Telefoneren in de Tweede Wereldoorlog is heel wat anders dan appen met een hippe smartphone... Chris (links) en David uit Engeland geven uitleg.
Telefoneren in de Tweede Wereldoorlog is heel wat anders dan appen met een hippe smartphone... Chris (links) en David uit Engeland geven uitleg. Foto: Albert Stolwijk

TERUG NAAR OORLOG EN VERZET MET KAMPINA AIRBORNE MEMORIAL GROUP

'De leukste geschiedenisles aller tijden'

MARC CLEUTJENS

Eigenlijk hadden ze allemaal een vrije dag. Maar een dagje optrekken met de 'soldaten' van de Kampina Airborne Memorial Group wilden de meeste leerlingen uit de drie groepen 8 van de Angelaschool zich niet door de neus laten boren. En dus deden ze vrijdagmiddag allemaal mee aan een boeiende excursie naar de Kampina, waar het verhaal over bezetting en bevrijding van Boxtel prachtig werd uitgebeeld.

De Airbornes die onder leiding van Boxtelaar Roel Manders voor de derde keer te gast waren in Boxtel, maken deel uit van een re-enactmentgroep die meedoet aan evenementen om de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog levend te houden. De inrichting van een kampement bij de Kampina begint stilaan een traditie te worden en trekt steeds meer publiek. Dit jaar voor het eerst schoolkinderen, die liever op pad gingen dan thuisblijven met Wii en Playstation.

Het kampement dat Manders en zijn kompanen hadden ingericht op de hoek van de Roond en de Glasvenseweg leek op alle fronten op een bivak dat past in een decor van de Tweede Wereldoorlog. Tentjes, oude voertuigen, kleding en rantsoenen, alles ademde de sfeer van de jaren 1940-1945 die tot in het kleinste detail werd nagebootst. Handenwrijvend betraden de schoolklassen het terrein, waar ze in groepjes werden verdeeld om alle 'hoofdstukken' van het Boxtelse oorlogsverhaal te beluisteren.

TOILETPAPIER

Manders zelf doceerde over gebruiksartikelen die de Airbornes destijds bij zich hadden. Kleine rantsoenen waarin koekjes en crackers zaten en doosjes met vier sigaretten. ,,Voor de grote boodschap was er een heel klein beetje toiletpapier. Maar als dat op was, kon je ook blaadjes of een oude krant gebruiken." Hilariteit alom...

Arthur Tak, ook lid van de Kampina Airborne Memorial Group, vertelde over de mobiele communicatie tussen de militairen in de Tweede Wereldoorlog. Ver voor de komst van mobieltjes en smartphones werd gecommuniceerd met zenders die op de rug gedragen konden worden. ,,Ze wegen minstens veertig kilo", zei tak zonder overdrijving. ,,Het bovenste deel van deze grote blok is de radio, daaronder zit een loodzware batterij."

Peter van der Linden, auteur van het boek Kampina Airborne, nam ook deel aan de bivak van de re-enactmentgroep. ,,Ik wil de kinderen vertellen over de gebeurtenissen die hier in de laatste weken voor de bevrijding hebben plaatsgevonden", legde de Oisterwijker uit. Alle groepjes luisteren ademloos als hij vertelt over de meer dan honderd Airbornes die zes weken lang verborgen werden gehouden bij de Huisvennen.

Van der Linden: ,,Ze kregen voedsel en kleren van de inwoners van Boxtel. Dat waren echte verzetsmensen, die met gevaar voor eigen leven de geallieerden wilden helpen." De kinderen grinnikten toen bleek dat Boxtel eigenlijk tweemaal werd bevrijd, eerst door de Airbornes en een dag later door de Britten. ,,Die dachten hier Duitsers aan te treffen, maar stuitten op feestende mensen en een heleboel Amerikanen..."

KERKKLOKKEN

Een van de groepjes die werd rondgeleid bestond uit louter meiden. Lieke, Luna, Lonneke, Nina, Luna, Karlijn, Cindy en Marieke hadden genoten van de uitleg door de Airbornes. ,,Dit is véél leuker dan een middagje thuiszitten", vond Marieke. ,,Dit is de leukste geschiedenisles die we ooit gehad hebben", vulde Cindy aan.

De meiden vonden dat ze tijdens de twee uur durende rondleiding in het kampement heel veel geleerd hadden. ,,Over kleding van soldaten, maar ook over helmen, EHBO en hoe ze zich schuil moesten houden voor de Duitsers", meende Lieke. Karlijn vulde aan dat ze op vakantie ooit in Normandië was en het verhaal hoorde over een parachutist die aan een kerktoren bleef hangen. ,,Hij moest zich heel stil houden om niet ontdekt te worden, maar werd doof van de kerkklokken."

De groepen 8 van de Angelaschool besteden later dit schooljaar meer aandacht aan de Tweede Wereldoorlog, onder meer in nationaal monument Kamp Vught.

TRANEN

Twee bijzondere gasten bij de Kampina Memorial Airborne Group waren Chris Wheram en David Hampshire uit Brighton en Manchester. ,,We zijn vorig jaar tijdens de herdenking van de slag om Arnhem bevriend geraakt met deze groep", vertelde Christ vrijdagmiddag. ,,We doen elk jaar mee aan een herinneringstocht om Market Garden te herdenken en vonden het leuk om een paar dagen naar Boxtel te komen."

Chris' boezemvriend David gaat altijd mee op deze tochten. ,,Maar vandaag voor het eerst in een militair tenue", bekende hij. ,,Ik vind het geweldig wat de Airbornes hier in Boxtel doen. Ze vertellen het echte verhaal van de oorlog op een begrijpelijke manier, zodat ook kinderen het snappen. Living history!"

Chris en David vertelden dat ze allebei familieleden hadden die vochten in de Tweede Wereldoorlog. Sommigen sneuvelden. ,,En dan ontroert het me dat kinderen nog steeds zo geïnteresseerd zijn in het verhaal van onze vaders en moeders, opa's en oma's", zegt David. Zijn ogen werden vochtig toen hij vertelde over de eerdere tochten in Arnhem. ,,Als je daar rondrijdt in dit soort Jeeps, bedanken de mensen je nog steeds dat we vrijheid hebben kunnen brengen. Zo hartverwarmend. Ik krijg er weer tranen van in mijn ogen..."

WANDELING

Het driedaagse evenement van de Kampina Memorial Airborne Group omvatte ook een oversteek van de Essche Stroom met kano's en op zondag de Kampinawandeling. Naar schatting vijfhonderd belangstellenden kwamen volgens Manders af op de tochten die in het bos waren uitgezet. Ook werden ritjes gemaakt met voertuigen uit de Tweede Wereldoorlog. Onderweg werd door de Airbornes verteld over hun 'kameraden' die hier in 1944 zes weken in het bos bivakkeerden. ,,En dat verhaal verveelt nooit."

Een groep jongens van de Angelaschool krijgt uitleg over een Jeep. Het voertuig was zo klein omdat het moest passen in een zweefvliegtuig. (Foto's: Albert Stolwijk).
Afbeelding