitbaatster van 't Groene Woud stond er sinds 1993 alleen voor. In dat jaar overleed echtgenoot Adriaan onverwacht. Natuurlijk staken de kinderen ook regelmatig de helpende hand toe, maar het merendeel van de tijd was Tonny toch alleen. Nou ja, eigenlijk niet dus, want er komen doorlopend mensen over de vloer. Ook deze ochtend, als 'de krant' aan tafel schuift voor een interviewtje. Een man steekt het hoofd om de deur. ,,Er hangt nog een bordje 'Gesloten' voor het raam. Maar kunnen we toch een kopje koffie en thee krijgen?" En natuurlijk verkoopt Tonny geen nee: ,,Kom erin. Als ge mar ergens aan de kant gaat zitten…"
Omdat de vernieuwing van de woning achter het café nog in volle gang is, rijst de vraag of Jos ook het café gaat verbouwen. ,,Nee hoor. Hierbinnen verandert niets. Ik wil graag de sfeer behouden. Alleen de tapijttegels gaan eruit. Oh ja, en de overgordijnen." Grinnikend: ,,Oudroze. Hoe heb je toch ooit voor die kleur kunnen kiezen, moeder? Brrr…"
Wifi en pinnen...
Wat wél verandert, is het assortiment. ,,Ons mam heeft een kleine kaart met alleen soep, worstenbrood, tosti en een gehaktbal. Dat blijft, maar omdat we een professionele keuken laten installeren, kunnen we ook iets meer bieden. Én we serveren straks meerdere soorten koffie", zegt Jos. ,,Oh ja, en we krijgen wifi…" Tonny kijkt op: ,,Och ja, wifi. Daar vragen de mensen tegenwoordig om. En ook of ze hier met een bankpas kunnen betalen. Nee dus. Ik heb zelf niet eens een pinpas…"
