Liempdenaar Giel van de Laar is de jongste valkenier van Nederland
'De meest natuurlijke manier van jagen'
Lonneke Hoondert
De torenvalk James houdt stevig zijn aas vast en de grote Amerikaanse woestijnbuizerd Mien loert nieuwsgierig naar de aanwezigen in de tuin. ,,Mien is net een kip. Het is echt uitzonderlijk dat een roofvogel zo tam is. Ik kan zelfs haar poten en snavel aanraken", vertelt Giel van de Laar over zijn roofvogel. De 18-jarige Liempdenaar mag zichzelf sinds kort de jongste valkenier van Nederland noemen.
Na een opleiding van tweeënhalf jaar, bestaande uit een basiscursus, een verdiepingsmodule, twee stagejaren en vaardigheidstrainingen, valt deze week eindelijk het felbegeerde papiertje in de bus, waarmee Van de Laar zijn officiële valkeniersakte kan aanvragen. Een valkenier richt valken of haviken af voor de jacht, maar Van de Laar traint ook andere roofvogels. ,,Niet voor de jacht, want bij andere vogels is dat verboden. Met Mien mag ik bijvoorbeeld niet jagen in Nederland, maar ik mag haar wel laten vliegen. Ik mag ook duiven verjagen met haar", licht Van de Laar toe.
Fretteur
Van de Laar is al van jongs af aan bezig met de valkerij. ,,Mijn oom, Ties van Engeland, is mijn grote voorbeeld. Zijn liefde voor deze vorm van jagen heeft hij overgedragen op mij. Het is de meest natuurlijke en pure vorm van jagen. Het echte jagen mag trouwens maar enkele maanden per jaar, met uitzondering van de zondagen. Schadebestrijding en dieren verjagen met valken mag het hele jaar door met een vergunning of toestemming van de provincie. Dat ik net als mijn oom valkenier ben geworden was onvermijdelijk. Ik vind het heerlijk om buiten te zijn en om met de roofvogels aan de slag te gaan. Mijn oom nam mij, samen met mijn neef Mark, elke zaterdag mee. Mark en ik gingen bijvoorbeeld aan de slag als 'fretteur' en waren verantwoordelijk voor de fretten. Met fretten jaag je het konijn uit zijn hol. Zodra het konijn naar buiten loopt, slaat de havik hem", vertelt Van de Laar. De jonge valkenier legt de term uit: ,,Wanneer een roofvogel een dier vangt heet dat slaan." Van de Laar geeft meteen toe: ,,Ik kan hier de hele dag over praten".
Hotel Management
Ondanks zijn liefde voor de valkerij begint Van de Laar in september 2016 aan de Hotel Management School in Maastricht. Een totaal andere richting, maar ook iets waar hij zich volledig op stort. ,,Eigenlijk heb ik twee passies. In mijn vrije tijd ben ik bezig met de valkerij, maar op professioneel gebied spreekt een baan waarin gastvrijheid en klantgerichtheid worden gecombineerd met management mij ontzettend aan. Ik vind het leuk om met mensen te werken en ze een goed gevoel te geven. Vandaar de keuze voor een opleiding hotelmanagement", vertelt Van de Laar. Om zichzelf voor te bereiden op de opleiding gaat hij drie maanden Engels studeren op een privéschool in hartje Londen. ,,Recht onder het reuzenrad London Eye", glundert Van de Laar.
Geen zesjesman
,,Het wordt een zware combinatie. Ik ben geen zesjesman. Als ik iets doe, doe ik dat voor de volle 100 procent. In het verleden had ik dat ook met paardrijden. Ik wilde niet zomaar met mijn paard door de bossen rijden, ik wilde kampioen worden", vertelt Van de Laar als hem gevraagd wordt hoe hij zijn studie met de intensieve valkerij wil combineren. Zijn ouders vinden de valkerij net zo interessant en vinden het leuk om de roofvogels in jachtconditie te houden, wanneer hun zoon doordeweeks studeert. ,,Ik wil tijdens mijn studie elke zaterdag aan de slag met de valkerij, dat geef ik niet op", lacht de valkenier.
,,In de toekomst zou ik mezelf graag hard willen maken voor dierenwelzijn, dat gaat me aan het hart. Ik krijg van dierenactivisten regelmatig commentaar, maar ze zien niet hoe goed ik voor mijn vogels zorg. De vogels zitten niet hun hele leven in een volière, maar worden op jachtconditie gebracht, zodat ze regelmatig kunnen vliegen. Deze vorm van jacht is puur natuur", besluit Van de Laar zijn verhaal.
FOTO BOVEN: Giel van de Laar poseert met zijn Amerikaanse woestijnbuizerd Mien. In Nederland mag niet met deze vogel gejaagd worden. (Foto: Albert Stolwijk).