PATERS FEESTEN OP KASTEEL STAPELEN
'Laatste' assumptionisten
vieren gouden jubileum
HENK VAN WEERT
,,Wij vormen de laatste lichting assumptionisten die het gouden priesterjubileum kunnen vieren. En weet je? In december 1965 waren wij vieren ook de laatsten die door bisschop Bekkers tot priester werden gewijd. Kort daarna overleed hij." Aan het woord is Mart Lemmens, de pastor van woonzorgcentra Molenweide en Simeonshof. Gisteren stond hij samen met Jan van der Kaa, Klaas Schilder en Piet Wouters in kasteel Stapeeln feestelijk stil bij deze mijlpaal.
Dat de vier paters assumptionisten hun jubileumfeest samen kunnen vieren is best bijzonder. Immers Van der Kaa (Oisterwijk, 1939) is nog altijd werkzaam als pastoraal werker in Nieuw-Zeeland. En de drie jaar oudere Schilder die afkomstig is uit Volendam is al sinds 1966 onafgebroken missionaris in het Afrikaanse Congo. Beiden zijn tijdelijk in Nederland en grijpen die gelegenheid graag aan om met hun oud-studiegenoten Lemmens (Reusel, 1936) en Wouters (Hooge Mierde, 1939) te vieren dat ze een halve eeuw geleden priester werden. Met de overige assumptionisten die nog op kasteel Stapelen wonen natuurlijk. De feestdag begon met een eucharistieviering en later stond een diner op het programma. ,,Twee hoogtepunten: voeding voor het geestelijke én het lichamelijke", lacht Lemmens kort voor aanvang van de mis.
,,Vorig jaar heb ik er vanwege mijn verdiensten nog een tweede parochie bijgekregen", antwoordt Van der Kaa licht cynisch op de vraag of het gezien zijn leeftijd niet beter zou zijn dat hij definitief naar Nederland zou terugkeren. ,,Ja, ook aan die kant van de wereld is er een nijpend priestertekort..." En ook Schilder peinst er nog niet over om Congo de rug toe te keren. ,,Maar we komen altijd graag terug op Stapelen. Dit voelt toch als ons thuis. Ik ben hier samen met Mart in 1950 neergestreken; Piet en Jan kwamen twee jaar later."
Wouters is sinds december vorig jaar wel teruggekomen vanuit Brazilië. ,,En dat valt niet altijd mee. Nederland is in de jaren dat ik in Zuid-Amerika werkte, onherkenbaar veranderd..."
Het feit dat bij de Nederlandse Assumptie de aanwas al vele jaren stokt, maakt dat de vier gouden jubilarissen de laatsten zijn die dit jubileum kunnen vieren. ,,Of nee", verbetert Lemmens zichzelf. ,,We hebben nog één medepater die over zes jaar zijn vijftigjarig priesterfeest hoopt te vieren. Maar wij zijn in ieder geval wél de laatsten die het als groep kunnen herdenken."
BUCHESTELLE SPEELT BIJ OUD-MILITAIREN
Hospik Ciske laat veteranen smakelijk lachen in De Rots
Zaterdag liep gemeenschapshuis De Rots tussen tien uur en half elf vol met ruim honderd mensen uit Boxtel en Haaren voor de zevende Boxtelse veteranendag. Die werd georganiseerd door Stichting Veteranen Boxtel, in nauwe samenwerking met de gemeente Boxtel en, dit jaar voor de tweede keer, met de gemeente Haaren.
In de zaal werden veteranen en hun aanwezige partners onthaald op koffie met gebak en muziek door seniorenorkest Buchestelle. Kort na tien uur opende bestuurslid Peter van As de bijeenkomst en gaf daarna het woord aan voorzitter Theo Raaijmakers. Deze memoreerde in zijn toespraak onder meer zijn onlangs namens de Oorlogsgravenstichting samen met nabestaanden gemaakte reis naar Java. Raaijmakers benadrukte het grote belang van erkenning alsmede de mogelijkheid om te kunnen gedenken. Hij sloot af met tekst uit een liedje van Lou Bandy: 'Als ik in mijn klamboe lig te dromen, dan denk ik aan mijn vaderland'.
WERELD OP DRIFT
Hierna was het woord aan de beide burgemeesters. Mark Buijs (Boxtel) maakte gewag van een wereld die momenteel op drift lijkt geraakt. Tot slot van zijn betoog verzocht hij om een applaus door de veteranen... voor zichzelf. Jeanette Zwijnenburg (Haaren) zei haar voorbereide speech te laten voor wat hij was: dat alles was reeds gezegd. Het trof haar, in de zaal ook nieuwe, jonge gezichten te zien. Ze sprak de hoop uit dat de jonge veteraan de weg naar de veteranendagen meer en meer zal weten te vinden.
Nadat The Last Post had geklonken, twee minuten stilte in acht waren genomen en het Wilhelmus was gezongen, werden borreltjes oranjebitter rondgedeeld en genuttigd. Onderlinge gesprekken kwamen daarna met groot gemak op gang kwamen. Beide burgemeesters schoven bij diverse tafels aan.
Met enige moeite brak Van As in om het optreden aan te kondigen van de de Oirschot woonachtige Boxtelaar Frans Bevers. Als tonprater Ciske de hospik kostte het hem weinig moeite om de lachspieren in beweging te krijgen. Na dit komisch intermezzo volgde rond het middaguur de traditionele 'blauwe hap', een uitgebreide nasimaaltijd waarbij ook beide burgemeesters aanschoven. De vroege middag werd benut om onder het genot van een drankje bijeen te zijn.
De organisatoren kijken terug op een geslaagde bijeenkomst.
